Acil pelvik eksternal stabilizasyon: Yüksek riskli pelvis kırıklarında ilk adım

Abstract

Öz:AMAÇ Hemodinamik ve/veya kırığa, bağlı instabilitesi olan hastalarda resusitasyon ve pelvik stabilizasyonun ilk basamağı olarak acil pelvik eksternal stabilizasyon (APES) uygulamasının klinik etkinliği değerlendirildi. GEREÇ VE YÖNTEM Yirmi üç hastaya (12 erkek, 11 kadın; ort. yaş.32; dağılım 9-67) yüksek riskli pelvis kırığı nedeniyle APES uygulandı. Sistolik kan basıncının Undefined control sequence \leg90 mmHg olduğu olgular ve vertikal ve/veya rotasyonel instabil pelvis kırıkları veya riskli kırıklar yüksek risk grubu olarak değerlendirildi. Pelvis kırıklarının tanımlanmasında Tile sınıflaması kullanıldı. BULGULAR On hastada riskli kırığa hemodinamik instabilite de eşlik etmekteydi. Hemodinamik instabilite görülen olgularda elektif pelvik stabilizasyonu için ortalama 17.7 gün (dağılım 7-28 gün); riskli kırık grubunda ise üç gün (dağılım 2-8 gün) beklendi. Acil pelvik eksternal stabilizasyonu için harcanan süre ortalaması 30 dakikanın altındaydı (dağılım 20-40 dak). Pelvis kırığının neden olduğu kanama nedeniyle ölen hasta olmadı. Bir hasta hemodinamik stabilizasyon sağlandıktan 14 gün sonra sepsis nedeniyle kaybedildi. Beş hastada birinci derece yüzeyel çivi dibi enfeksiyonu saptandı; bunların dördü lokal pansuman ile tedavi edildi. Bir hastada ise gevşeyen iki çivinin değiştirilmesi gerekti. SONUÇ Yüksek riskli pelvis kırıklarında resusitasyon amaçlı ve kırık risklerine karşı uygulanan APES akut dönemde güvenli ve etkin bir yaklaşım olarak değerlendirilebilir. Başlık (İngilizce):Emergency pelvic external stabilization as the first step treatment in high risk pelvic fractures Öz (İngilizce):BACKGROUND: We evaluated the clinical effectiveness of emergency pelvic external stabilization (EPES) as a first step of resuscitation and pelvic stabilization in trauma patients with hemodynamic and/or fracture instabilities. METHODS: Twenty-three patients (12 males, 11 females; mean age 32 years; range 9 to 67 years) with high risk pelvic fractures underwent EPES. The presence of a systolic blood pressure equal to or below 90 mmHg, vertical and/or rotational instabilities, or fractures at risk were defined as high risk fractures. Pelvic fractures were assessed according to the Tile’s classification. RESULTS: Hemodynamic instability was detected in 10 patients. The mean durations to the elective pelvic stabilization were three days (range 2 to 8 days) and 17.7 days (range 7 to 28 days) in patients with or without hemodynamic instability, respectively. The mean duration for EPES application was below 30 minutes (range 20 to 40 minutes). No deaths occurred due to blood loss caused by pelvic fractures. One patient died due to sepsis 14 days after hemodynamic stabilization. Superficial pin-track infections of grade 1 were detected in five patients, four of whom were treated with local dressings. In one patient, two pins had to be replaced because of loosening. CONCLUSIONS: Emergency pelvic external stabilization for resuscitation and high risk fractures is an effective intervention in the acute phase of polytraumatized patients presenting with high risk pelvic fractures.