Abstract:
Kur’ân’ın 111. sûresinin ilk ayeti, Kureyş’in Haşimoğullarının önde gelenlerinden
ve Hz. Muhammed’in amcası olan Ebû Leheb ile ilgilidir. Birinci
ayet, onun ellerine lânete yer verir: Tebbet yedâ Ebî Leheb…“Ebû Leheb’in
elleri kurusun” (Tebbet kelimesi genellikle “beddua” olarak açıklanır). Hz. Muhammed’in
amcasına olan böylesine sert bir tutumu açıklamak için çeşitli yorumlar
ileri sürülmüştür. Yaygın olan esbâb-ı nüzûl rivâyeti şudur: Ebû Leheb,
Hz. Muhammed’in insanlara yaptığı ilk umumi davetin bir kısmını işitince
şöyle dedi: Tebben leke (Sana lânet olsun). Bunun üzerine bu sûre nâzil oldu.
Fakat bu kısa rivâyetten Kur’ân’ın niçin Ebû Leheb’in kendi söylemini ve tarzını
koruyarak “Tebben lî Ebî Leheb” demek yerine sözü Ebû Leheb’in ellerine
çevirdiği açık değildir.
