Bu çalışma, teknolojinin insanı bireyselleştirerek monoton bir yaşama ittiği, duygularından uzaklaştırdığı, kişilik kaybına yol açtığı ve tüketim öncelikli yaşam sürdüğü? hipotezi üzerine kurulmuş, pratiği oluşturan eleştirel bakışlar ise ironik altyapı inşasında temellendirilerek kurgulanmaya çalışılmıştır. İnsanın doğayla kurduğu ilk ilişkilerde maddi aracı olarak kullandığı teknik, ondan evirilen teknolojinin günümüzde insan ile ne arasında aracı/ilişki olduğu/kurduğu konusunda tartışmalı bir sorunsal olarak karşımızdadır. O nedenle, hayatın merkezine ?vazgeçilemez? olarak yerleştirilmiş olan günümüz teknolojisinin bağımlılığa dönüşen yüzleri araştırılmıştır. ilerlediği sanatsal anlayışlarla, Kavramsal Sanatın geçmişin mirası üzerinden yükseldiğini, ilk bakışta kendini açık eden haliyle, Empresyonizm ve Foto-Realizm'in dış gerçekliği ele alış biçiminden esinlendiği ile yansıtmaktadır. Aynı zamanda Kübizm bu gerçekliğin algılanmasındaki yorum bakımından oldukça değerlidir. Süregiden sanat anlayışına alternatif aranması ise, Dadaist olan M. Duchamp'ın kavramsal iletişimi bulgulamasıyla tamamlanmış görünmektedir.Çalışma kapsamında yapılan uygulamalarla günümüz insanına yöneltilen eleştiriler, Onu içinde bulunduğu teknoloji kuşatmasında görme önceliğinden gelmektedir. İnsan, doğal çevresinden gittikçe kopan; bedeninden, beslenmesinden, kimliğinden, duygularından, cinselliğinden, davranışlarından vd. insani yanlarından uzaklaşmakta olan ve ?doğal olarak? ?ki bugünün ?doğal olanı? olarak yanı başındaki? teknolojiye çengellenmiş olandır.Çalışmaları hazırlayan içsel kuluçka süreci, düşüncelerle uzaklaşılan yeni bir dünya inşasında sürmüştür. İnsanın teknolojiyle tek vücut olduğu bu dünya, kendi doğasına aykırı olarak kurulan ve içinde yaşadığı düşünülen yeni bir evren tasarısıdır. Ancak bu evren somut dünyadan oldukça uzak, bazen de hiç olmadığı kadar yakın alışverişler kurmaktadır. Zihinde her ne kadar fikir temelli otostoplar çekilse, kurulup, inşa edilip açığa taşınsa da, içine çok şey gizliyor bu dünya. Bir otobüs bekliyor, ama ilk gelene binip bir süre de yolda yürümeyi tercih etmek gibi ilerliyor süreç. Bu bağlamda inşaya koyulmuştur tüm fikirler, insan yüzleri ve bedenlere yansıyanlarla çevredeki buluntu objelere taşan her şey bir arada yol sürmekte ve çatısız dünya misafirlerini ağırlamaktadır artık.
This study is based on the hypothesis that ?technology pushes man to a monotonous life by making him an individual, it isolates him from his emotions and feelings, it causes loss of identity, as a result of which he leads a life based primarily on consumption?. The critical views which form practice are grounded in an ironic structure, narrated fictionally.In the first relationship man had with nature, we come across a problematic situation: there is a conflicting relation between what the technique he employed as a materialistic means, and the technology that stemmed from these techniques serve in their relationship with man. For this reason, the aspects of modern technology, which is ?essentially? centered into our lives, and becomes addictive, have been examined.The theoretical point of view that forms the expressive structure of practices reflects the historical development of movements; defends through artistic conception based on the premise that ?the pre? progresses in paralel to the post that Conceptual Art rises on the negation of the past; and suggests that Conceptual art derives from the way Impressionism and Photo-Realism handle outer reality. In addition, Cubism is invaluable in the interpretation and conceptualisation of this reality. The ongoing search for an alternative to art seems to have come to an end with Duschamps, a Dadaist, exploration of conceptual communication.The criticism directed to modern man through the works produced in the scope of the study stems from the priority of visualising ?Him/Her? besieged by modern technology. Man is a being gradually losing his connection with nature, drifting away from his humanistic aspects such as his identity, emotions, feelings, sexual drives, and behaviours, and is, naturally, stripped in technology found around him in a natural way.The hatching period of the works continues in the formation of a new world left behind. A world in which the human being is the same with technology is a new design of a cosmos which contains man as isolated from his natural side and contradicts his essence as a social being. However, this cosmos is quite remote from the concrete world, and sometimes he makes connections with it in an unprecedented closeness. Although many idea-based hitchikes are made in the mind, and the factual mirror is held and reality seen, this cosmos bears innumerable varieties of existence. A bus comes, but the process proceeds like taking the first bus and later preferring to walk on the road for a while. In this regard, all the ideas are being built, those reflected on human bodies and faces as well as those found on the road go hand in hand on their journey and the doomless world hospitalizes its visitors in some way.
