Özet:
Öz:Melikü’n-nâsır Muhammed b. Kalavûn’un ölümünden sonra Memlûk Türk Devleti tarihinde sürekli taht değişikliklerinin olduğu bir dönem yaşanmıştır. Melikü’n-nâsır Muhammed’in oğullarının iktidarda olduğu bu istikrarsız dönem, genel olarak bürokrasinin yönetim üzerinde hâkimiyet kurma mücadelesine karşı sultanların merkezî otoriteyi sağlama çabasının tarihi olarak tebarüz etmiştir. Melikü’l-kâmil Seyfeddin Şâbân, selefi ve öz kardeşi Melikü’s-sâlih İsmâil’in vasiyeti üzerine başta kayınpederi Argûn el-Âlâî olmak üzere diğer emirlerin ittifakıyla tahta geçmiştir. Nüfûz sahibi emirlerin otoritesini kırma hususunda selefi İsmâil’in politikasını takip ederek bazı emirleri tasfiye etmeyi başarmıştır. Sultan Şâbân yaklaşık bir yıl süren saltanatı döneminde protestolar, kuraklık, asayiş gibi problemlerle karşı karşıya kalsa da bu problemleri çözmeyi bir şekilde başarmıştır. Dönemin kaynaklarında Melikü’n-nâsır Muhammed’in saltanat icrâ etmiş oğulları arasında zevk ve eğlenceye en düşkünü olarak tavsif edilen Sultan Şâbân, devlet işlerini ihmâl ettiği, kaynakları müsrifçe kullandığı gibi gerekçelerle tahttan indirilerek öldürülmüştür. Melikü’l-kâmil Şâbân dönemini ayrıntılı olarak ele alan herhangi bir çalışma bulunmamaktadır. Makalemizde, Sultan Şâbân biyografisi özelinde Memlûk Türk Devleti tarihinin bir dönemi ele alınmıştır.
