Yazar "Ergin, Zuhal" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 2 / 2
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Pro-oxidant and antiproliferative effects of the 1,3,4-thiadiazole-based Schiff base and its metal complexes
    (Taylor & Francis Ltd, 2011) Turan, Nevin; Topcu, M. Fatih; Ergin, Zuhal; Sandal, Suleyman; Tuzcu, Mehmet; Akpolat, Nusret; Yilmaz, Bayram
    Adverse biological activities of Schiff base (SB) derivatives are well known. In this study, the ligand and its metal complexes have been synthesized and characterized by IR, H-1-NMR spectra, elemental analyses, magnetic susceptibility, UV-Vis spectra, and thermogravimetry/differential thermal analysis. From the elemental analyses data, the complexes were proposed to have the general formula [Mn(L)(2) H2O)(2)], [Co(L)(2) H2O)(2)], and [Ni-2(L)(H2O)(4)(Cl)(3)]. From the magnetic moment and UV-Vis spectra data, it was found that the geometrical structures of these complexes are octahedral. In the in vivo experiment, adult male rats were injected subcutaneously with a new SB (L) and its [Mn(L)(2)(H2O)(2)], [Co(L)(2)(H2O)(2)], and [Ni-2(L)(H2O)(4)(Cl)(3)] complexes (25 mg/kg body weight) and were then sacrificed 16 days later. Effects of these compounds on serum antioxidant vitamins (i.e., vitamins A, E, and C) and malondialdehyde (MDA) levels were measured in blood serum, liver, and kidney tissues. In an in vitro experiment, antiproliferative effects of these compounds were assessed on the human breast carcinoma MCF-7 and murine leukemia L1210 cell lines. Serum MDA and vitamins A, E, and C levels did not change by the treatments. However, in the kidney and liver tissues, MDA levels were higher, whereas vitamin levels were lower in treatment groups, compared to the control group. All compounds inhibited cell proliferation of MCF-7 and L1210 cancer cell lines in a dose- and time-dependent manner. In conclusion, SB derivatives tested in the current study induced oxidative stress in vivo and exhibited antiproliferative effects in an in vitro culture system.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Yeni sentezlenen bir tiyosemikarbazon türevinin prostat kanseri hücre kültürleri üzerine antikanserojenik özelliklerinin belirlenmesi: In vitro bir çalışma
    (Fırat Üniversitesi Sağlık Bilimleri Tıp Dergisi, 2011) Beytur, Ali; Tekin, Suat; Keleştimur, Taha; Ergin, Zuhal; Sandal, Süleyman
    Öz: Amaç: Prostat kanseri, erkeklerde en yaygın olan kanser türlerinden biridir. Değişik tipteki çoğu kanser türleri için kesin çözüm olabilecek bir tedavi yöntemi tam olarak geliştirilemediği için, bu yöndeki çalışmalar artarak devam etmekte ve güncelliğini korumaktadır. Tiyosemikarbazon (TSC) ve Schiff bazlarının türevleri ve bunların metal kompleksleri antitümör aktiviteye sahiptirler ve antitümör ilaçlar olarak kullanılmaktadırlar. Bu bileşiklerde meydana getirilen yapısal değişikliklerle oluşturulan maddelerin farklı etkilere sahip olduğu kantitatif yapı-aktivite ilişkisi (QSAR) araştırmaları ile ortaya konulmuştur. Çalışmamızın amacı, laboratuvarlarımızda sentezlenebilen ve antikanserojenik etki gösterme potansiyeline sahip bu bileşiklerin muhtemel antikanserojenik etkilerinin belirlenmesi ve bu etkilerinin mekanizmalarının aydınlatılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada androjen duyarlı (LNCaP) ve androjen duyarsız (PC3) olarak iki farklı prostat kanseri hücre kültürü kullanıldı. İlk aşamada, prostat kanseri hücreleri TSC türevi ve farklı metal komplekslerinin 1, 25 ve 50 ?M’lık konsantrasyonlarıyla 24 saat süreyle inkübe edildiler ve 3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide (MTT) yöntemi ile bu maddelerin antitümör etkinlikleri belirlendi. Comet assay ile de DNA hasarı üzerinden etkilerinin varlığı tayin edildi. Bulgular: TSC ve metal komplekslerinin hepsinin (Ni kompleksi hariç) LNCaP hücrelerinin canlılığı üzerine doz bağımlı olarak etkilerinin olduğu belirlendi. Ancak PC3 hücreleri üzerine (ligandın 25 ve 50 ?M konsantrasyonları hariç) herhangi bir etki gözlenmedi. Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, test edilen ajanların LNCaP hücreleri üzerine antitümör aktiviteye sahip olduğunu ve bu etkilerini androjen reseptörü varlığında DNA hasarına sebep olarak ortaya koyduğunu gösterdi.