Yazar "Öztürk, Mehmet Burak" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Akut pulmoner embolinin uzatılmış tedavisinde direk oral antikoagülanlar (DOAK) ile diğer antikoagülanların mortali başta olmak üzere major komplikasyonlar açısından karşılaştırılması: gerçek yaşam verileri
    (İnönü Üniversitesi, 2021) Öztürk, Mehmet Burak; Kılıç, Talat
    Amaç: Bu çalışmada, akut pulmoner tromboemboli (PTE) tanısı almış seçilmemiş hasta kitlesinde, direk etkili oral antikoagülan (DOAK) grubu ajanların standart tedavi olan VKA(vitamin K antagonisti)-DMAH(düşük molekül ağırlıklı heparin)'lara karşı uzun dönem tedavide, kanama, tromboembolik olaylar ve tüm nedenlere bağlı mortalite üzerindeki etkilerinin rutin klinik uygulamadaki gözlemsel verilerini yansıtmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza, acil servis başvurularında, başka bir nedenle servis takibi yapıldığı dönemde ve poliklinik başvurularında akut PTE tanısı kesinleşmiş toplam 298 hasta dâhil edilmiştir. Hastaların bir kısmı retrospektif, büyük çoğunluğu ise prospektif gözlemsel olarak değerlendirilmiştir. Tedavi kollarındaki hastalar, PESİ(pulmoner emboli şiddet indeksi) ve sPESİ skorları, kardiyak biyobelirteçler, transtorasik ekokardiyografi(TTE) ile sağ kalp fonksiyonları değerlendirilerek ESC(European Society of Cardiology) risk grupları belirlenip kanama risk ve ek hastalıklarına göre tedavi düzeni oluşturulmuştur. Başlangıç dönem antikoagülan tedavi tamamlanmasından sonra uzun dönem tedavileri takip eden hekim tarafından doz ve tedavi süresi belirlenerek DOAK grubu ajanlardan biri ya da VKA-DMAH'lar ile düzenlenmiştir. Hastalar en az üç ay antikoagülan alacak şekilde en az altı ay süresince hastalar aralıklı takipleri yapılmıştır. Temel değerlendirmede, tedavi süresince ve tedavi kesilmesinden sonraki dönemlerde tedavi kolları arasında tekrarlayan venöz tromboemboli(VTE), kanama ve tüm nedenlere bağlı mortalite oranları arasındaki farklar ortaya koyulmuştur. Veri analizi İBM SPSS 25.0 Windows versiyonu kullanılarak yapıldı. Bulgular: Çalışmada, akut PTE tanısı almış 179'u DOAK kullanan ve 119'u VKA-DMAH kullanan iki grup şeklinde sınıflandırılmak üzere toplam 298 hasta dâhil edilmiştir. DOAK grubundaki hasta yaş ortalaması 60,1 ± 17,1 olup hastaların 102(%57)'sini kadınlar oluştumaktaydı. VKA-DMAH grubunda ise hasta yaş ortalaması 59,0 ± 17,6 olup, hastaların 69(%58)'unu kadın oluşturmaktaydı. PTE tanısı alan DOAK ve VKA-DMAH hasta kollarının her ikisinde de sırasıyla 168 (%93,9) ve 108 (%90,8) hastaya tanı BTPA(Bilgisayarlı tomografi pulmoner anjiografi) ile konulmuştur. DOAK hasta kolunda 72(%40,2)'sinde ve VKA-DMAH hasta kolunda 48(%40,3)'inde akut DVT(derin ven trombozu) tespit edilmiştir. Her iki tedavi kolunda DVT bulgularında istatistiksel fark izlenmedi (p>0,05). Her iki gruptaki hastaların ESC risk sınıflaması açısından değerlendirildiğinde; DOAK grubunda 179 hastanın, 86'sı (%48,1) düşük risk, 33(%18,4)'ü orta-düşük, 45(%25,1)'i orta-yüksek ve 15(%8,4)'i yüksek risk grubunda yer almıştır. VKA/DMAH hasta grubunda 119 hastanın, 48(%40,3)'i düşük risk, 34(%28,6)'ü orta-düşük, 29(%24,4)'u orta-yüksek ve 8(%6,7)'i yüksek risk grubunda yer almıştır. Hasta risk sınıflamasında iki grup açısından istatistiksel olarak anlamlı fark izlenmemiştir( p >0.05 ). Tedavi altında nüks trombüs hiçbir hastada izlenmedi. Tedavi kesildikten sonraki ilk 6-12 aylık dönemde; DOAK tedavi kolunda 21(%11,7) hastada nüks PTE ve 12(%6,7) hastada nüks DVT, VKA-DMAH tedavi kolunda 7(%5,9) hastada nüks PTE ve 8(%6,7) hastada nüks DVT izlenmiştir(p >0,05). Hastane yatış süreleri tedavi kolları arasında sırasıyla ortalama 9,3 gün ve 12,8 gün'dür. DOAK ile antikoagülasyonun hastane yatış sürelerini ortalama 3,5 gün kısalttığı izlenmiştir(p=0,002). DOAK tedavi kolunda uzun dönem majör kanama 3 (%1,67) hastada, VKA-DMAH kolunda 2 (%1,68) hastada (p>0.05), minör kanama DOAK tedavi kolunda 32(%17,9), VKA-DMAH tedavi kolunda 5(%4,2) hastada izlenmiştir(p=0,002). DOAK tedavi kolunda hastane içi genel mortalite 2(%1,1) hastada, VKA-DMAH tedavi kolunda 25(%21) hastada, bir aylık mortalite DOAK tedavi kolunda 4(%2,2) hastada, VKA-DMAH tedavi kolunda 26 (%21,8) hastada, DOAK tedavi kolunda altı aylık genel mortalite 8(%4,5) hastada, VKA-DMAH tedavi kolunda 32(%26,9) hastada izlendi(p<0,001). DOAK tedavi kolunda minör kanama oranları yüksek izlenmiş ancak altı aylık mortalite oranları belirgin düşük bulunmuştur. Sonuç: DOAK grubu antikoagülan ajanların, majör kanama, nüks ve tüm nedenlere bağlı ölüm riskini azaltması açısından en az standart tedavi kadar güvenli olduğu görülmüş, yapılan faz III klinik çalışmalar ve gerçek yaşam verileriyle tutarlı bulunmuştur. Ancak minör kanama oranları istatiksel olarak anlamlı yüksek izlenmiştir. Bu konuda, çok daha fazla hasta sayısını içeren geniş kapsamlı gerçek yaşam verilerini içerecek prospektif çalışmaların yapılması gerekmektedir.