Amaç: Üst ekstremite yerleşimli yumuşak doku ve kemik tümörleri çoğu kez benign karakterdedir. Tanı ve tedavileri büyük özen ve dikkat gerektiren bu lezyonlarla ilgili çalışmaların bir çoğu geriye dönük incelemeler ve küçük olgu serilerinden oluşur. Burada sunulan çalışmada üst ekstremite yerleşimli tümörlerin yaş ve cinsiyet ilişkileri, kitle lokalizasyonu, klinik ön tanı, patolojik tanı ve bu tanıların final tanıyla uyumlarının değerlendirilmesi amaçlandı.
Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı'nda 2000-2011 tarihleri arasında cerrahi olarak tedavi edilen 125 üst eksremite kitlesi olan olgu dosya kayıtlarından retrospektif olarak incelendi. Bu 125 olgunun 52’si erkek (%41,6), 73’ü kadındı (%58,4). Bu olguların yaş ortalaması 36,8 (7-85 yaş) olarak tespit edildi.
Bulgular: Üst ekstremite kitle lezyonlarının %96,8’i benign karakterde, %3,2'si ise malign karakterde olarak rapor edilmiştir. . Kitle lokalizasyonu olarak değerlendirildiğinde olguların %28'ini ganglion, %11,2'sini enkondrom, %5,6’sını tendon kılıfının dev hücreli tümörü ve %5,6’sını da lipomun oluşturduğu görüldü. Klinik ön tanılarımızın daha çok sık karşılaşılan tümörlerde, patolojik tanı ile %60,8 oranında uyum sağladığı görülmüştür.
Sonuç: Üst ekstremite tümörlerinin çoğunun tanısı, basit bir fizik muayene ve konvansiyonel radyolojik işlemle konulabilir. Üst ekstremite yerleşimli kitlelerin tedavisinde temel tümör ve el cerrahisi kurallarına uymak gerekir. Klinik ve radyolojik bulgular benign tümörü doğrularsa birçoğunda eksizyonel biyopsi yapılabilir. Baz olgularda da rekonstrüktif girişimler gerekebilir. Malign tümörlerde tedavi mutlaka multidisipliner yaklaşımla planlanmalıdır.
Aim: The soft tissue and bone tumors which are located in the upper extremity usually have a benign character. These lesions which require careful diagnosis and treatment are mostly studied retrospectively and in small series. In this study, we aimed to evaluate the relations of the tumors located in the upper extremity by age, gender, mass location, clinical and pathological diagnosis and their compliance with these diagnoses.
Material and Methods: We analyzed the data of 125 patients who were operated between 2000-2011 at Inonu University School of Medicine Department of Orthopedics and Traumatology. 125 patients; 52 male (41.6%), 73 female (58.4%) were enrolled in this retrospective study. The mean age was 36,8 (7-85) years 96.8% of lesions were classified as benign and 3.2% as malign.
Results: Histopathological diagnoses were ganglion cysts (28%), enchondromas (11.2%), tendon sheat giant cell tumors (5.6%) and lipomas (5.6%). We noticed that our clinical provisional diagnoses were compatible with pathological diagnoses in 60.8% of frequently seen tumors.
Conclusion: The diagnosis is determined in most of upper extremity tumors by simple physical examination, and conventional radiological techniques. We must comply with the rules of tumor treatment and the mainstay of treatment for hand surgery. In benign tumors, the treatment mostly is excisional biopsy but sometimes reconstructive procedures are required. The treatment of malign tumors should be planned in a multidisciplinary management.
