Yazar "Ak, Gürsel" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 4 / 4
  • Küçük Resim
    Öğe
    Bruselloziste Torakal Vertebra Tutulumu ve Paraspinal Apse : Olgu Sunumu
    (Turgut Özal Tıp Merkezi Dergisi, 1998) Pekdemir, Hasan; Büyükberber, Süleyman; Kaygusuz, Akif; Baysal, Tamer; Ak, Gürsel; Gürer, İnanç; Nuray Büyükberber, Nuray
    Brusellozis'te torakal vertebra tutulumu nadir görülen ciddi bir komplikasyondur. Bu olgu sunumunda torakal vertebra tutulumu olan ve paraspinal apse gelişmiş yaşlı bir bayan hasta sunulmuştur. Hastada brusella tanısı hem kemik iliği hem de T9 vertebra korpusundan yapılan biopsilerin histopatolojik değerlendirilmesi ve serolojik testlerle konulmuştur. Paraspinal apselerin direne edilmesinden sonra hastaya kombine antimikrobiyal tedavi başlanmıştır. Endemik bölgelerde, açıklanamayan süpüratif vertebra hastalıklarında ve paraspinal apselerde brusellozis mutlaka akla gelmelidir. [Turgut Özal Tıp Merkezi Dergisi 1998;5(l):68-70]
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Düşük riskli febril nötropeni hastalarında antibiyotik protokollerinin karşılaştırılması
    (Türkiye Tıp Dergisi Dahili Tıp Bilimleri, 2001) Camcı, Celalettin; Büyükberber, Nuray; Büyükberber, Süleyman; Harputluoğlu, Murat; Ak, Gürsel; Sarı, Ramazan
    Öz: Amaç: Düşük riskli febril nötropenilerde kombine antibiyotik tedaviler ile monoterapilerirı etkinliklerinin ve toksisitelerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışmada 126 düşük riskli febril nötropeni atağında sefepim 2 g/gün (n= 34), meropenem 3 g/gün (n= 28), sefepim 2 g/gün + amikasin 1 g/gün (n= 33) ve meropenem 3 §/gün + amikasin 1 g/gün (n= 31) verildi. Bulgular: Hastaların nötrofilsayıSı tüm grup için ortalama 415 ± 137/mm3 idi. Atakların %42'sinde klinik ve mikrobiyolojik olarak herhangi bir infeksiyon etkeni saptanmazken %12.6'sında bakteremi gözlendi. Saptanan infeksiyon ajanlarının %52.9'u gram-pozitif %41.2'si gram-negatif idi. Sonuçta tüm gruplar altta yatan hastalık, nötropeni süresi ve derinliği, yan etki ve ateş cevabı açısından karşılaştırıldığında tedavi protokolleri arasında bir fark saptanmadı. Ayrıca hastalarda infeksiyona bağlı ölüm ve ciddi toksisite görülmedi. Yorum: Düşük riskli febril nötropenilerde monoterapiler en az kombine terapiler kadar etkilidir ve güvenle kullanılabilir.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Gingival metastasis of renal cell carcinoma: A case report
    (Türk Hematoloji Onkoloji Dergisi, 2000) Büyükberber, Süleyman; Özbek, Emin; Sevinç, Alper; Özen, Süleyman; Ak, Gürsel
    Öz: Renal cell carcinoma is a malignancy with an unpredictable behavior and high incidence of metastatic spread. The most common sites of metastases are lung and bones. However, such metastatic growths have also been found all over the body. Gingival metastasis of renal cell carcinoma is extremely rare. We report a 59-years-old male patient with metastatic sarcomatoid and rapidly growing type of renal cell carcinoma of the gingiva.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Tip 2 diabetes mellituslu hastalarda plazma endotelin-1 düzeylerinin metabolik kontrol, risk faktörleri, tedavi modelleri ve diabetik mikroanjiopati ile ilişkisi
    (İnönü Üniversitesi, 1999) Ak, Gürsel
    Bu çalışmada tip 2 diabetes mellituslu hasta gruplan ile sağlıklı kontrol grubunun plazma endotelin-1 düzeyleri karşılaştırılarak, plazma endotelin-1 düzeyinin metabolik kontrol, farklı tedavi modelleri ve risk faktörleriyle ilişkisi ile endotelin-l'in neffopati, retinopati, nöropati gibi diabetik mikroanjiopati patogenezindeki muhtemel rolü incelenmiştir. Altmış sekiz tip 2 DM’lu hastanın (39'u kadın, 29'u erkek) ortalama plazma ET-1 düzeyleri 10.46 ± 1.24 pmol/L ve 14 sağlıklı bireyin (6 kadm 8 erkek) ortalama plazma ET-1 düzeyleri 7.97 ± 0.41 pmol/L olarak tespit edilmiştir. Tip 2 DM’lu hastalar ile kontrol grubunun ET-1 düzeyleri arasındaki bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (pO.Ol). Çalışmamızda en az bir mikrovasküler komplikasyonu bulunan tip 2 DM’lu hasta grubunun plazma ET-1 düzeyleri komplikasyonsuz tip 2 DM’lu hastaların ET-1 düzeylerine göre anlamlı yüksek bulunmuştur (p=0.02). Ayrıca komplikasyonu olmayan hastalarla karşılaştırıldığında 2 ve 3 komplikasyonu olan hastaların plazma ET-1 düzeylerinin istatistiksel olarak anlamlı yüksek olduğu tesbit edilmiştir (sırasıyla p=0.015 ve p=0.036). Ayrıca henüz mikrovasküler komplikasyon gelişmemiş tip 2 DM’lu hastalarda da plazma ET-1 düzeyleri sağlıklı kontrol grubuna göre anlamlı yüksek bulunmuştur (p<0.05).