Amaç: Bu çalışmanın amacı dermatoloji polikliniğine başvuran çocuk ve ergen hastalarda psikiyatrik bozuklukların belirlenmesi ve bu eşhastalanımı etkileyen sosyodemografik ve klinik özelliklerin tespit edilmesidir. Yöntem: Çalışmaya Ocak 2014-Ekim 2015 tarihleri arasında İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji Anabilim Dalı polikliniğine başvuran 3-18 yaş aralığındaki 251 çocuk ve ergen alınmıştır. Bu çocuk ve ergenlere Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi–Şimdi ve Yaşam Boyu Versiyonu-Türkçe Versiyonu (ÇGDŞ-ŞY-T) uygulanarak tanı konulmuştur. Araştırma grubu ile yaş ve cinsiyet bakımından eşleştirilmiş 251 sağlıklı ve gönüllü çocuk ve ergenden kontrol grubu oluşturulmuştur. Tüm çocuk ve ergenlere Çocuklar için Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri (STAI-1 ve STAI-2) , Çocuklar için Depresyon Ölçeği (ÇDÖ) ve Türkçe Güçler Güçlükler Anketi (GGA) ergen formu GGA-E ve ebeveynlere çocukları hakkında bilgi almak amacıyla GGA-AB uygulanmıştır. Bulgular: Araştırma grubunda yer alan 251 çocuk ve ergenden 93'ü (%37.1) erkek; 158'i (%62.9) kız, kontrol grubunda ise 111'i (%44.2) erkek; 140'ı (%55.8) kızdı (p=0.102). Araştırma grubundaki çocuk ve ergenlerin yaş ortalamaları 12.63±4.16, kontrol grubundaki çocuk ve ergenlerin ise 12.73±4.06 olarak bulundu (p=0.778). Dermatoloji polikliniğine başvuran çocuk ve ergen hastalarda psikiyatrik eş hastalanım, kontrol grubuna göre anlamlı olarak yüksek bulunmuştur (p=0.0001). Benzer şekilde 71 araştırma grubunda duygudurum bozuklukları, anksiyete bozuklukları uyum bozukluğu tanıları kontrol grubundan daha yüksek bulunmuştur (Duygudurum bozuklukları için p=0.001, anksiyete bozuklukları için p=0.001, uyum bozukluğu için p=0.0001). Ölçeklere göre değerlendirildiklerinde araştırma grubundaki çocuk ve ergenlerin depresyon ve kaygı düzeyleri ile yaşadıkları güçlükler kontrol grubundan yüksek saptanmıştır (ÇDÖ için p=0.0001, STAI-1 ve STAI-2 için p=0.0001). Dermatolojik hastalık alt grupları ile psikiyatrik eş hastalanım sıklığı arasındaki ilişki incelendiğinde, inflamatuar dermatozlar ile egzematöz ve allerjik dermatozlar gruplarının psikiyatrik eş hastalanım sıklığını arttırdıkları saptanmıştır (İnflamatuar dermatozlar için p=0.016, egzematöz ve allerjik dermatozlar için p=0.037). Dermatolojik hastalığın sadece fiziksel aktiviteyi kısıtlıyor olmasının, psikiyatrik bozukluk sıklığı açısından risk etmeni olarak anlamlı olduğu saptanmıştır (Fiziksel Aktivitede Kısıtlılık özelliği için p=0.009). Tartışma: Dermatolojik hastalığa sahip çocuk ve ergen hastaların psikiyatrik eş hastalanım oranlarının yüksek çıkması, ölçeklerin bu bulguyu desteklemesi dermatoloji ve psikiyatrinin işbirliği içinde çalışması gerekliliği sonucunu çıkarmaktadır. Bu alanda bilimsel çalışmaların arttırılması, psikokutanöz hastalıklar birimleri oluşturularak işlevsellik kazandırılması hem dermatoloji hem psikiyatri alanına ciddi katkılar sağlayacaktır
Aim: The aim of this study is to examine psychopathology of children and adolescents with dermatological diseases. Patients and Methods: Two hundred and fifty one children and adolescents with the diagnosis of dermatological diseases (study population), aged 3 to 18 years, who were seen at the Department of Dermatology Outpatient Clinic between january -2014 and october -2015, İnönü University Faculty of Medicine and two hundred and fifty one healthy individuals (control population) were mathched with respect to their ages and sex. Diagnoses were made according to. Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School Age Children-Present and Lifetime Version (K-SADS-PL) . Each group completed the Childhood Depression Inventory (CDI), State Trait Anxiety Inventory (STAI-1 and STAI-2) and The Strengths and Difficulties Questionnaire (SDQ). Results: Study population consists of 93 (%37.1) boys and 158 (%62.9) girls. Control population consists of 111 (%44.2) boys and 140 (%55.8) girls (p=0.102). The mean age of study population is 12.63±4.16, control population is 12.73±4.06 (p=0.778). Our results indicated that the rate of general psychiatric comorbidity, mood disorders, anxiety disorders and adjustment disorder were significantly higher in study population than the control population (For psychiatric comorbidity p=0.0001, for mood disorders p=0.001, for anxiety disorders p=0.001, for adjustment disorder p=0.0001). CDI, STAI 73 1 and STAI-2, SDQ and subscales scores were significantly higher than control group. (For CDI p=0.0001, for STAI-1 ve STAI-2 p=0.0001). Also psychiatric comorbidity higher in inflammation dermatoses and allergic dermatoses than the other dermatological sub groups (For inflammation dermatoses p=0.016, for allergic dermatoses p=0.037). A dermatological disease means that restricts physical activity increased risk for psychiatric comorbidity (p=0.009). Conclusion: A need for collaboration between primary care, psychiatry, and dermatology disciplines in handling patients with psychocutaneous conditions is widely accepted. İnvestigating the knowledge, attitudes, and awareness of dermatologists about psychocutaneous disorders might contribute to the development of new educational strategies and elicit qualified biopsychosocial approaches.
