Yazar "Orman, Doğan" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 5 / 5
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Ameliorative effects of aminoguanidine on rat aorta in Streptozotocin induced diabetes and evaluation of SMA expression
    (Anadolu Kardiyoloji Dergisi/The Anatolian Journal of Cardiology, 2014) Elbe, Hülya; Vardı, Nigar; Orman, Doğan; Taşlıdere, Elif; Yıldız, Azibe
    Objective: Diabetes mellitus is one of the chronic metabolic diseases which is characterized by microvascular and macrovascular complications. This study was designed to investigate the improving the effects of amnioguanidine on aortic damage in a streptozotocin (STZ) induced diabetic rat model. Methods: Thirty-two male Sprague-Dawley rats divided into four groups as follows: Control, Aminoguanidine, Diabetes, and Diabetes+Aminoguanidine. Experimental diabetes was induced by single dose STZ (45 mg/kg) intraperitoneally. After administration of STZ, the DM+AMG group began to receive AMG (1 g/L) was prepared by dissolving in tap water during 10 weeks. At the end of the study, blood glucose levels were determined and rats were sacrified by ketamine anesthesia. Following routine tissue process, aortas were embedded in paraffin. Histochemical (H-E and Orcein) and immunohistochemical α-smooth muscle actin (α-SMA) stains were applied and the sections examined by light microscope. Statistical analysis was carried out using the SPSS 13.0 statistical program. Results: The rats in diabetes group had significantly higher blood glucose levels than the rats of control. The main histological alterations were detected in tunica media such as extensive thickening (414.32±9.62 μm), irregular of elastic fibers and intensive α-SMA staining in diabetic rats. The thickness of tunica media was statistically increased in DM group, when compared with the control group (p<0.001). On the other hand, AMG prevented disorganization of elastic fibers and overexpression of α-SMA. The mean thickness of tunica media was decreased significantly in DM+AMG (319.16±6.53 μm) compared with the DM group (p<0.001). Conclusion: Our results demonstrate that AMG treatment may protect the impairment of aort structure at histological level.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Deneysel diyabet oluşturulan sıçanlarda meydana gelen karaciğer hasarına karşı aminoguanidinin antiapoptotik etkileri
    (İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2014) Vardı, Nigar; Orman, Doğan; Elbe, Hülya; Taşlıdere, Elif
    Amaç: Bu çalışma, streptozotosin (STZ) ile oluşturulan diyabetik sıçan modelinde, karaciğerde ortaya çıkan histolojik değişiklikler üzerine aminoguanidinin antiapoptotik ve iyileştirici etkilerinin araştırılması amacıyla planlandı. Gereç ve Yöntemler: Çalışmada 32 adet Sprague Dawley erkek sıçan kullanıldı. Sıçanlar her biri 8 adetten oluşan 4 gruba ayrıldı. Kontrol, aminoguanidin (AMG), Streptozosin (STZ), Streptozosin+AMG (STZ+AMG). Deneysel diyabet STZ ve STZ+AMG gruplarında tek doz STZ’nin (45 mg/kg) intraperitoneal (i.p.) uygulanması ile oluşturuldu. Alınan dokular, rutin doku takip işlemlerinden geçirilerek parafine gömüldü. Parafin bloklardan alınan kesitlere histokimyasal (Mayer’s Hemotoksilen-Eozin, PAS) ve immunohistokimyasal (kaspaz-3) boyama yöntemleri uygulandı. Boyanan kesitler ve Leica DFC-280 ışık mikroskobunda incelendi. Bulgular: Kontrol ve AMG grubu normal histolojik görünümdeydi. Bununla birlikte STZ grubunda parankima içerisinde inflamatuvar hücre içeren multifokal nodüller izlendi. Ayrıca sağlam hepatositler arasında yerleşmiş asidofil sitoplazmalı ve heterokromatik nükleuslu nekrotik hücrelere ve hemorajik alanlara rastlandı. Lobülün periferinde yer alan hepatositlerde glikojen kaybı gözlendi. Ayrıca kaspaz-3 boyama metodu uygulanan kesitlerde kaspaz-3 (+) boyanan hücre sayılarının STZ grubunda, kontrol grubuna göre anlamlı derecede arttığı tespit edildi. STZ uygulanan sıçanlara AMG verilmesiyle karaciğerde izlenen histolojik hasarın düzeldiği izlendi. Ayrıca kaspaz-3 (+) hücre sayılarının azaldığı tespit edildi. Sonuç: Kronik aminoguanidin uygulaması, STZ ile sıçanlarda oluşturulan diyabetin neden olduğu karaciğer hasarını azalttı. Sonuç olarak aminoguanidinin diyabetik karaciğer hasarının gelişimini önleyeceğini düşünmekteyiz.
  • Küçük Resim
    Öğe
    DENEYSEL DİYABETİN SIÇAN KALP DOKUSUNDA MEYDANA GETİRDİĞİ HİSTOLOJİK DEĞİŞİKLİKLER ÜZERİNE AMİNOGUANİDİNİN İYİLEŞTİRİCİ ETKİLERİ
    (2013) Orman, Doğan; VARDI, Nigar; Çetin, Aslı
    Öz Bu çalışma,Streptozotosin iledeneysel diyabet oluşturulan sıçanlarda kalp dokusunda meydana gelen histolojik değişiklikler üzerine aminoguanidininolasıiyileştirici etkilerinin gösterilmesi amacıyla planlandı. Çalışmada 32 adet Sprague Dawley erkek sıçan kullanıldı. Deneyde kullanılan sıçanlar her bir grupta 8 adet olacak şekilde 4 gruba ayrıldı. Gruplar sırası ile Kontrol, Aminoguanidin, Diyabet ve Diyabet + Aminoguanidin olarak belirlendi. Deneysel diyabet, tek doz Streptozotosin’ in intraperitoneal uygulanması ile oluşturuldu. Hematoksilen-Eozin, Masson Trikrom veToluidin Blue ile oyanan kesitler, Leica DFC 280 ışık mikroskobu veLeica Q Win Plus analiz sistemi kullanılarak incelendi.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Deneysel diyabetin sıçan kalp dokusunda meydana getirdiği histolojik değişiklikler üzerine aminoguanidinin iyileştirici etkileri
    (2013) Çetin, Aslı; Vardı, Nigar; Orman, Doğan
    Bu çalışma,Streptozotosin iledeneysel diyabet oluşturulan sıçanlarda kalp dokusunda meydana gelen histolojik değişiklikler üzerine aminoguanidininolasıiyileştirici etkilerinin gösterilmesi amacıyla planlandı. Çalışmada 32 adet Sprague Dawley erkek sıçan kullanıldı. Deneyde kullanılan sıçanlar her bir grupta 8 adet olacak şekilde 4 gruba ayrıldı. Gruplar sırası ile Kontrol, Aminoguanidin, Diyabet ve Diyabet + Aminoguanidin olarak belirlendi. Deneysel diyabet, tek doz Streptozotosin’ in intraperitoneal uygulanması ile oluşturuldu. Hematoksilen-Eozin, Masson Trikrom veToluidin Blue ile oyanan kesitler, Leica DFC 280 ışık mikroskobu veLeica Q Win Plus analiz sistemi kullanılarak incelendi.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Diyabetin sıçan testislerinde neden olduğu histolojik değişiklikler üzerine aminoguanidin'in etkilerinin araştırılması
    (İnönü Üniversitesi, 2012) Orman, Doğan
    Bu çalışmada, STZ ile diyabet oluşturulan sıçanlarda, testis dokusunda meydana gelen histolojik değişiklikler ve bu değişiklikler üzerine Aminoguanidin'in (AG) etkilerinin histokimyasal ve biyokimyasal yöntemlerle incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada, İnönü Üniversitesi Deney Hayvanları Araştırma Laboratuvarından temin edilen toplam 32 adet sağlıklı Spraque Dawley cinsi erkek sıçan kullanıldı. Denekler her bir grup 8'er sıçandan oluşmak üzere 4 gruba ayrıldı. 1. Grup: Kontrol grubu 2. Grup: Aminoguanidin (AG) verilen grup 3. Grup: Streptozotosin (STZ) ile diyabet oluşturulan grup 4. Grup: STZ ile diyabet oluşturulan ve AG verilen grup. Sıçanların deney başında ve sonunda kan glikoz seviyeleri ve vücut ağırlıkları ölçüldü. 10 haftalık deney sonunda ketamin/ksilazin anestezisi altında sıçanlar sakrifiye edildi ve testisler alınıp ağırlıkları ölçüldü. Sol testisler biyokimyasal analizlerde, sağ testisler ve pankreas örnekleri histolojik analizlerde kullanıldı. Alınan dokular, rutin doku takip işlemlerinden geçirilerek parafine gömüldü. Parafin bloklardan alınan seri kesitlere Mayer's Hemotoksilen-Eozin, Masson Trikrom, Toluidin mavisi ve kaspaz-3 boyama metodları uygulandı ve Leica DFC?280 ışık mikroskobunda incelendi. Diyabet grubunda, kontrol grubuna göre kan glikoz seviyelerinde artış ile vücut ve testis ağırlıklarında azalma saptandı. Seminifer tübüllerde şekil ve yapı bozuklukları gözlendi. Bu grubun tunika albuginea kalınlıkları diğer gruplara göre anlamlı derecede artmıştı. Ayrıca tunika albuginea içerisindeki mast hücre sayılarının, kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede artmış olduğu gözlendi. Tübüler germ hücrelerinde dejenerasyon ve kaspaz-3 pozitif boyanan hücreler belirgindi. Biyokimyasal analizlerde, diyabet grubunda kontrol gubuna göre MDA ve NO seviyelerinde artış gözlenirken, CAT, SOD ve GSH aktivitelerinde azalma gözlendi. Diyabetik sıçanlara AG verilmesi, testiküler hasarı önemli derecede azalttı. Bu grupta, diyabet grubuna göre kan glikoz seviyelerinde azalma ile vücut ve testis ağırlıklarında artış saptandı. Seminifer tübüllerinin diyabet grubuna göre daha düzgün şekil ve yapıda olduğu gözlendi. Bu grubun tunika albuginea kalınlıkları ve mast hücre sayıları kontrol grubuna benzerdi. Tübüler germ hücrelerinde dejenerasyon ve apoptozun diyabet grubuna göre azalmış olduğu saptandı. Ayrıca biyokimyasal analizlerde ise diyabet grubuna göre MDA ve NO seviyelerinde azalma gözlenirken, CAT, SOD ve GSH aktivitelerinde belirgin bir artış gözlendi. Bu çalışma, sıçanlarda diyabetin neden olduğu testiküler hasarda, oksidatif stres, NO seviyelerinde artış ve apoptotik hücre ölümünün rol oynadığını, diğer yandan AG uygulamasının, oksidatif stres ve apoptotik hücre ölümüne karşı spermatogenik hücreleri korumasında etkili olduğunu göstermiştir. Sonuç olarak, diyabet tedavisinde kullanılan ilaçlarla birlikte, spermatogenik hücreleri oksidatif hasar ve apoptoza karşı koruyabilecek AG gibi ajanların kullanılmasının, diyabete bağlı infertilitenin önlenmesinde katkıda bulunabileceği kanısındayız. Ancak yine de AG'nin etki mekanizmasının tam olarak anlaşılabilmesi için daha ileri çalışmalara ihtiyaç bulunmaktadır.