Bu çalışma hemşirelerin mobbing davranışlarına maruz kalma durumlarının belirlenmesi amacı ile yapıldı. Araştırma,
tanımlayıcı olarak Şubat-Nisan 2015 yılında Malatya Devlet Hastanesi ve İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezinde
çalışan 311 hemşire ile yapıldı.
Veriler katılımcıların mobbing algılarını ve mobbinge maruz kalma durumlarını ölçmek amacıyla Laymann tarafından
geliştirlen mobbing algı ölçeği aracılığı ile toplandı. Verilerin değerlendirilmesinde yüzdelik, frekans, aritmetik ortalama ile
Unpaired t testi, One Way ANOVA, Mann-Whitney U, Kruskal- Wallis testleri kullanıldı.
Bu çalışmada hemşirelerin %38.6’sı 32 yaş ve üstü, %87.1’i lisans muzunu, %75.9’unun üniversite hastanesinde çalıştığı
belirlendi. Hemşirelerden haftalık 40-47 saat arasında çalışanların mobbing algıları arasında fark önemli bulundu.
Hemşirelerin maruz kaldığı mobbing davranışları; konuşurken sebepsiz yere sözlerinin kesilmesi (%84.6), işi ile ilgili
kararlarda fikirlerinin önemsenmemesi (%76.3), kötü söze ve küfre maruz kalma (%57.2) olarak belirlendi. Hemşirelerin
%62.1’i hasta yakınları tarafından mobbing’e uğradıkları, %35.4’ü maruz kaldığı bu davranışa tepki olarak “karşılık”
verdiği belirlendi.
Bu bulgular doğrultusunda hemşirelerin çalışma şartlarının iyileştirilmesi, tüm topluma ilk eğitim yıllarından başlayarak
kişiler arası iletişime yönelik “etkin” eğitim verilmesi ayrıca mobbing ve sonuçları hakkında farkındalık oluşturulması
önerilebilir.
This study aimed to determine nurses’ exposure to mobbing. The study was conducted at Malatya State Hospital and Inonu
University Turgut Ozal Medical Center with 311 nurses between February-April 2015 as a descriptive study.
The data collected by survey form (Laymann,1993), which prepared for the assessment of perception of mobbing and
exposure situation to mobbing. Percentage, frequency, arithmetic mean t-test "OneWay ANOVA", Mann-Whitney U,
Kruskal- Wallis tests has been used for evaluation of data.
In this study, 38.6% of nurses were 32 years old and 75. 9% of them were working at the university hospital. The perception
of mobbing was statistically significant between nurses, who works 40-47 hours per week. Exposed mobbing behaviour was
causeless cutting their words (84.6%), underestimation their ideas any decision about job (76.3%) and exposure to bad
words and profanity (57.2%). It detected that 62.1% of nurses exposed to mobbing by patients’ relatives and 34.5% of them
answered back in response.
In conclusion, it can be adviced improving working conditions of nurses, providing “active” training to interpersonel
communication to all society by beginning early years of education, creating awareness about psychological violence and
their results.
