Yazar "Tecimel, Osman" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Aktif Sporcularda Patellar Tendon Otogrefti ile Artroskopik Ön Çapraz Bağ Tamiri Sonrası Spora Geri Dönüşün Değerlendirilmesi(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2011) Kılıçarslan, Kasım; Demirkale, İsmail; Bektaşer, Bülent; Yalçın, Nadir; Tecimel, Osman; Solak, ŞükrüAktif olarak spor yapan hastalarda kemik-patellar tendon-kemik otogrefti ile artroskopik ön çapraz bağ (ÖÇB) tamiri sonrası bu hastaların spora geri dönüş periyodu değerlendirildi. Gereç-Yöntem: Çalışmaya kemik-patellar tendon-kemik otogrefti ile artroskopik ön çapraz bağ rekonstrüksiyonu uygulanan 27 hasta (22 erkek, 5 kadın; ortalama yaş 22.85) dahil edildi. Hastaların 13’ünün sağ dizi (%48.1), 14’ünün sol dizi (%51.9) ameliyat edildi. Ortalama takip süresi 19.0 ay idi. Travma sonrası ameliyat öncesi geçen süre ortalama 5.59 ay (dağılım, 2-18 ay) idi. Hastaların yaptıkları spor aktiviteleri: Futbol 9 (%33.4), hentbol 5 (%18.5), basketbol 4 (%14.8), voleybol 4 (%14.8), güreş 3 (%11.1), tekvando 2 (%7.4). Hastaların değerlendirmesi ameliyat öncesi ve sonrası dönemlerde Lysholm diz skorlaması, IKDC (Intenational Knee Documentation Committee) skorlaması ve Tegner aktivite skalasına göre yapıldı. Bulgular: Hastaların Lysholm diz skorlaması 14 hastada (%51.8) mükemmel, 11 hastada (%40.8) iyi ve 2 hastada (%7.4) orta düzey şeklindeydi. Çalışmamızda 27 hastadan 25’sı (%92.6) IKDC skorlamasına göre A ve B gruplarında yer aldı. Ameliyat sonrası 6. ayda tek bacak üzerinde uzun atlama (one leg hope) testi sonucu 25 hasta (%92.6) %90 ve üzeri, 2 hasta (%7.4) ise %90’ın altında değer aldı. Hastaların Tegner aktivasyon düzeyi ortalaması ameliyat öncesi dönemde 7.56±0,9 iken ameliyat sonrası dönemde 7.26±0.9 olarak bulundu. Radyolojik değerlendirmede takip süreleri sonunda hiçbir olguda radyolojik olarak femoral ve tibial fiksasyonda yetersizlik bulgusu saptanmadı. Ameliyat sonrası dönemde 1 hastamızda tekrar yırtık oluştu. Hiçbir hastamızda enfeksiyon, derin ven trombozu, refleks sempatik distrofi, eklem sertliği ve siklops lezyonu gelişmedi. Sonuç: Özellikle genç, aktif spor yapan hastaların eski aktivite düzeyine ön çapraz bağ yetmezliğinin kemik-patellar tendon-kemik otogrefti ile rekonstrüksiyonu sonrası erken dönemde ulaşabileceklerini düşünmekteyiz.Öğe Konservatif Tedaviye Dirençli Koksidinili Olgularda Cerrahi Tedavinin Etkinliği(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2012) Yalçın, Nadir; Kılıçarslan, Kasım; Demirdöğen, Murat; Demirkal, İsmail; Tecimel, Osman; Oğuz, TemelKonservatif tedaviye dirençli olgularda koksiks eksizyonunun sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Hastalar ve Yöntem: Çalışmaya bir yıldan daha uzun süre konservatif tedavi uygulanan ve cevap alınamayan toplam 13 olgu dahil edildi. Tüm hastalarda cerrahi tedavi olarak koksiks eksizyonu uygulandı. Bulgular: Sekiz olguda (%61) mükemmel, üç olguda (%23) iyi, bir olguda (%8) orta, bir olguda (%8) kötü sonuç elde edildi. Kötü sonuç elde edilen olguda aynı zamanda enfeksiyon gelişti. Yara bakımı ve antibiyoterapi ile düzeldi. Ameliyat sonrası dönemde hiçbir olguda rektum yırtığı veya prolapsusu görülmedi. Ayrıca ogularımızda reeksizyon ihtiyacı da olmadı. Sonuç: Koksidini tedavisi esas olarak konservatiftir, ancak konservatif tedaviye dirençli olgularda alternatif tedavi olarak koksiks eksizyonu uygulanabilir.Öğe Radius başı kırıklarında başın eksizyonu veya artroplastiye bir alternatif: parçaların cerrahi masada birleştirilmesi(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2013) Işık, Çetin; Akkaya, Mustafa; Akmeşe, Ramazan; Tecimel, Osman; Kudaş, Savaş; Bozkurt, MuratAmaç: Çalışmamızda Mason sınıflaması tip 3 ve 4 gibi çok parçalı ve / veya deplase radius başı kırıklarında; mevcut kırık parçaların cerrahi masada birleştirilerek anatomik plak kullanılıp fikse edilmesinin etkili bir yöntem olup olmadığını araştırdık. Gereç ve Yöntemler: Haziran 2005 - Ekim 2011 tarihleri arasında, Mason tip 3-4 radius başı kırığı tanısı ile Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği’nde opere olmuş 29 hastadan, mevcut kırık parçalarının dışarıda redükte edilerek, başın rekonstrükte edildiği ve radius başı plağı ile fiksasyonun sağlandığı 11 olgu retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların 8'i erkek 3'ü kadın idi. Hastaların yaş dağılımı 24 – 47 arasında olup ortalama 35 yaş iken, ortalama takip süresi 44,9 ay idi. Hastalar klinik açıdan dirsek muayenesi yapılarak, kırık hattının radyolojik olarak incelenmesiyle , omuz, kol ve el sakatlık ölçümü skoru ve Mayo Dirsek Performans İndeksi' ne göre değerlendirildi. Sonuç: Radius başı dirsek ve önkol için sekonder stabilizatör görevi görmektedir. Mason sınıflaması tip 3 ve 4 gibi parçalanma ve/veya deplasman nedeniyle radius başının redükte edilemeyeceği kırıklarda rezeksiyon ve/veya prostetik replasmana geçileceği durumlarda; kırık parçalarının cerrahi masada redükte edilmesi ve radial başın rekonstrüksiyonu sonrası anatomik plak ile fiksasyonunun denenmesi, özellikle genç yaştaki hastalarda cerrahi bir alternatif olabilir.Öğe Radius Başı Kırıklarında Başın Eksizyonu veya Artroplastiye Bir Alternatif: Parçaların Cerrahi Masada Birleştirilmesi(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2013) Işık, Çetin; Akkaya, Mustafa; Akmeşe, Ramazan; Tecimel, Osman; Kudaş, Savaş; Bozkurt, MuratAmaç: Çalışmamızda Mason sınıflaması tip 3 ve 4 gibi çok parçalı ve / veya deplase radius başı kırıklarında; mevcut kırık parçaların cerrahi masada birleştirilerek anatomik plak kullanılıp fikse edilmesinin etkili bir yöntem olup olmadığını araştırdık. Gereç ve Yöntemler: Haziran 2005 - Ekim 2011 tarihleri arasında, Mason tip 3-4 radius başı kırığı tanısı ile Yıldırım Beyazıt Üniversitesi Ankara Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği’nde opere olmuş 29 hastadan, mevcut kırık parçalarının dışarıda redükte edilerek, başın rekonstrükte edildiği ve radius başı plağı ile fiksasyonun sağlandığı 11 olgu retrospektif olarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya dahil edilen hastaların 8'i erkek 3'ü kadın idi. Hastaların yaş dağılımı 24 – 47 arasında olup ortalama 35 yaş iken, ortalama takip süresi 44,9 ay idi. Hastalar klinik açıdan dirsek muayenesi yapılarak, kırık hattının radyolojik olarak incelenmesiyle , omuz, kol ve el sakatlık ölçümü skoru ve Mayo Dirsek Performans İndeksi' ne göre değerlendirildi. Sonuç: Radius başı dirsek ve önkol için sekonder stabilizatör görevi görmektedir. Mason sınıflaması tip 3 ve 4 gibi parçalanma ve/veya deplasman nedeniyle radius başının redükte edilemeyeceği kırıklarda rezeksiyon ve/veya prostetik replasmana geçileceği durumlarda; kırık parçalarının cerrahi masada redükte edilmesi ve radial başın rekonstrüksiyonu sonrası anatomik plak ile fiksasyonunun denenmesi, özellikle genç yaştaki hastalarda cerrahi bir alternatif olabilir.
