Amaç: Bu araştırmamız ile Türkiye’deki bir engelli hasta diş tedavi merkezine sahip olan İnönü Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesine başvuran hastaların demografik özelliklerini ve diş hekimlerinin bu hastalarla ilgili olarak yaşadıkları etik sorunları ortaya koymayı amaçladık.
Gereç ve Yöntemler: İnönü Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesine bir diş problemi nedeniyle başvuran hastaların sosyodemografik özelliklerine kayıtlardan ulaşıldı.
Bulgular: Engelli hastalar kendi kendine ağız bakımlarını yapamadıklarından ağız-diş sağlığı sorunlarının görülme sıklığı normal bireylerden oldukça yüksektir. Ayrıca engelli hastaların aileleri tarafından diş sağlığı hizmeti verilen yerlere zor şartlarda gidebilmesi ve diş hekiminin de tıbbi müdahalesine hastanın izin vermemesi ya da müdahalenin zor olması da bu grup hastaların ağız-diş sağlıklarının kötü olmasına nedendir. İnönü Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesine bağlı olarak çalışan engelli hasta diş tedavi merkezine Eylül 2010 - Nisan 2012 tarihleri arasında başvuran engelli hastaların sayısını 105 olarak tespit ettik.
Sonuç: Yaklaşık iki yıllık süre içerisinde İnönü Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Engelli Hasta Diş Tedavi Merkezine başvuran hasta sayısının Türkiye’deki engelli kişilerin sayısı ile mukayese edildiğinde bu sayının oldukça az olduğu ortaya çıkacaktır. Özellikle engelli kişilerin mobilizasyon sorunu, diş hekimine ulaşabilme zorluğu gibi birçok hastaya ait sorun bu sayının az olmasının önemli bir nedenidir. Diş hekiminin engelli hastaya daha fazla zaman ayıracak olması, yapılacak tıbbi müdahalenin maddi karşılığının yetersizliği, anestezi uygulayacak bir ekibin gerekliliği diş hekiminin hastayı reddetmesine ve hastanın zarar görmesine neden olabileceği ihtimali bazı ikilemlerin yaşanmasına sebeptir.
Aim: This research was aimed to evaluate the demographic characteristics of the disabled patients who applied to the Disabled Dental Care Center (DDCC) at Faculty of Dentistry of Inonu University and the ethical issues that the dentists were faced with.
Material and Methods: The total number of disabled patients along with their genders and age intervals were determined from among the patients that applied to the Disabled Dental Care Center founded in September 2010 under the Inonu University Faculty of Dentistry.
Results: Since people with disabilities cannot perform dental care by themselves, their frequency of experiencing oral-dental health problems is considerably higher than that of normal people. In addition, the facts that disabled patients can go to dental care clinics under difficult conditions in the accompaniment of their families and that the patient may sometimes not let the dentist to carry out the medical intervention or the difficulty of the intervention are other factors causing bad dental health in this group of patients. From September 2010 to April 2012, 105 disabled patients were admitted to DDCC at Inonu University, Faculty of Dentistry.
Conclusion: The number of disabled patients admitted to the DDCC Faculty of Dentistry when compared to the number of disabled within Turkey, the number is significantly low. Mobilization, especially for persons with disabilities is an issue, such as difficulty of access to the dentist is major problem and result of a low number. The facts that the dentist will have to spare more time to disabled patients, the inadequacy of the monetary charge of the medical intervention, the requirement of a team to anaesthetize the patient are causes for the rejection of the patient by the dentist whereas the thought of the dentist that he/she could harm the patient in any way is the cause of various dilemmas.
