Kanaliküler Tıkanıklıklarda Kanalikülodakriyosistorinostomi Sonuçlarımız

Abstract

Kliniğimizde kanalikül tıkanıklığı nedeniyle kanalikülodakriyosistorinostomi uygulanan olguların sonuçlarının değerlendirilmesi.

Gereç ve yöntemler: Mart 2006 ile Aralık 2009 tarihleri arasında kliniğimize epifora şikayeti ile başvuran hastalardan, kanalikülodakriyosistorinostomi uygulanmış 17 vakanın 17 gözü çalışma kapsamına alındı. Hastaların klinik bilgileri retrospektif olarak incelendi. Ameliyat öncesi hastaların genel oftalmolojik muayeneleri yapıldı. Göz kapaklarının kapanma dinamikleri, punktumların anatomisi ve pozisyonu muayene ile belirlendi. Lipiodollü kontrast dakriyosistografi (DSG) çekildi. Serum fizyolojik ile yapılan lavajda pasajın devamlılığı kontrol edildi. Tıkanıklık seviyesi prob ile tesbit edildi.

Bulgular: Kanalikülodakriyosistorinostomi operasyonu uygulanmış tüm olgularda ortak kanalikülün distal ucunda darlık veya total obstrüksiyon mevcuttu. Tüm olgularda DSG’de kese görüntülenemedi. Çalışma kapsamındaki hastaların 13 (%76,47)’ü kadın, 4 (%23,53)’ü erkekti. Takip süresi ortalama 22,4 ay (3-45 ay) idi. Tüm hastalarda pasajın devamlılığını sağlamada silikon tüp kullanıldı. Olgulardan 3’ü (%17,64) daha önce başarısız dakriyosistorinostomi operasyonu geçirmişti. Silikon tüpe karşı 1 (%5,88) hastada irritasyon gelişti. Takip sonucunda 16 (%94,12) hastada sonuçlar başarılı, 1 (%5,88) hastada sonuç başarısızdı.

Sonuç: Kanalikülodakriyosistorinostomi operasyonu kanaliküler tıkanıklığı olan uygun hastalarda etkin ve güvenilir bir tedavi yöntemidir.

In our clinic, evaluation of the results of patients applied due to canalicus obstruction.

Materials and Methods: Among the patients with the complaint of epifora consulting our clinic in between the dates of March 2006 and December 2009, 17 eyes of 17 cases applied canaliculodacryocystorhinostomy were taken in the area of study. Clinic information of patients was checked as retrospective. Before the operation, general ophthalmologic examinations of patients were done. Closure dynamics of eyelids and anatomy and position of punctum were determined by examination. Contrast dacryocystography with lipiodol (DGS) was taken. Continuity of passage was checked in lavage done by physiological serum. Level of obstruction was found with prob.

Findings: In all cases applied operation of canaliculodacryocystorhinostomy, there were total obstruction or tightness of distal extremity of common canaliculus. Saccus was not displayed in all cases and DGS. Thirteen (76,47%) of patients in the extensive of study were female and 4 of them were male. The time of prosecution were 22,4 months (3-45 months) avarage. For all patients, silicone tube was used to provide the continuity of passage. Previously, 3 (17,64%) of cases experienced an unsuccessfull operation of dacryocystorhinostomy. In 1 (%5,88) patient, irritation matured against silicon tube. According to the result of prosecution, for 16 (94,17%) of patients, the results were successfull, for 1 (5,88%) of them, it was unsuccessfull.

Conclusion: Operation of canaliculodacryocystorhinostomy is an effective and reliable treatment method applied for suitable patients having the problem of canalicule obstruction.