Amaç: Diyabetik hastalarda retina içi tabakalardaki nöral değişimlerin tespiti ve bunun erken diyabetik retinopatinin tespitindeki önemini araştırmak.
Gereç veYöntemler: Çalışmaya 100 hastanın 200 gözü dahil edildi. Çalışmaya tip 2 diyabeti olup da diyabetik retinopatisi olmayan 50 hasta (Grup 1) ile diyabeti olmayan 50 kişi kontrol grubu (Grup 2) olarak dahil edildi. Çalışmaya maküla ödemi, proliferatif diyabetik retinopatisi, >+/-6 diyoptrinin üzerindeki refraksiyon kusuru, glokomu, üveiti, oküler cerrahi öyküsü olan hastalar dahil edilmedi. Diyabeti olan hastaların diyabet süreleri, HbA1c düzeyleri kaydedildi. Tüm hastalara tam oftalmolojik muayene, dilate fundus muayenesi ve renkli fundus fotoğrafı, optikal kohorens tomografi (OCT) tetkikleri yapıldı. OCT ‘de maküla kalınlığı (MK), ganglion hücre+iç pleksiform tabaka süperior/inferior (GCC/İPLs/i ), iç nükleer+dış pleksiform tabaka (INL/OPL) kalınlıkları her iki grup için ayrı ayrı ölçülerek kaydedildi.
Bulgular: Çalışmaya katılan 100 hastanın 46’sı erkek, 54’ü kadın idi. Ortalama yaş grup1’de 56,85 (±6,09) grup 2’de 57,19 (±5,045)’idi. Her iki grupta görme keskinlikleri sırasıyla, 0,97±0,15, 0,98±0,12 ortalama göz içi basınçları sırasıyla; 13,54±2,8, 13,68±3,4‘idi. Diyabetik grupta ki hastaların ortalama diyabet süreleri 11,8±1,9 yıl, HbA1c düzeyi 7,2±1,9, idi. Grup 1’de ortalama MK 231µ (±22,75) GCC/İPL s 95,44µ (±11,13), GCC/İPL i 97,15µ (±13,35), INL+OPL 55,19µ (±21,7)’idi. Grup 2’de ortalama MK 232µ (±23,78), GCC+İPLs 96,53µ (±7,4), GCC/İPLi 100,49µ (±9,05), INL/OPL 49,39µ(±20,8)’idi. Her iki grup arasında MK değerleri açısından anlamlı bir fark yoktu(p=0,644). Grup1 ve grup 2 arasında GCC/İPLs,i , INL/OPL değerleri açısından anlamlı fark yoktu (p=0,830, p=0,372, p=0,051).
Sonuç: Diyabetik grupta GCC+İNL kalınlıkları kontrol grubuna göre düşük; INL+OPL değerleri ise kontrol grubuna göre yüksek değerlerde olmasına rağmen her iki grup arasında bu değerler açısından anlamlı bir fark yok idi. Çalışmada OCT’deki GCC/İPL ve INL/OPL değerlerinin erken diyabetik retinopatinin tanısında nöronal hasarın erken teşhisinde tek başına kullanılamayacağı sonucuna varılmıştır.
Purpose: To evaluate the neuronal changes in diabetic patients and investigate the importance of these changes in early diabetic retinopathy determination.
Material and Methods:: Two hundred eyes of 100 patients were included in this study: 50 diabetics without diabetic retinopathy (group 1) and 50 controls (group 2). Exclusion criteria were macular edema, proliferatif diabetic retinopathy, refractive error >+/-6 diopters, glaucoma, uveitis, ocular surgery. HbA1c levels and duration of diabet were recorded in group 1. Full ophtalmic examination, stereoscopic fundus photography, and optical cohorence tomography (OCT) were taken after adequate dilatation. Mean macular thickness (MT), ganglion cell layer+iner plexiform layer superior, and inferior quadran (GCC/IPLs,i) thickness, inner nucleer layer+outer plexiform layer (INL/OPL) thickness were calculated for each group.
Results: Of the 100 patients, 50 were diabetic patients (46 males, 54 females). Of the 50 healthy subjects, 46 were males and 54 were females. The mean age of the diabetics was 56,85 (±6,09) years; this was 57,19 (±5,045) years for the control group patients. Visual acuity was 0,97±0,15 in group 1 and 0,98±0,12 in goup 2, while the mean intraoculer pressure was 13,54±2,8 in group 1 and13,68±3,4 in group 2. The mean HbA1c levels were 7,2±1,9 and mean duration of diabet was 11,8±1,9 in group 1. The GCC/IPL was thinner and INL/OPL was thicker in group 1 but there was no significant difference between the two groups (p=0,830, p=0,372, p=0,051).
Conclusions: We observed decreased thickness GCC+IPLs,i and increased INL/OPL in group1 but there was no significant difference between the two groups . The GCC/IPL and INL/OPL layering by OCT did not prove to be a useful tool alone to diagnose neuronal damage in early diabetic retinopathy.
