Yazar "Aygen, Selami" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Arıcılık Faaliyetleri II: Malatya İlinde Arıcılık Faaliyetlerinin Yetiştirici Tercihleri, Üretim Nitelikleri ve Arı Hastalıkları Kapsamında Değerlendirilmesi(Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 2017) Aygen, Selami; Karlıdağ, Semiramis; Köseman, Abdurrahman; Şeker, İbrahimÖz: Bu araştırma, bakım, besleme, yetiştirme ve üretim faaliyetleri ile hastalıklar kapsamında Malatya ili arı yetiştiriciliğinin mevcut durumunu değerlendirmek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla Arıcılık Kayıt Sistemi'ne (AKS) kayıtlı işletmelerden tesadüfi örnekleme metodu kullanılarak seçilen 149 adet arıcılık işletmesinin sahibine yüz yüze anket uygulanmıştır. Yapılan çalışmada, yetiştiricilerin % 83,7'sinin Standart Langstroth tip kovan kullandıkları, % 15,4'ünün bal dışında arı ürünü ürettikleri, % 57,0'sinin 2 yılda bir ana arı değiştirdikleri ve % 83,9'nun ana arıyı üretmeyip satın aldıkları tespit edilmiştir. Araştırmada, yetiştiricilerin % 80,5'inin Kafkas melezi arı kullandıkları ve % 79,2'sinin de basit seleksiyon uygulaması yapmadıkları belirlenmiştir. Mevcut çalışmada, şurup yapımında % 97,3 oranında sakkaroz kullanıldığı, en fazla görülen arı hastalığının varroosis (% 47,8) olduğu, işletmelerde % 69,1 oranında kayıt tutulmadığı, yetiştiricilerin % 90,5'inin gezer arıcılık yaptığı ve % 35,2'sinin kendisini arıcılık bilgi ve pratiği bakımından yeterli düzeyde görmediği saptanmıştır. Malatya İlinde arıcılığın daha üst seviyelere getirilebilmesi için verimli ve yöreye uyumlu ırkların kullanması, ana arı üretilmesine önem verilmesi, işletme kayıtlarının tutulması, bal dışındaki diğer arı ürünlerinin üretilmesinin teşvik edilmesi, hastalıklarla yoğun biçimde mücadele edilmesi ve arıcılara yönelik kurs, eğitim ve bilgilendirme çalışmalarının daha fazla yapılması gerekmektedir.Öğe Beekeeping Activities II: The Evaluaton of Beekeeping Activities in terms of Beekeeper Preferences, Production Quality and Bee Diseases in Malatya Province(Univ Namik Kemal, 2017) Seker, Ibrahim; Koseman, Abdurrahman; Karlidag, Semiramis; Aygen, SelamiThis research was conducted to determine the conditions of beekeeping in Malatya in caring, feeding, breeding and production activities. Face to face interviews with 149 beekeepers were applied by using the random sampling method in selected registered beekeepers to Beekeeping Registration System (BRS). In this study, it is found that 83.7 % of beekeepers use Standard Langstroth Hives, 15.4 % produce bee productions except honey, 57.0 % renovate queen bee once in two years and 83.9 % buy queen bee but not breed it. In this study, it is determined that breeders use 80.5 % Caucasian crossbred bee, and 79.2 % breeders do not use simple selection. In the current study, it is calculated that the ratio of 97.3 % sucrose is used for syrup making, the most common bee disease is varroosis (47.8 %), 69.1 % beekeeping do not have records, 90.5 % of keepers are strollers and 35.2 % do not consider themselves having sufficient beekeeping knowledge and practice. To have a better beekeeping in Malatya, it is necessary to use efficient and local adapted races, give importance to breeding queen bees, keep business records, encourage the production of bee products except honey, fight for the diseases densely and conduct courses, trainings and information activities for beekeepers extensively.Öğe Elazığ ve Malatya İllerinde Etlik Piliç İşletmelerinin Bazı Biyogüvenlik Kriterleri Bakımından Değerlendirilmesi(2017) Şeker, İbrahim; Köseman, Abdurrahman; Baykalır, Yasin; Aygen, SelamiÖz: Bu araştırma, resmi kontrol ve denetimler kapsamında ele alınan biyogüvenlik kriterleri bakımından etlik piliç işletmelerinin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma materyalini, Elazığ ve Malatya Gıda Tarım ve Hayvancılık İl ve İlçe Müdürlükleri'nin Ocak-Aralık 2015 tarihleri arasında Elazığ'da bulunan 93, Malatya'da bulunan 146 adet işletmede yaptıkları denetimlerden elde edilen resmi veriler oluşturmuştur. Araştırmada, işletmelerin beton zeminli, kolay yıkanabilir tavan ve duvarlara sahip olmasına ait oran Elazığ için %100, Malatya için %93.2 (p=0.007), personelin işletme girişlerinde ellerini yıkayacağı ve dezenfekte edeceği sistemin bulunmasına ait oran Elazığ için %98.9, Malatya için %90.1 (p=0.006), işletmelere giriş ve çıkışta kullanılacak dezenfektanlı ayak banyolarının bulunmasına ait oran ise Elazığ için %100, Malatya için %95.1 (p=0.044) olarak hesaplanmıştır. Çalışmada, içme suyu depolarının dezenfekte edilebilir nitelikte olmasına ait oran Elazığ için %97.8, Malatya için %89.6 olarak saptanmıştır (p=0.019). Yapılan araştırmada, işletme kapılarının önünün ve çevresinin uygun şekilde betonlanmasına ait oran Elazığ için %78.8, Malatya için %64.4 (p=0.02), işletme alanına zorunlu giriş yapacak araçların temizlik ve dezenfeksiyonunu sağlayacak uygun sistemin varlığına ait oran ise Elazığ'da %79.6, Malatya'da %62.9 olarak tespit edilmiştir (p=0.007). Sonuç olarak, Elazığ ve Malatya'daki etlik piliç işletmelerinin biyogüvenlikle ilgili ele alınan birçok kriter bakımından yüksek, bazı uygulamalar bakımından ise orta düzeye sahip oldukları saptanmıştır. Ayrıca, Elazığ'daki işletmelerin ele alınan biyogüvenlik kriterlerinin çoğunda Malatya'daki işletmelerden daha iyi düzeyde oldukları da belirlenmiştirÖğe Tutulması Zorunlu Bazı Kayıtlar Bakımından Elazığ ve Malatya İllerindeki Etlik Piliç İşletmelerinin Mevcut Durumu(2016) Şeker, İbrahim; Köseman, Abdurrahman; Aygen, SelamiÖz: Bu araştırma, Elazığ ve Malatya illerinde faaliyet yürüten etlik piliç işletmelerinin tutmaları gereken kayıtlar bakımdan mevcut durumlarının değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırma materyalini, Elazığ'da 93 ve Malatya'da 146 olmak üzere çalışmada her biri bir işletme olarak ele alınan toplam 239 adet etlik piliç kümesinde, Elazığ ve Malatya Gıda Tarım ve Hayvancılık İl ve İlçe Müdürlükleri tarafından yapılan denetimler sırasında elde edilen resmi veriler oluşturmuştur. Araştırmada elde edilen bulgulara göre; kapsama dâhil edilen bu işletmelerde, tutulması zorunlu 16 adet kayıttan 11'inin düzenli şekilde tutulduğu, ancak 5 adet kayıt için bu durumun söz konusu olmadığı belirlenmiştir. Özellikle, işletmelerde aşılama bilgilerinin kayıt belgesine işlenmesine ve aşı faturalarının/irsaliyelerinin işletme dosyasında bulundurulmasına ait kayıt tutma oranları her iki il için de yüksek (Elazığ'da %87.1 ve Malatya'da %94.4) bulunmuştur. İşletmelerde görülen hastalıkların teşhisine yönelik numune alma ve gönderme tutanakları, laboratuvar sonuç raporları, teşhis raporları ve tedavi prosedürlerine ait kayıtların Malatya'da %23.0, Elazığ'da %10.8 (P<0.034) gibi çok düşük oranlarda tutulduğu tespit edilmiştir. Hayvan ve hayvan kökenli gıda imha tutanaklarının Malatya'da %36.5, Elazığ'da %5.4 oranında tutulduğu saptanmıştır (P<0.001). Sonuç olarak, Elazığ ve Malatya İllerinde faaliyet yürüten etlik piliç işletmelerinin aşı bağışıklık testlerine ait sonuç raporları, su analiz raporları, gıda imha tutanağı, veteriner raporları ve hastalık kayıtları ile kalıntı izleme programı kayıtlarının tutulması veya saklanmasında önemli düzeyde yetersizlik içinde olduğu anlaşılmıştır. Ayrıca, her iki ildeki işletmelerin düzenli tutulup tutulmayan kayıtlar bakımından benzer durumda oldukları da tespit edilmiştir.
