Bu araştırmanın amacı 12-14 yaşlarında bulunan boşanmış ve boşanmamış aile çocuklarının yalnızlık suçluluk ve utanç düzeylerinin incelenmesidir. Araştırmada betimsel araştırma modeli kullanılmıştır. Araştırma verilerini toplamak amacıyla "Kişisel Bilgi Formu", "UCLA Yalnızlık Ölçeği" ve 'Sürekli suçluluk ve utanç ölçeği' kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini Malatya'daki ortaokullar oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemini, 2018-2019 eğitim ve öğretim yılında Malatya İl Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı 11 ortaokulda 6, 7 ve 8. sınıflara devam eden 249 boşanmamış aile çocuğu ile 176 boşanmış aile çocuğu olmak üzere toplam 425 öğrenci oluşturmuştur Araştırmada elde edilen veriler SPSS 20.0 istatistik programın ile analiz edilmiştir. Boşanmamış aile çocuklarının, cinsiyet göre yalnızlık puanı, suçluluk puanı ve utanç puanları arasındaki ilişkiyi saptamak için Mann-Whitney U testi uygulandı. Boşanmamış aile çocuklarının kardeş sayısına göre yalnızlık puanı, suçluluk puanı ve utanç puanları arasındaki ilişkiyi saptamak için Kruskall-Wallis Testi testi uygulanmıştır. Boşanmış aile çocuklarının, cinsiyet göre yalnızlık puanı, suçluluk puanı ve utanç puanları arasındaki ilişkiyi saptamak için Mann-Whitney U testi uygulanmıştır. Boşanmış aile çocuklarının kardeş sayısına, birlikte kaldığı ebeveyn, diğer ebeveyni görme sıklığı ve anne babası boşandığında bulunduğu yaşa göre yalnızlık puanı, suçluluk puanı ve utanç puanları arasındaki ilişkiyi saptamak için Kruskall-Wallis Testi testi uygulanmıştır. Boşanmış aile çocukları ile boşanmamış aile çocukları arasındaki ilişkiyi saptamak için Mann-Whitney U testi uygulanmıştır. Yalnızlık ölçeği, suçluluk ölçeği ve utanç ölçeği arasında ilişki olup olmadığını ve ilişki yönünü saptamak için korelasyon analizi yapılmış ve anlamlılık düzeyi 0,05 olarak belirlenmiştir. Araştırma sonucunda, Boşanmış aile çocukları ile boşanmamış aile çocuklarının yalnızlık puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmuştur. Boşanmış aile çocuklarının yalnızlık puanlarının sıra ortalaması boşanmamış aile çocuklarının yalnızlık puanlarının sıra ortalamalarına göre istatistiksel olarak daha yüksek bulunmuştur, Boşanmış aile çocukları ile boşanmamış aile çocuklarının suçluluk ve utanç puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. Boşanmış aile çocukları ile boşanmamış aile çocuklarının cinsiyete göre suçluluk ve utanç puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmıştır. Kız çocuklarının suçluluk ve utanç puanının sıra ortalaması erkek çocuklarının suçluluk ve utanç puanlarının sıra ortalamasına göre daha yüksek olduğu bulunmuştur. Boşanmış aile çocukları ile boşanmamış aile çocuklarının kardeş sayısına göre yalnızlık, suçluluk ve utanç puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. Boşanmış aile çocuklarının birlikte kaldığı ebeveyn ile yalnızlık puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmuştur. Babasıyla yaşan çocukların yalnızlık sıra ortalaması annesiyle yaşanan çocukların yalnızlık sıra ortalamalarına göre istatistiksel olarak daha yüksek bulunmuştur. Yetiştirme yurdunda kalan çocukların yalnızlık sıra ortalaması annesiyle yaşayan çocukların yalnızlık sıra ortalamalarına göre istatistiksel olarak daha yüksek bulunmuştur. Boşanmış çocuklarının diğer ebeveyni görme sıklığına göre yalnızlık, suçluluk ve utanç puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmamıştır. Boşanmış aile çocukları ile boşanmamış aile çocuklarının anne babası boşandığında bulunduğu yaşa göre yalnızlık, suçluluk ve utanç puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmamıştır.
The aim of this study was to investigate the levels of loneliness, guilt and shame among divorced family children and non-divorced family children. Descriptive research model was used in the study. To collect the research data, "Personal Information Form", "UCLA Loneliness Scale" and "Continuous Guilt and Shame Scale" were used. The population of the study consisted of secondary schools in Malatya. The sample of the study consisted of a total of 425 students including 249 non-divorced family children and 176 divorced family children attending 6, 7 and 8 grades in 11 secondary schools affiliated to Malatya Provincial Directorate of National Education in 2018-2019 academic years. The data obtained in the study were entered into statistical package program SPSS 20.0 and the data were analyzed. Mann-Whitney U test was used to determine the difference between loneliness score, guilt score and shame scores of divorced family children according to gender. Kruskall-Wallis test was used to determine the difference between the loneliness score, guilt score and shame scores of the divorced family children according to the number of siblings. Mann-Whitney U test was used to determine the difference between divorced family children's loneliness score, guilt score and shame scores according to gender. Kruskall-Wallis Test was used to determine the difference between the number of siblings of divorced family children, the frequency of seeing the parent, the other parent, and the loneliness score, guilt score and shame scores according to the age when the parents divorced. Mann-Whitney U test was used to determine the difference between divorced family children and non-divorced family children. Correlation analysis was performed to determine the relationship between the loneliness scale, guilt scale and shame scale. In statistical analysis, the level of significance was determined as 0.05. As a result of the study, a statistically significant difference was found between divorced family children and unmarried children. The loneliness scores of divorced family children were statistically higher than the loneliness scores of divorced family children. There was no statistically significant difference between the guilt and shame scores of divorced family children and non-divorced family children. A statistically significant difference was found between divorced and un divorced children according to gender, loneliness, guilt and shame scores. The loneliness, guilt and shame scores of girls were found to be higher than the mean of loneliness, guilt and shame scores of boys. No statistically significant difference was found between the scores of loneliness, guilt and embarrassment according to the number of siblings of divorced family children and non-divorced children. A statistically significant difference was found between the loneliness scores of the divorced family children. The loneliness rank average of the children living with his father was statistically higher than the loneliness rank average of the children living with his mother. The loneliness rank average of children living in orphanages was found to be statistically higher than the loneliness rank average of children living with their mothers. No statistically significant difference was found between loneliness, guilt and embarrassment scores of divorced family children and non-divorced family children according to the frequency of seeing other parents. No statistically significant difference was found between divorced family children and non-divorced family children's loneliness, guilt and embarrassment scores according to the age at which their parents divorced.
