Yazar "Doygun, Neslihan" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim
    Öğe
    Bornova ilçesinde alan kullanım potansiyeli ile alan kullanım yapısı arasındaki etkileşimlerin belirlenmesi
    (İnönü Üniversitesi, 2012) Doygun, Neslihan; Erdem, Ümit
    Bu çalışmanın amacı, İzmir İli Bornova İlçesi’nde alan kullanım potansiyeli ile alan kullanım yapısı arasındaki etkileşimlerin coğrafi bilgi sistemleri ve uzaktan algılama teknolojilerinden yararlanarak belirlenmesidir. Alan kullanım potansiyelinin belirlenmesinde, çok kriterli karar verme yöntemi yardımıyla araştırma alanının Tarım, Yapılaşma, Ağaçlandırma ve Koruma bakımından uygunluk durumu incelenmiştir. Alan kullanım yapısına ait bilgiler ise 2009 tarihli ve 30 m yer çözünürlüklü Landsat uydu görüntüsü kullanılarak belirlenmiştir. Daha sonra, 2009 yılı alan kullanım yapısı ile alan potansiyeli karşılaştırılarak aralarındaki uyum durumu araştırılmıştır. Alan kullanım potansiyelinin belirlenmesine yönelik çalışmalar, ilçenin en fazla Ağaçlandırma için uygunluk gösterdiğini (%45,98) ve güncel hali ile de arazilerin %68,94 oranında potansiyeline uygun olarak kullanıldığını ortaya koymuştur. Sonuç olarak, Bornova İlçesi’nde mevcut alan kullanım yapısının alan kullanım potansiyeli üzerinde önemli bir baskı oluşturduğu, bu olumsuzluğun önüne geçebilmek için de ekolojik bakış açısı ile hazırlanmış alan kullanım planlarının öncelikle yürürlüğe konulması gerektiği belirlenmiştir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Kahramanmaraş’da bazı kent parklarının geçirimli zemin yeterliği bakımından incelenmesi
    (İnönü Üniversitesi, 2012) Doygun, Neslihan; Kısakürek, Şule
    Kentsel alanlarda bulunan toprakların ekolojik özellikleri, bina ve yol yapımı gibi faaliyetlerden kaynaklanan sıkışma nedeniyle giderek kaybolmaktadır. Sıkışmaya nedeniyle toprağın yapısı ve gözenekli yapısı bozulmakta, su geçirgenlik özellikleri azalmaktadır. Diğer taraftan, kent parkları da doğal yaşam koşullarını iyileştirme özellikleri bakımından kent ekosistemlerinin önemli birer parçasıdır. Ancak, toprak zeminlerin sert materyallerle fazla miktarda kaplanması nedeniyle parklarda su geçirgenlik özelliğine sahip alanlar azalabilmektedir. Bu çalışma ile, Kahramanmaraş kentinde bazı parkların geçirimli zemin yeterliği bakımından incelenmesi amaçlanmıştır. Geçirimli zemin oranları yüksek çözünürlüklü uydu görüntüleri yardımıyla belirlenmiş, bu amaçla yeşil alanlar, su yüzeyleri, asfalt yüzeyler ile binalar gibi alanlar coğrafi bilgi sistemleri ortamında sınıflandırılarak yüzölçümleri hesaplanmıştır. Parkların geçirimli zemin yeterliğinin incelenmesinde, uluslararası benzer çalışmalarda da kullanılan kriterlerden yararlanılmıştır. Bu kriterlere göre; sert zeminle kaplı alanların oranı %20’den büyük ise geçirgenlik düzeyinin “uygun olmadığı”, yoğun olarak kullanılan yeşil alanlar için %10-20 arasının “kabul edilebilir” olduğu, %5-10 oranı yeşil alanların geneli için “iyi”, %5’ten küçük oranlar için ise “ideal” olarak değerlendirilmektedir. Elde edilen sonuçlar, incelenen parkların çok yüksek düzeyde geçirimsiz zeminlere sahip olduğunu ortaya koymuştur. Kent parklarının ekolojik bakımdan iyileştirilebilmesi amacıyla, park zeminlerinin sert materyallerle gereksiz şekilde kaplanmasından kaçınılması gerektiği anlaşılmaktadır.