Yazar "Gözükara, Engin" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 5 / 5
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe A comparison of erythrocyte superoxide dismutase and catalase activity in patients with hepatitis C infection(Turkish Journal of Medical Sciences, 2002) Karabulut, Aysun Bay; Sönmez, Emine; Bayındır, Yaşar; Gözükara, EnginAbstract: Hepatitis C virus (HCV) infection remains important due to difficulties in treatment up to a chronic state. It is considered that free radicals, lipid peroxidation and antioxidant defense play a role in various tissue damages, just as in certain types of viral hepatitis. Since only limited data has been reported concerning oxidative stress in viral hepatitis, a comparative study was planned for patients with hepatitis C. In this study, we searched for erythrocyte superoxide dismutase (SOD) and catalase (CAT) activities in patients with HCV infection who had received and not received recombinant interferon alpha. Four groups of patients [Group I: 15 healthy, volunteers served as a control group; Group II: 10 patients with acute HCV infection; Group III: 15 untreated patients with chronic HCV infection; and Group IV: 15 patients who completed six months of interferon therapy (9 million U/week)] were included in the study. In Group I, SOD activity (as means ± standard deviation) was 2213.29 ± 152.01 U/g Hb; in Group II, 2643.03 ± 142.44 U/g Hb; in Group III, 1135.79 ± 122.27 U/g Hb; and in Group IV, 1734.78 ± 183.72 U/g Hb. The difference between the groups was statistically significant (p < 0.05). Erythrocyte means ± standard deviation CAT levels in Group I were 252.10 ± 61.09 K/g Hb; in Group II, 253.37 ± 29.68 K/g Hb; in Group III, 291.80 ± 72.54 K/g Hb; and in Group IV 220.43 ± 36.39 K/ g Hb. The difference between Groups I, II and III was not statistically significant (p > 0.05), but was for Groups III and IV (p < 0.005) In conclusion, erythrocyte SOD activity increased in acute hepatitis C patients, but decreased in chronic hepatitis C patients, and this decrease was reversed when treated with interferon.Öğe Endemik Guatrlı Hastalarda Tiroid Antikorları(Turgut Özal Tıp Merkezi Dergisi, 1998) Balat, Ayşe; Akıncı, Ayşehan; Turgut, Mehmet; Çekmen, Mustafa; Yoloğlu, Sainı; Gözükara, EnginEndemik guatrda tiroid antikorları artabilmektedir. Bu çalışmada Malatya ilinde yaşayıp, polikliniğimize başvuran ve değişik derecelerde guatrı olan 41 hasta ile 15 sağlıklı kontrol grubunda antimikrozomal (antiM) ve antitiroglobulin (anti-T) antikorlarının düzeyi araştırıldı. Çalışmamızda anti-M düzeylerini kontrol grubundaki bireylerin tümünde negatif, hasta grubunda ise toplam 41 hastanın 9’unda (%21,95) pozitif olarak saptadık. Bu pozitiflik oranı Gjb grubunda %7.3, G2'de %9.75, G3'de ise %4.87 idi. Anti-T düzeyleri ise kontrol grubunda ve hastalarımızın Gjb ve G2 gruplarında normal sınırlarda iken G3grubunda normal değerinin yaklaşık iki katına (178,85±88,44 U/ml) ulaşıyordu. Anti-T değerleri guatr büyüklüğü ile doğru orantılı artış gösteriyordu (pÖğe Hepatit C virüs infeksiyonu bulunan hastaların lenfositlerinde glutatyon peroksidaz ve nitrik oksit aktiviteleri(Flora İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Dergisi, 2001) Karabulut, Bay Aysun; Bayındır, Yaşar; Öztürk, Çetin; Sönmez, Emine; Sezgin, Nurzen; Gözükara, EnginÖz: Hepatit C virüsü (HCV) İnfeksiyonu bulunan hastaların lenfositlerinde glutatyon peroksidaz (GSH-Px) ve nitrik oksit düzeyini araştırdık. Bu amaçla Turgut Özal Tıp Merkezi'ne gelen 10 sağlıklı, gönüllü birey kontrol grubu (grup I), akut HCV İnfeksiyonu bulunan 10 hasta (grup II), tedavi almamış kronik HCV'li 10 hasta (grup III) ve 6 aylık Interferon tedavisini (3 milyon U x 3/hafta) tamamlamış kronik HCV'li 10 hasta (grup IV) olmak üzere toplam 40 kişide lenfosit içi GSH-Px ve total nitrit düzeyini (nitrik oksit metaboliti= NO) ölçtük. Lenfosit GSH-Px aktivitelerinin ortalama değerleri; grup l'de 548.5 ± 46.96 U/mg; grup ll'de 382.65 ± 42.2 U/mg, grup lll'de 736.01 ± 57.47 U/mg, grup IV'te 592.03 ± 56.74 U/mg idi. Gruplar arasındaki fark anlamlıydı (p< 0.0001). Lenfosit içi nitrik oksit değerlerini ise şöyle bulduk: Grup l'de 25 ?mol/dL, grup ll'de 23 ?mol/dL, grup lll' te 13 ?mol/dL, grup IV'te 23 ?mol/dL. Kontrol grubu (grup I), akut HCV grubu (grup II), tedavi gören kronik HCV grubu (grup IV)'nda nitrik oksit düzeyleri birbirine yakın iken tedavi almamış kronik HCV grubu (grup lll)'nda nitrik oksit düzeyi diğerlerine göre düşük seviyede bulundu (p< 0.0001). Sonuç olarak, lenfosit içi GSH-Px akut HCV infeksiyonlarında, nitrik oksit metabolitleri ise tedavi görmemiş kronik HCV'lilerde düşük düzeydedir. Her 2 antioksidan seviyesi Interferon tedavisi alan grupta (grup IV) normale yakın bulunmuştur.Öğe Hepatit C virus infeksiyonu bulunan hastaların plazmasında bazı sitokinlerin aktiviteleri(İnfeksiyon Dergisi, 2002) Karabulut, Aysun Bay; Sönmez, Emine; Öztürk, Çetin; Bayındır, Yaşar; Yoloğlu, Saim; Gözükara, EnginÖz: Sitokinlerden interlökin (IL) -1, IL-2, IL-6 IL-8, IL-10, IL-12, Tümör Nekrozis Faktör alfa (TNF-alfa)'nın hem sağlıklı hem de hasta bireylerde karaciğer fonksiyonları üzerine etkisi vardır. Amacı, Hepatit C Virüs (HCV) infeksiyonunda bazı sitokinlerin aktivitlerini saptamak olan bu çalışmada, HCV'li olgularda IL-1?, IL-2R, IL-6, IL-8, ve TNF-alfa düzeyi kemiluminesans yöntemiyle ölçüldü. Bu amaçla Turgut Özal Tıp Merkezi'ne gelen 10 sağlıklı, gönüllü birey kontrol olarak (Grup l), akut hepatit C'li 10 hasta (Grup II), tedavi görmemiş kronik hepatit C'li 10 hasta (Grup III) ve 6 aylık interferon tedavisini ( 3x3 milyon Ü/hafta) tamamlamış kronik hepatit C'li 10 hasta (Grup IV) olmak üzere toplam 40 kişi çalışmaya alındı. Grup I, III, IV 'de IL-1? <5 pg/ml, yani saptanamayacak düzeyde idi. Grup II'de 9.82 ±0.11 pg/ml olup istatiksel olarak bütün gruplarla arasında anlamlı fark var idi. lnterlökin-2 R Grup l, II, IV'de 515.9 ± 23. 35 - 563.05 ± 5.22 U/ml arasında; Grup III'te ise 775.85 ± 7.98 U/ml olarak bulundu. Grup l, II, III'de IL-6 < 5 pg/ml, Grup IV'te 6.84 ± 0.22 pg/ml idi. lnterlökin-8, Grup l ve II 'de <5 pg/ml iken Grup lll'te 9.39 ± 0.6 pg/ml; Grup IV'te ise 5.05 pg/ml idi. TNF-alfa Grup l'de 5.75 ± 0.36 pg/ml; Grup II, III, IV'de 10.49 ± 0.5 - 16.76 ± 0.12 pg/ml arasında idi. Sonuç olarak; IL-1? akut HCV'lilerde, IL-2R ve IL-8 tedavi görmemiş kronik HCV'lilerde, IL-6 interferon tedavisi almış kronik HCV'lilerde, TNF-alfa ise kontrol grubu dışındaki tüm hasta gruplarında yüksek bulundu. Gelecek çalışmalarda sitokinlerin kronik hepatit C infeksiyonları ve tedavisi üzerine etkisi araştırılabilir.Öğe Malatya İlindeki Guatrlı Hastalarda Serum ve İdrar İyot Düzeyleri İle Tiroid Hormonlarının İlişkisi(Turgut Özal Tıp Merkezi Dergisi, 1998) Akıncı, Ayşehan; Balat, Ayşe; Turgut, Mehmet; Çekmen, Mustafa; Küçükbay, Hasan; Küçükbay, Zehra; Yoloğlu, Saim; Gözükara, EnginEndemik guatrın esas nedeni iyot eksikliğidir. İyot eksikliğini belirlemek için guatr prevalansı, idrarla atılan iyot ve içme sularındaki iyot miktarının ölçülmesi esas alınmaktadır. Bu çalışmada, polikliniğimize başvuran ve yaşları 4.5-24 yıl arasında değişen 41 guatrlı hasta ile 15 sağlıklı kontrol grubunda (G0) guatr dereceleri ile serum ve idrardaki iyot düzeyleri ve tiroid hormonları arasındaki ilişkileri araştırmayı amaçladık Hastalar DSÖ’nün modifiye kriterlerine göre, “tiroid bezi büyüklükleri dikkate alınarak, küçükten büyüğe doğru G1b (17 hasta), G2 (20 hasta) ve G3 (4 hasta) olmak üzere üç gruba ayrıldı. Serum iyotu (G0; 6.37±2.35 mg/dl, G1b; 5.35±1.55 mg/dl, G2; 4.39±1.77 mg/dl, G3; 4.13±1.87 mg/dl, p<0.05), 24 saatlik idrar iyotu (G0; 59.6±18.2 mg/gün, G1b; 48.5±22.7 mg/gün, G2; 30.8±12.3 mg/gün, G3; 39.4±21.4 mg/gün, p<0.05) ve spot idrar iyotu/ kreatinin (mg/g) oranı (Go; 83.54±38.6 mg/g, G1b; 60.82±8.91 mg/g, G2; 51.04±15.18 mg/g, G3; 44.82±21.47 mg/g pK0.05) guatr derecesi ile orantılı olarak azalma gösteriyordu. Serum tiroglobulin ile T3/T4xl00 oranı ise guatr derecesi artışına paralel olarak artma gösterdi (p<0.05’). Sonuç olarak vakalarımızda hafif ve orta derecede iyot eksikliği olup, kontrol grubumuzda bile endemik guatr için önceden bildirilmiş olan sınırlarınmolduğunu göstermektedir. Bu nedenle iyot profılaksisi için eğitici programlar başlatılmalı, iyotlu tuz ve gereğinde iyot tabletlerinin, hatta parenteral iyodun etkin bir şekilde kullanımı sağlanmalıdır.[Turgut Özal Tıp Merkezi Dergisi 1998;5(1):18-23]
