Yazar "Bolaman, Zahit" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Yeni Başlayan Supfaventfiküler Taşikardilerde Digital ve Verapamilin Etkinliği
    (İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2001) Kadıköylü, Gürhan; Çiçek, Ceyhan; Akar, Harun; Yavaşoğlu, İrfan; Şentürk, Taşkın; Bolaman, Zahit
    Supraventriküler taşikardiler sık izlenen aritmilerdir. Bu çalışmada yeni başlayan (iki haftadan kısa süre önce) başlamış olan supraventriküler taşikardilerde (atrial fibrilasyon, flutter ve paroksismal atrial taşikardi) digital ve verapamilin etkinliği araştırıldı. Supraventriküler taşikardili 80 hasta çalışmaya alındı ve hastalar iki gruba ayrıldı. Her iki grubta da 22 kadın ve 18 erkek hasta vardı. Verapamil kullanılan gruptaki hastaların yaş ortalamaları 61 ± 8,6, digital kullanılan hastalarınki ise 59 ± 9,6 idi. İlk gruptaki hastaların başlangıç kalp atım hız ortalamaları 159,8 ± 9,2 /dk ve ikinci gruptakilerin ise 163,3 ± 7,9 /dk idi. Her iki grup arasında yaş, cins, kalp atım hızı ortalamaları arasında fark yoktu (p>0,05). Digital 0,5 mg ve verapamil 5 mg intravenöz olarak 5 dakikada uygulandı. Bir saat sonunda sinüs ritmine dönüş olmayan hastalarda aynı dozlar tekrarlandı. Her iki gruptaki hastaların kalp atım hızları tedaviden 15 dakika sonra istatistiksel olarak anlamlı derecede azalmaya başladı (p<0,001). Bir saat sonra kalp atım hız ortalamaları birinci gruptaki hastalarda 127,2 ± 19 /dk, ikinci grupta da 123,1 ± 23 /dk idi. Bu değerler başlangıç değerlerine göre istatiksel olarak belirgin derecede farklı bulundu (p<0,001). Ancak her iki grup arasında anlamlı bir fark yoktu (p>0,05). Verapamil kullanılan 13 hastada (%32,5) ve digital kullanılan 16 hastada (%40) sinüs ritmine dönüş izlendi. Her iki grup arasında istatistiksel olarak sinüs ritmine dönüşte anlamlı bir fark yoktu ( p > 0,05 ) . Verapamil ile atrial fibrilasyonlu hastaların %21’ inde, atrial flutterlilerin %25’ inde ve paroksismal atrial taşikardili hastaların %53,8’ inde sinüs ritmi sağlandı. Digital kullanan hastalarda bu oranlar sırasıyla % 44,4 , % 25 ve % 42,8 idi. Tedavi etkinliği bakımından bu oranlar iki grupta farklı değildi ( p > 0,05 ). Ancak digital ve verapamil kullanımı sonrası ventrikül yanıtı kontrol altına. alınamayan ve hemodinamik durumu bozulan (ventrikül yanıtı 160/dk üzerindeki, sistolik kan basıncı 90 mmHg altındaki, şoktaki) paroksismal atrial taşikardili 6 hastada (%22,2) elektriki kardioversiyon sonrası sinüs ritmine dönüş oldu. Digitale yanıtsız 7 (%50) paroksismal atrial taşikardili hastanın 4’ üne amiodaron, 3’ üne verapamil uygulanarak ventrikül yanıtı azaltıldı. Digital ve verapamil, supraventriküler taşikardilerin sinüs ritmine döndürülmesinde orta derecede ventrikül yanıtını azaltmada belirgin derecede etkili antiaritmik ilaçlardır. Ancak elektriki kardioversiyon, hipotansif ve ventrikül yanıtı çok hızlı hastalarda en etkin yöntemdir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Yeni başlayan supraventriküler taşikardilerde digital ve verapamilin etkinliği
    (2001) Kadıköylü, Gürhan; Çiçek, Ceyhan; Akar, Harun; Yavaşoğlu, İrfan; Şentürk, Taşkın; Bolaman, Zahit
    Öz:Supraventriküler taşikardiler sık izlenen aritmilerdir. Bu çalışmada yeni başlayan (iki haftadan kısa süre önce) başlamış olan supraventriküler taşikardilerde (atrial fibrilasyon, flutter ve paroksismal atrial taşikardi) digital ve verapamilin etkinliği araştırıldı. Supraventriküler tasikardili 80 hasta çalışmaya alındı ve hastalar iki gruba ayrıldı. Her iki grubta da 22 kadın ve 18 erkek hasta vardı. Verapamil kullanılan gruptaki hastaların yaş ortalamaları 61 ± 8,6, digital kullanılan hastalarınki ise 59 ± 9,6 idi. ilk gruptaki hastaların başlangıç kalp atım hız ortalamaları 159,8 ± 9,2 /dk ve İkinci gruptakilerin ise 163,3 ± 7,9 /dk idi. Her iki grup arasında yas, cins, kalp atım hızı ortalamaları arasında fark yoktu (p>0,05). Digital 0,5 mg ve verapamil 5 mg intravenöz olarak 5 dakikada uygulandı. Bir saat sonunda sinüs ritmine dönüş olmayan hastalarda aynı dozlar tekrarlandı. Her ikİ gruptaki hastaların kalp atım hızları tedaviden 15 dakika sonra istatistiksel olarak anlamlı derecede azalmaya başladı (p<0,001). Bir saat sonra kalp atım hız ortalamaları birinci gruptaki hastalarda 127,2 ± 19 /dk, İkinci grupta da 123,1 ± 23 /dk İdi. Bu değerler başlangıç değerlerine göre istatiksel olarak belirgin derecede farklı bulundu (p<0,001). Ancak her iki grup arasında anlamlı bir fark yoktu (p>0,05). Verapamil kullanılan 13 hastada (%32,5) ve digital kullanılan 16 hastada (%40) sinüs ritmine dönüş izlendi. Her iki grup arasında istatistiksel olarak sinüs ritmine dönüşte anlamlı bir fark yoktu ( p > 0,05 ) . Verapamil ile atrial fibrilasyonlu hastaların %21' inde, atrial flütterlilerin %25' inde ve paroksismal atrial tasikardili hastaların %53,8' inde sinüs ritmi sağlandı. Digital kullanan hastalarda bu oranlar sırasıyla % 44,4 , % 25 ve % 42,8 idi. Tedavi etkinliği bakımından bu oranlar İki grupta farklı değildi ( p > 0,05 ). Ancak digital ve verapamil kullanımı sonrası ventrikül yanıtı kontrol altına alınamayan ve hemodinamik durumu bozulan (ventrikül yanıtı 160/dk üzerindeki, sistolİk kan basıncı 90 mmHg altındaki, şoktaki) paroksismal atrial tasikardili 6 hastada (%22,2) elektriki kardioversiyon sonrası sinüs ritmine dönüş oldu. Digitale yanıtsız 7 (%50) paroksismal atrial tasikardili hastanın 4'üne amiodaron, 3' üne verapamil uygulanarak ventrikül yanıtı azaltıldı. Digital ve verapamil, Supraventriküler tasikardilerin sinüs ritmine döndürülmesİnde orta derecede ventrikül yanıtını azaltmada belirgin derecede etkili antiaritmik ilaçlardır. Ancak elektriki kardioversiyon, hipotansif ve ventrikül yanıtı çok hızlı hastalarda en etkin yöntemdir.