Yazar "Totan, Yüksel" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 3 / 3
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Akkiz nazolakrimal kanal tıkanıklığı tanısında mikro reflü testi(İnönü Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Göz Hastalıkları Anabilim Dalı, Malatya, Türkiye, 2003) Totan, Yüksel; Borazan, Mehmet; Aydın, ErdinçAkkiz nazolakrimal kanal tıkanıklığı tanısında mikro reflü testi Öz: Amaç: Primer akkiz nazolakrimal kanal tıkanıklığı tanısında Mikro-Reflü Testi'nin (MRT) tarama testi olarak geçerliliğini incelemek. Yöntem: Tek taraflı primer, akkiz ve tam nazolakrimal kanal tıkanıklığı olan 27 hastanın her iki gözüne MRTuygulandı. Alt konjonktiva kesesine 4 damla %0.2 sodyum floressein damlatılmasından sonra, hastaların en az 5 kez göz açıp kapamaları sağlandı. Fazla floresseinin filtre kağıdıyla uzaklaştırılmasını takiben, kobalt mavisi ışığı ve 5'lik büyütme uygulanarak yapılan biyomikroskopik incelemeyle alt punktumdan floressein geri kaçağı değerlendirildi. İşaret parmağıyla saat yönünün aksine kese masajı yapılırken, alt punktumdan floressein geri kaçağının devam etmesi durumunda test pozitif olarak değerlendirildi. Sonuçlar: MRT'nin primer, akkiz ve tam nazolakrimal kanal tıkanıklığı tanısındaki duyarlılığı %96 ve güvenilirliği %93 olarak bulundu. Tartışma: MRT'nin akkiz ve tam nazolakrimal kanal tıkanıklığı tanısında uygulanabilecek basit ve güvenilir bir tarama testi olduğunu düşünüyoruz.Öğe Şaşılık hastalarında klinik ve tanısal özelliklerin değerlendirilmesi(Türkiye Klinikleri Oftalmoloji Dergisi, 2000) Bayramlar, Hüseyin; Aydın, Erdinç; Totan, Yüksel; Dağlıoğlu, Mutlu Cihan; Erten, AhmetÖz: Amaç: Kliniğimizin şaşılık biriminde muayeneleri yapılan ilk 776 hastadaki tanı dağılım oranlarını ve bazı klinik özelliklerini değerlendirmek. Materyal ve metod: Şubat 1994 - Mart 1999 arasında İnönü Üniversitesi Göz Hastalıkları Anabilim Dalı Şaşılık biriminde ilk muayeneleri yapılan 776 şaşılık hastası retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Hastaların dağılımına bakıldığında en sık ezotropya (%57.5), ikinci sıklıkta ekzotropya (%24.7), daha sonra 4. kranial sinir felci (%4.5), Duane Sendromu (%3), 6. kranial sinir felci (%2.6), Brown Sendromu (%0.9), 3. kranial sinir felci (%0.5), tiroid oftalmopati (%0.26), blow-out kırığı (%0.26), ekstraoküler kas fibrozisi (%0.26), Möbius Sendromu (%0.4), çift elevatör felci (%0.13) saptandı. İnferior oblik adale disfonksiyonu ezotropyalarda (%28.47), ekzotropyalarda (%17.7) oranında görülürken, superior oblik disfonksiyonu ezotropyalarda %4.7, ekzotropyalarda (%5.2) oranında görülmüştür. Ezotropyalar ve ekzotropyaların (%6.93)'ünde disosiye vertikal deviasyon (DVD) izlenmiştir. Refraksiyonları sferik eşdeğer olarak incelendiğinde ezotropyalarda %80.9 oranında (%48.4, >+2.0) ekzotropyalarda ise %31.3 oranında (%21, +0.5-+2.0 D) hipermetropi izlemiştir. Ezotropyalarda şaşılık ambliyopisi ekzotropyalara göre daha sık olarak bulunmuştur (p<0.05). Sonuç: Ana hatlardaki genel benzerlik yanında, ülkemizdeki önceki çalışmalarda farklı olan tanı oranlarına rastlanmış olup, sonuçlar literatür ışığında tartışılmıştır.Öğe Tip 2 diyabette erken dönem klinik retinopati bulgularının renkli ve renkli olmayan bilgisayarlı görme alanı ile karşılaştırmalı değerlendirilmesi(Türkiye Klinikleri Oftalmoloji Dergisi, 2004) Aydın, Erdinç; Totan, Yüksel; Daglıoğlu, Mutlu Cihan; Cumurcu, TongabayÖz: Amaç: Tip 2 diyabette belirgin klinik retinopati bulguları ortaya çıkmadan önce, santral görme alanında oluşabilecek değişiklikleri renkli ve renkli olmayan görme alanı testleri ile karşılaştırmalı incelemeyi amaçladık.Gereç ve Yöntemler: İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Endokrinoloji ve Göz Klinikleri’ nde Tip 2 diyabet tanısı ile takip edilen 47 hasta çalışma kapsamına alındı. Retinopatisi olmayan 26 hasta ve başlangıç retinopatili 21 hastanın her iki gözünde, Humphrey Field Analyzer (HFA-750) ile renkli (sarı zeminde mavi) ve renkli olmayan santral 30-2 eşik testi uygulandı. Benzer yaş ve cinsiyet dağılımına sahip 12 sağlıklı olgunun 24 gözü kontrol grubu olarak incelendi. Demografik özellikler, kan HbA1c düzeyi ve objektif görme alanı parametreleri olarak ortalama sapma (MD) ve patern standart sapma (PSD) değerleri gruplar arasında istatistiksel yöntemlerle karşılaştırıldı. Bulgular: Yaş ve cinsiyet dağılımı yönünden gruplar arasında farklılık yoktu. Ortalama hastalık süresi başlangıç retinopati grubunda retinopatisi olmayan gruba göre, anlamlı olarak uzundu (p=0.0001). Diyabetik hasta gruplarında, kontrol grubuna göre, renkli ve renkli olmayan görme alanlarında MD’ deki azalma ve PSD deki artma istatistiksel olarak anlamlıydı (p<0.05). Başlangıç retinopati grubu, retinopatisi olmayan gruba göre renkli görme alanı testlerinde MD daki azalma ve PSD değerlerinde artma belirgin olup (P<0.05), renkli olmayan görme alanı testlerinde anlamlı değildi (P> 0.05). Diyabetik hastalarda diyabetin süresi ve kan HbA1c düzeyleri ile MD ve PSD değerleri arasındaki korelasyon istatistiksel olarak anlamlı değildi (p>0.05). Diyabetik hastalardaki lokal görme alanı kayıpları renkli ve renkli olmayan görme alanı testlerinde çoğunlukla 20-30 derece arasında ve üst yarıda yerleşim gösteriyordu.Sonuç: Tip 2 diyabetli hastalarda belirgin klinik retinopati bulguları ortaya çıkmadan önce, retina duyarlılığında azalma ve görme alanı kayıpları olabilmektedir. Bilgisayarlı renkli perimetre, preklinik görme alanı kayıplarını belirlemede renkli olmayan perimetreden daha duyarlı bir yöntemdir.
