Yazar "Şenel, Soner" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Lityuma bağlı reversibl nefrojenik diabet insipidus: Olgu sunumu
    (2003) Şahin, İbrahim; Şenel, Soner; Ulu, Ramazan; Uzer, Elmas; Polat, Ruhcan; Sarı, Ramazan
    Öz: 42 yaşında erkek hasta, polikliniğimize, 6 aydır olan poliüri (yaklaşık 9-10 litre) ve polidipsi şikayeti ile başvurdu. Hikayesinde bipolar bozukluğu vardı ve bu nedenle lityum karbonat 1500 mg/gün kullanıyordu. Hastanın plazma osmolalitesi (298 mOsm/kg) ve plazma sodyum düzeyi (148 mmol/L) yüksek, idrar osmolalitesi (160 mOsm/kg) ve idrar dansitesi (1005) düşük bulundu. Plazma lityum seviyesi terapötik doz aralığında idi [0.76 (0.6-1.2 mmol/L)]. Tüm klinik, laboratuvar bulgular ve su kısıtlama test sonuçları nefrojenik diabetes insipidus ile uyumluydu. Lityum tedavisi kesilerek valproik asit ve amilorid tedavisi başlanan hastanın idrar miktarı azaldı, laboratuar bulguları ve kliniği düzeldi. Bu olgu sunumunda, lityum tedavisinin sık karşılaşılan fakat önemli bir komplikasyonunu bildirilmiştir. Lityum tedavisi alan hastalar poliüri ile başvurduklarında nefrojenik diabates insipidus düşünülmelidir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda bazal trombosit aktivasyonunun glisemik kontrol ile ilişkisi / The effect of glisemic control on basal platelet activation in patients with type 2 diabetes mellitus
    (İnönü Üniversitesi, 2005) Şenel, Soner
    Tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda bazal trombosit aktivasyonunun glisemik kontrol ile ilişkisi Amaç: Biz bu çalışmada, glisemik kontrolle tip 2 DM'li hastalardaki bazal trombosit aktivasyon göstergeleri ile olan ilişkisini ve sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırılmasını amaçladık. Aktivasyon göstergelerinin HbA1c düzeyi, diyabet süresi, sigara içimi, hiperlipidemi, hipertansiyon, BMİ ve tedavi rejimi ile arasındaki ilişkisi incelendi. Materyal Metod: Çalışmaya, daha önce antikoagülan ve/veye trombositleri etkileyecek (aspirin, varfarin, steroid veya non-steroid antiinflamatuvar ilaç vb.) ilaç almamış 70 tip 2 diyabetik hasta ve 17 sağlıklı gönüllü alındı. Trombositlerin aktive olamaması için kan örnekleri 19 gauge çaplı iğnelerle alındı ve antikoagulan olarak sitrat kullanıldı. Ölçümler için trombosit aktivasyonunda spesifik ve sensitif olduğundan akım sitometrisi yöntemi kullanıldı. Çalışmada trombosit spesifik göstergesi olarak CD41 monoklonal antikoru, trombosit aktivasyon göstergesi olarak, CD42b, CD61, CD63 ve CD62'ye karşı geliştirilmiş monoklonal antikorlar kullanıldı. Bulgular: Çalışmamızda, aktivasyon göstergeleri ile diyabet süresi, sigara içimi, hiperlipidemi, hipertansiyon, BMİ ve tedavi rejimi ile arasındaki anlamlı ilişki bulunmadı. Diyabetiklerde bazal CD62p değeri kontrol grubuna göre daha düşüktü. Fakat bu farklılık istatistiksel olarak anlamlı değildi. Glisemik kontrolü kötü (HbA1c>= %10) olanlarda CD62p oranı, iyi glisemik kontrolü (HbA1c<% 7) olanlardan anlamlı olarak daha düşük saptandı. Tartışma: Bulgularımız, azalmış tombosit aktivasyonunun özellikle glisemik kontrolü kötü olanlarda tip 2 DM ile ilişkili olabileceğini göstermektedir. Anahtar Kelimeler: Tip 2 DM, Trombosit aktivasyonu, CD62, CD41/CD61, CD63