DSpace Arşivi :: by Yazar "Aydoğan, Mustafa Said" değerine göre listeleniyor

Yazar "Aydoğan, Mustafa Said" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 20 / 51

Akut Demir Zehirlenmesi Olgularına Klinik Yaklaşım: Olgu Serisi
(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2014) Erdoğan, Mehmet Ali; Özgül, Ülkü; Aydoğan, Mustafa Said; Kaçmaz, Osman; Gedik, Ender; Toğal, Türkan
Aim: Although acute iron poisoning is more common in the pediatric age, it may be seen at any age and is an important clinical condition. In this study, we aimed to evaluate the etiological factors and diagnosis and discuss treatment approaches in the acute iron poisoning. Material and Methods: Eight patients who were admitted to the intensive care unit due to acute iron poisoning were analyzed. Data regarding demographic features, cause of poisoning, toxic agents, the route of exposure, a history of previous toxicity, the time between exposure and intensive care unit admission, the owner of the poisoning agent (the patient or someone else), consciousness status on arrival, Glasgow coma score, the length of the intensive care unit stay, the result of laboratory tests, methods of treatment, and outcome were evaluated. Results: All 8 patients were female and the mean age was 22±5,4 years. The most common symptoms were abdominal pain, vomiting and diarrhea. The amount of received elemental iron was 30,25±11,4mg/kg. Nasogastric catheters were inserted and gastric lavages were performed to all the patients in the emergency department. Deferoxamine treatment was not implemented because of serum iron levels were not higher than 500 mg / dL. After observing all patients for two days, one patient was transferred to psychiatric clinic, 7 patients were discharged with full recovery. Conclusions: In potentially fatal acute iron poisoning, serious complications can be avoided with early laboratory and clinical follow-up. The basic supportive therapy with gastric lavage and desferroksamine therapy should be managed on time.
Akut demir zehirlenmesi olgularına klinik yaklaşım: olgu serisi
(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2013) Erdoğan, Mehmet Ali; Özgül, Ülkü; Aydoğan, Mustafa Said; Kaçmaz, Osman; Gedik, Ender; Toğal, Türkan
Amaç: Akut demir zehirlenmesi çocukluk yaş grubunda daha sık görülse de; her yaşta rastlanabilen önemli bir klinik durumdur. Akut demir zehirlenmesi; gastrointestinal kanama, kardiyovaskuler kollaps, mental durum bozukluğu, karaciğer ve böbrek yetmezliğine neden olabilir. Bu çalışmada, yoğun bakım ünitemizde akut demir zehirlenmesi nedeniyle yatırılan hastaların demografik özellikleri değerlendirildi, tanı ve tedavi yaklaşımlarını tartışıldı. Gereç ve Yöntem: Ocak 2010- Aralık 2011 arasında yoğun bakım ünitemize akut demir zehirlenmesi nedeniyle kabul edilen 8 hasta incelendi. Hastaların yaş, cinsiyet, zehirlenmenin nedeni, alınan ilaç veya ilaçlar, alınma yolu, daha önce zehirlenme öyküsünün varlığı, ilacın alınmasından yoğun bakım yatışına kadar geçen süre, bilinç durumu, Glaskow Koma Skoru, yoğun bakımda kalış süresi, laboratuvar tetkik sonuçları ile uygulanan tedavi yöntemleri değerlendirildi. Bulgular: Akut demir zehirlenmesi nedeniyle yoğun bakımda takip edilen 8 hastanın tamamı kadındı ve yaş ortalaması 22±5,4 yıl idi. Hastaların zehirlenme nedenleri intihar amacıyla yüksek doz ilaç alımıydı. Hastalarda görülen en sık semptom karın ağrısı (n=7), kusma (n=5), diyare (n=4) idi. Alınan elementer demir miktarı ortalama 30,25±11,4mg/kg’dır. Hastaların hiçbirinde biyokimya ve koagülasyon parametrelerinde klinik olarak önemli bir değişiklik olmadı. Tüm hastaların nazogastrik sondaları acil serviste takılmış ve mide lavajları yapılmıştı. Serum demir düzeyi 500 ?g/dL’den yüksek olmadığından desferroksamin tedavisi uygulanmadı. Hastaların gastrointestinal şikayetleri ortalama 4-5 saat sürdü, 2 gün takipleri yapılan hastalardan biri psikiyatri kliniğine devir edilirken 7 hasta taburcu oldu. Sonuç: Ölümcül seyredebilen akut demir zehirlenmesinde erken laboratuar ve klinik takiple ciddi komplikasyonların önüne geçilebilir. Temel destek tedavisi ile barsak irrigasyonu ve desferroksamin tedavisi zamanında yapılmalıdır.
Akut Kardiyojenik Pulmoner Ödem Gelişen Ağır Astımlı Hastada Non- invaziv Ventilasyon Tedavisi: Olgu Sunumu
(Turgut Özal Tıp Merkezi, 2012) Aydoğan, Mustafa Said; Erdoğan, Mehmet Ali; Şanlı, Mukadder; Togal, Türkan; Ersoy, M. Özcan
Spinal anestezi altında transüretral rezeksiyon planlanan ağır astımlı bir hastada gelişen akut kardiyojenik pulmoner ödemin non invaziv ventilasyon ile tedavisi anlatılmaktadır. Literatürde ciddi astım sonrası non invaziv ventilasyon ile ilgili bilgi bulunmamaktadır. Biz bu nadir uygulanan tedaviye dikkat çekilmesinin önemli olduğuna inanıyoruz.
Amyotrofik Lateral Skleroz Olgularında Yoğun Bakım Tedavisi
(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2009) Toğal, Türkan; Aydoğan, Mustafa Said; Karahan, Kalender; Şener, Ali; Uçar, Muharrem; Ersoy, M Özcan
Amyotrofik lateral skleroz (ALS) medülla spinalis, beyin sapı ve beynin motor korteksindeki motor nöronların ilerleyici dejeneratif bir hastalığıdır. Bilinç bozukluğu yapmadan yaygın kas güçsüzlüğü, yutma güçlüğü ve özellikle solunum güçlüğü yaratan bir hastalıktır. Bu yazıda ağır solunum yetmezliği ve pnömoniyle yoğun bakımda takip ve tedavi edilen üç ALS tanısı almış olgunun takip ve tedavisi sunulmuştur.
Application of medical data mining on the prediction of apache II score
(Medicine Science | International Medical Journal, 2015) Çolak, Cemil; Aydoğan, Mustafa Said; Arslan, Ahmet Kadir; Yücel, Aytaç
The Acute Physiology and Chronic Health Evaluation (APACHE II) is a beneficial tool for the estimation of risk and the comparison of the patients who received care with similar risk properties. Machine learning based systems can assist clinicians in the early diagnosis of diseases. This research aimed at predicting the APACHE II score using Support Vector Machine (SVM) from Medical Data Mining (MDM). The records of 280 patients from intensive care unit included the dataset containing the target variable (the APACHE II score), and 23 demographical/clinical predictor variables. Genetic algorithm based feature selection and 10-fold cross validation method were employed. SVM with radial basis (RBF) was constructed. The performance of the proposed approach was assessed using root mean squared error (RMSE), mean absolute error (MAE), correlation (R) and coefficient of determination (R2). Mean age of the individuals was 51±23 years. 153 (54.6%) were females, and 127 (45.4%) were males. The proposed approach yielded the values of 1.037 for RMSE, 0.727 for MAE, 0.993 for R and 0.986 for R2, respectively. The results demonstrated that the proposed approach had an excellent predictive performance of the APACHE II score. Additionally, ensemble approaches such as bagging, boosting, voting etc. can improve markedly the performance of the prediction and classification tasks.
Application of Medical Data Mining on the Prediction of APACHE II Score
(2015) Çolak, Cemil; Aydoğan, Mustafa Said; Arslan, Ahmet Kadir; Yücel, Aytaç
The Acute Physiology and Chronic Health Evaluation (APACHE II) is a beneficial tool for the estimation of risk and the comparison of the patients who received care with similar risk properties. Machine learning based systems can assist clinicians in the early diagnosis of diseases. This research aimed at predicting the APACHE II score using Support Vector Machine (SVM) from Medical Data Mining (MDM). The records of 280 patients from intensive care unit included the dataset containing the target variable (the APACHE II score), and 23 demographical/clinical predictor variables. Genetic algorithm based feature selection and 10-fold cross validation method were employed. SVM with radial basis (RBF) was constructed. The performance of the proposed approach was assessed using root mean squared error (RMSE), mean absolute error (MAE), correlation (R) and coefficient of determination (R2). Mean age of the individuals was 51±23 years. 153 (54.6%) were females, and 127 (45.4%) were males. The proposed approach yielded the values of 1.037 for RMSE, 0.727 for MAE, 0.993 for R and 0.986 for R, respectively. The results demonstrated that the proposed approach had an excellent predictive performance of the APACHE II score. Additionally, ensemble approaches such as bagging, boosting, voting etc. can improve markedly the performance of the prediction and classification tasks.
Approach to the Iron deficiency in liver transplant recipients in ıntensive care
(2017) Aydoğan, Mustafa Said
Preoperative anemia is a common condition in surgical patients, particularly those with end-stage liver failure. Liver transplant (LT) represents the last therapeutic option for end-stage liver failure patients. The procedure is often associated with major blood loss, requiring allogeneic blood product transfusions. The prevalence of anemia in LT recipients ranges from 2% to 28% and the prevalence of iron deficiency (ID) among LT recipients ranges from 45% to 60%. Several factors may contribute to anemia, including occult gastrointestinal bleeding, folate and vitamin B12 deficiency, autoimmune hemolysis, altered oxide-reductive balance, hypersplenism (in adults), and nutritional deficiency (in children). The intensive care unit (ICU) plays a vital role in the practice of LT recipients. A prolonged ICU stay consumes physical and financial resources. Among LT patients, it may be associated with an increased risk of complications and greater mortality. Preoperative ID may be able to identify patients who are likely to need a prolonged ICU stay after LT because of preoperative ID is associated with high intraoperative PRBC transfusion requirements in LT patients. Furthermore, the quantity of blood products administered intraoperatively is a well known independent risk factor for a prolonged ICU stay after LT. Improvements in preoperative evaluation, surgical techniques, and intraoperative anesthesia of LT recipients during the past decade have resulted in shorter ICU stay. We believe that to avoid prolonged ICU stay, transfusion is important during LT.
Approach to the Iron deficiency in liver transplant recipients in ıntensive care
(2017) Aydoğan, Mustafa Said
Preoperative anemia is a common condition in surgical patients, particularly those with end-stage liver failure. Liver transplant (LT) represents the last therapeutic option for end-stage liver failure patients. The procedure is often associated with major blood loss, requiring allogeneic blood product transfusions. The prevalence of anemia in LT recipients ranges from 2% to 28% and the prevalence of iron deficiency (ID) among LT recipients ranges from 45% to 60%. Several factors may contribute to anemia, including occult gastrointestinal bleeding, folate and vitamin B12 deficiency, autoimmune hemolysis, altered oxide-reductive balance, hypersplenism (in adults), and nutritional deficiency (in children). The intensive care unit (ICU) plays a vital role in the practice of LT recipients. A prolonged ICU stay consumes physical and financial resources. Among LT patients, it may be associated with an increased risk of complications and greater mortality. Preoperative ID may be able to identify patients who are likely to need a prolonged ICU stay after LT because of preoperative ID is associated with high intraoperative PRBC transfusion requirements in LT patients. Furthermore, the quantity of blood products administered intraoperatively is a well known independent risk factor for a prolonged ICU stay after LT. Improvements in preoperative evaluation, surgical techniques, and intraoperative anesthesia of LT recipients during the past decade have resulted in shorter ICU stay. We believe that to avoid prolonged ICU stay, transfusion is important during LT.
Böbrek transplantasyonu yapılan hastalarda anestezi yönetimi
(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2013) Aydoğan, Mustafa Said; Çolak, Yusuf Ziya; Pişkin, Turgut; Ünal, Bülent; Toprak, Hüseyin İlksen; Durmuş, Mahmut
Amaç: Son dönem böbrek yetmezliği olan hastalarda yaşam kalitesini olumlu yönde arttıran en seçkin tedavi yöntemi böbrek transplantasyonudur. Bu araştırmanın amacı, böbrek transplantasyonunun anestezi yönetimi ve sonuçları ile ilgili dikkat edilmesi gereken noktaları sunmaktır. Gereç ve Yöntemler: 2012 yılında son dönem böbrek yetmezliği nedeni ile Turgut Özal Tıp Merkezinde böbrek transplantasyonu yapılan 33 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların özellikleri, bulguları, takip kayıtları hastanemizin elektornik veri sisteminden ve anestezi takip formundan incelendi. Bulgular: Böbrek tarnsplantasyonu yapılan terminal dönem böbrek yetmelizkli hastaların ortalama yaşı 33,6±14,4 yıl idi. Nakil yapılan böbreklerin 9’u (%27) kadavradan, 24’ü (%73) canlı donörden elde edildi. Hastaların ikisinde (%6) entübasyon güçlüğü gözlendi. Anestezi süresi ortalama 216±64 dakika olup, organların sıcak iskemi süresi 158±110 saniye, total iskemi süresi ortlama 450±178 dakika olarak bulundu. Anestezi idamesinde hastaların 15’inde (%45) desfluran ve 18'inde (%55) izofluran kullanıldı. Hastaların 23’üne (%70) santral kateter ve ikisine (%6) diyaliz kateteri uygulandı. İntraoperatif dönemde 125±20 mg mannitol ve 87±68 mg furosemid verildi. Ameliyat sırasında dört hastaya eritrosit süspansiyonu verildi. Hastalarımızda intraoperatif anestezi ile ilişkili herhangi bir komplikasyon gelişmedi .Hastane kalış süresi ortalama 6,6±3,8 gün bulundu. Bir hasta nakil dışı bir komplikasyon nedeni ile kaybedildi. Sonuç: Böbrek transplantasyonu yapılan hastalarda detaylı preoperatif hazırlık, uygun perioperatif sıvı yönetimi ve hedefe yönelik hemodinamik uygulama gereklidir.
Böbrek Transplantasyonu Yapılan Hastalarda Anestezi Yönetimi
(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2014) Aydoğan, Mustafa Said; Çolak, Yusuf Ziya; Pişkin, Turgut; Ünal, Bülent; Toprak, Hüseyin İlksen; Durmuş, Mahmut
Amaç: Son dönem böbrek yetmezliği olan hastalarda yaşam kalitesini olumlu yönde arttıran en seçkin tedavi yöntemi böbrek transplantasyonudur. Bu araştırmanın amacı, böbrek transplantasyonunun anestezi yönetimi ve sonuçları ile ilgili dikkat edilmesi gereken noktaları sunmaktır. Gereç ve Yöntemler: 2012 yılında son dönem böbrek yetmezliği nedeni ile Turgut Özal Tıp Merkezinde böbrek transplantasyonu yapılan 33 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların özellikleri, bulguları, takip kayıtları hastanemizin elektornik veri sisteminden ve anestezi takip formundan incelendi. Bulgular: Böbrek tarnsplantasyonu yapılan terminal dönem böbrek yetmelizkli hastaların ortalama yaşı 33,6±14,4 yıl idi. Nakil yapılan böbreklerin 9’u (%27) kadavradan, 24’ü (%73) canlı donörden elde edildi. Hastaların ikisinde (%6) entübasyon güçlüğü gözlendi. Anestezi süresi ortalama 216±64 dakika olup, organların sıcak iskemi süresi 158±110 saniye, total iskemi süresi ortlama 450±178 dakika olarak bulundu. Anestezi idamesinde hastaların 15’inde (%45) desfluran ve 18'inde (%55) izofluran kullanıldı. Hastaların 23’üne (%70) santral kateter ve ikisine (%6) diyaliz kateteri uygulandı. İntraoperatif dönemde 125±20 mg mannitol ve 87±68 mg furosemid verildi. Ameliyat sırasında dört hastaya eritrosit süspansiyonu verildi. Hastalarımızda intraoperatif anestezi ile ilişkili herhangi bir komplikasyon gelişmedi .Hastane kalış süresi ortalama 6,6±3,8 gün bulundu. Bir hasta nakil dışı bir komplikasyon nedeni ile kaybedildi. Sonuç: Böbrek transplantasyonu yapılan hastalarda detaylı preoperatif hazırlık, uygun perioperatif sıvı yönetimi ve hedefe yönelik hemodinamik uygulama gereklidir.
The Case of a Diplopia and Visual Impairment Developing Patient after Spinal Anaesthesia
(Turgut Özal Tıp Merkezi Dergisi, 2015) Aydoğan, Mustafa Said; Miniksar, Ökkeş Hakan; Özkan, Ahmet Selim; Kaçmaz, Osman; Yücel, Aytaç; Durmuş, Mahmut
Yıl: 2015Cilt: 22Sayı: 1ISSN: 1300-1744Sayfa Aralığı: 74 - 75 Metin Dili: İngilizce Öz: Başlık ( ): Spinal Anestezi Sonrası Diplopi ve Görme Bozukluğu Gelişen Bir Hasta Olgusu Öz ( ):
Çevresel sigara dumanı ve postoperatif analjezi gereksinimi
(İnönü Üniversitesi, 2009) Aydoğan, Mustafa Said
Cerrahi sonrası anksiyetenin önemli sebeplerinden biri postoperatif ağrıdır. Postoperatif ağrı cerrahi travmayla başlayıp yara iyileşmesi ile giderek azalır ve postoperatif süreçte yol açtığı metabolik değişiklikler nedeniyle etkili bir şekilde tedavi edilmesi gerekir. Sigara içmenin postoperatif analjezi ihtiyacını artırdığı gösterilmiş olmasına rağmen istemsiz olarak çevresel sigara dumanına maruz kalan kişilerde postoperatif analjezik ajan ihtiyacı bilinmemektedir. Bu çalışmanın amacı sigara içen, çevresel sigara dumanına maruz kalan ve sigara içmeyen olgular arasında perioperatif hemodinamik veriler, postoperatif analjezik tüketimi, karşılaşılan yan etkiler ve hasta memnuniyet, sedasyon ve vizüel ağrı skorları açısından fark olup olmadığını ortaya koymaktır. Gereç ve Yöntem: Etik onay, hasta veya yakınlarından yazılı onam formu alındıktan sonra ASA I-II grubu total abdominal histerektomi planlanan 90 erişkin olgunun operasyondan bir gün önce kendisi ve çevresindeki sigara içimi öyküsü sorgulandı. Olguların yanıtına göre sigara içenler Grup I, kendisi ve çevresinde sigara içme öyküsü olmayanlar Grup II, çevresinde sigara içilerek sigara dumanına maruz kalanlar Grup III olarak atandı. Sonuçlar kapalı zarf içine konuldu ve çalışma sonlandırılana kadar açılmadı. Olgular premedikasyon uygulanmadan operasyon odasına alınarak monitorize edildi. Tüm olgulara standart anestezi yöntemi uygulandı. Olgular ekstübasyon sonrası hasta kontrollü analjezinin yükleme dozu yapılarak ve sözlü uyaranlara yanıt alındıktan sonra derlenme odasına alındı. Derlenme odasına alındıktan sonra 2, 4, 6 ve 24. saatlerde non-invaziv arter basıncı, kalp hızı, solunum sayısı, periferik oksijen satürasyonu, fentanil tüketimi, bulantı-kusma, hasta memnuniyet, sedasyon ve vizüel ağrı skorları takip edildi. Bulgular: Grupların ameliyat sonrası total fentanil tüketimi Grup I'de 594,16±49,04 µg, Grup II'de 446,80±51,87 µg, Grup III'de 534,11±52,16 µg olarak bulundu. Grup I'deki fentanil tüketimi tüm zamanlarda Grup II'den, ayılma dönemi ve 24. saatte ise Grup III'ten anlamlı olarak yüksek bulundu (p< 0.05). Grup III'teki fentanil tüketimi 24.saatte Grup II'den anlamlı olarak yüksek bulundu (p< 0.05). Postoperatif dönemde Grup I'deki VAS dinlenme skorları 4.saat, 6.saat ve 24.saatlerde Grup II'den ve 2.saat, 4.saat, 6.saat ve 24.saatlerde Grup III'ten anlamlı olarak yüksek bulundu (p< 0.05). Grup III'teki VAS dinlenme skoru 24.saatte Grup II'den anlamlı olarak yüksek bulundu (p< 0.05).Grup I'deki VAS dinlenme skoru ayılma, 4.saat, 6.saat ve 24.saatlerde Grup II'den, ayılma ve 2.saat Grup III'ten anlamlı olarak yüksek bulundu (p< 0.05). Grup I'deki VAS hareket skoru ayılma, 4.saat, 6.saat ve 24.saatlerde Grup II'den, ayılma ve 2.saat Grup III'ten anlamlı olarak yüksek bulundu (p< 0.05). Grup III'deki VAS hareket skoru 24.saatte Grup II'den anlamlı olarak yüksek bulundu (p< 0.05). Hasta memnuniyet skoru Grup I' de 4.saat ile 24.saatlerde Grup II'den, 2.saat, 4.saat, 6.saat ve 24. saatlerde Grup III'ten anlamlı olarak yüksek bulundu (p< 0.05). Yan etkilerin dağılımı gruplar arasında istatiksel olarak fark olmamakla beraber Grup II'de bulantı-kusma sıklığı Grup I ve Grup III'ten daha çok görüldü. Tartışma: Bu çalışma ile sigara içen, çevresel sigara dumanına maruz kalan ve sigara içmeyen olgular arasında perioperatif hemodinamik veriler, bulantı- kusma dışındaki yan etkiler, sedasyon skorları açısından anlamlı bir fark olmadığı, sigara içen ve çevresel sigara dumanına maruz kalan (pasif sigara dumanı soluyan) olgularda postoperatif analjezi gereksiniminin arttığı, bu olgularda POBK görülme sıklığının yaklaşık %50 daha az olduğu kanısına varıldı.
Characteristics and outcomes of adult patients receiving mechanical ventilation due to acute poisoning
(Türk Yoğun Bakım Dergisi, 2013) Erdoğan, Mehmet Ali; Aydoğan, Mustafa Said; Özgül, Ülkü; Gedik, Ender; Togal, Türkan; Durmuş, Mehmet; Çolak, Cemil; Uçar, Muharrem
Öz: ÖZET Amaç: Zehirlenme, yoğun bakım ünitelerine (YBÜ) kabulün önemli bir nedenidir ve yoğun bakımda kalış süresini uzatır. Zehirlenme nedeniyle YBÜ ye kabul edilen hastalar mekanik ventilasyona (MV) ihtiyaç duyabilirler. Uzamış MV gereksinimi YBÜ de kalış süresini ve mortaliteyi artırır. Zehirlenme nedeniyle MV uygulanan hastaların özellikleri ve sonuçlarının değerlendirilmesi, klinik yönetimde yararlı olabilir ve hastalar ile ailelerine daha iyi danışmanlık sağlayabilir. Bu geriye dönük çalışmanın amacı zehirlenme nedeniyle YBÜ ye yatırılan hastaların demografik ve etiyolojik özellikleri ile MV ihtiyacı arasındaki ilişkiyi incelemektir. Gereç ve Yöntem: Ocak 2010 - Aralık 2011 tarihleri arasında YBÜ ye kabul edilen 211 değerlendirildi. Yaş, cinsiyet, zehirlenme oluşumu ile YBÜ ye kabulüne kadar geçen süre, zehirlenmenin tipi, maruz kalınan toksik ajanlar, alınma yolu, daha önceki zehirlenme öyküsü, başvurudaki bilinç durumu, YBÜ de kalış süresi, MV ihtiyacı. MV ile ilişkili komplikasyonlar, Glasgow koma skoru ve sonuçları incelendi. Bulgular: Değerlendirilen 211 hastanın 143 ü (%67,8) kadındı. Zehirlenmenin en sık nedeni intihar (%87,7) idi ve oral yol ile (%93,4) gerçekleşmişti. Hastaların en çok maruz kaldığı ajanlar ilaçlardı (%74,4). İlaçlarla oluşan zehirlenmenin en sık nedeni antidepresanlar (trisiklik antidepresanlar dahil) (%38,3) idi. MV ihtiyacı hem cinsiyet (p=0,04), hem de alınma yolu ile anlamlı şekilde ilişkiliydi. MV ihtiyacı zehirlenmenin tipi (p=0,01) ve toksik ajanlar (p<0,001) ile de anlamlı şekilde ilişkiliydi. İlaçlarla zehirlenme ile cinsiyet (p=0,002) ve zehirlenme tipi ile cinsiyet (p=0,006) arasında oldukça güçlü bir ilişki vardı. Sonuç: Bu çalışmada MV ihtiyacı ile cinsiyet, zehirlenmenin tipi, toksik ajanlar, alınma yolu ve YBÜ de kalış süresi arasında anlamlı bir ilişki olduğu gösterildi. MV ihtiyacı ventilatöre bağlı komplikasyonların sıklığı ve daha uzun süre YBÜ de yatışı ile ilişkili olarak kötü prognoza öncülük edebilir.
Comparison of propofol and ketamine propofol mixture ketofol on laryngeal tube suction II conditions and hemodynamics a randomized prospective double blind trial
(Current Therapeutic Research, 2013) Özgül, Ülkü; Begeç, Zekine; Karahan, Kalender; Erdoğan, Mehmet Ali; Aydoğan, Mustafa Said; Çolak, Cemil; Durmuş, Mahmut; Ersoy, Özcan
Objective: The aim of our study is to compare the effect of ketamine–propofol mixture (ketofol) and propofol on the laryngeal tube-Suction II (LTS II) insertion conditions and hemodynamics. Methods: Eighty American Society of Anesthesiologists class 1 and 2 patients were divided into 2 random groups to receive either 1 mg/kg remifentanil and propofol 2 mg/kg in Group P (n ¼ 40), or 1 mg/kg remifentanil and ketofol (using a 1:1 single syringe mixture of 5 mg/mL ketamine and 5 mg/mL propofol) in Group K (n ¼ 40) before induction of anesthesia. After induction, LTS II was inserted. Heart rate and noninvasive blood pressure were recorded before induction of anesthesia (t0); immediately following induction (t1); immediately after LTS II insertion (t2); and 3 minutes (t3), 5 minutes (t4), and 10 (t5) minutes after LTS II insertion. Conditions of insertion of LTS II were assessed and scored 1 to 3 using 6 variables as follows: mouth opening, swallowing, coughing, head and body movements, laryngospasm, and ease of LTS II insertion by the same experienced anesthesiologist who did not know the agents. LTS II insertion summed score was prepared depending upon these variables. Results: In regard to LTS II insertion summed score, Group K was more favorable than Group P (P o 0.05). Apnea duration was longer in Group P (385.0 seconds [range ¼ 195.0–840.0 seconds]) compared with Group K (325.50 seconds [range ¼ 60.0–840.0 seconds]) but this was not statically significant. The heart rate values were significantly lower at all measurement intervals in both groups compared with the baseline values (P o 0.05). There was no difference in heart rate between Group P and Group K. The mean arterial pressure values were significantly lower at all measurement intervals in Group P compared with baseline values (P o 0.05). In Group K, the mean arterial pressure values were significantly lower at all measurement intervals compared with the baseline values, except t2 (P o 0.05). There was a significant difference between Group P and Group K in terms of mean arterial pressure at t3 (P o 0.05). Conclusions: We found that ketofol provided better insertion summed score for LTS II than propofol, with minimal hemodynamic changes.
Effect of different positive end-expiratory pressures in donor liver transplantation patients on hemodynamics and ICU admission period: A Prospective, randomized, double-blind study
(2019) Uçar, Muharrem; Aydoğan, Mustafa Said
Abstract: Donors are generally volunteers without any sanitary problems. For this reason, security of the anesthesia practice and ICU admission period is significant. The goal of present study was to determine whether there was any important coalition among different positive end-expiratory pressure (PEEP) level hemodynamics and ICU admission in donor patients. This study was performed with40 patients who underwent general anesthesia. Patients were divided into two groups by their PEEP as0 cm H20 in the first group (group Z), and 10 H20 in the second group (group H). We investigated the data concerning demographical data, perioperative values, hemodynamic parameters, intraoperative blood loss, andICU admission. Patient characteristic,characteristicsand perioperative values were similar among the groups. Mean arterial pressure, and central venous pressure were importantly different among the groups (P<.05). Intraoperative bleeding remained statistically unchanged in both groups. The median ICU admission after surgery was longer in group Z versus the group H (2 and 1 days per patient, respectively; P>.05). We have concluded that our data pool is low and single-centered,we determined that PEEP values (10 cm H2O) may be a decisive element for the ICU admission after donor patients.
Effect of preoperative iron deficiency in liver transplant recipients on length of intensive care ünit stay
(Transplantation Proceedings, 2013) Aydoğan, Mustafa Said; Özgül, Ülkü; Erdoğan, Mehmet Ali; Yücel, Aytaç; Toprak, Hüseyin İlksen; Durmuş, Mahmut; Çolak, Cemil
Liver transplant (LT) recipients often display iron deficiency preoperatively, which significantly increases the quantity of blood that needs to be transfused intraoperatively, A risk factor for a prolonged intensive care unit (ICU) stay. The aim of this retrospective study was to determine whether there was a clinically significant association between iron deficiency and the length of ICU stay, among 153 patients scheduled for OLT from September 2011 to June 2012. Patients were divided into 2 groups according to their baseline iron status: iron- deficient (ID) and non-ID (normal iron profile) cohorts. Iron deficiency was assessed on the basis of several parameters; transferrin saturation as well as serum iron, ferritin, soluble transferrin receptor, and C-reactive protein levels. We retrospectively analyzed the data regarding demographic and clinical features, preoperative laboratory values, intraoperative transfusions, and length of ICU stay. Patient demographic features and preoperative values were similar between the groups. Preoperative iron deficiency, which was diagnosed in 72 patients (58.6%), was associated with a greater intraoperative use of fresh frozen plasma and red blood cell transfusions (P .0001). The median length of ICU stay after LT was longer among the ID versus the non-ID group (5 and 3 days per patient, respectively; P .0001). Therefore, we have suggested that preoperative iron deficiency may be a prognostic factor for the length of ICU stay after LT.
Effects of 2 different doses of pregabalin on morphine consumption and pain after abdominal hysterectomy a randomized double blind clinical trial
(Current Therapeutic Research, 2011) Yücel, Aytaç; Öztürk, Erdoğan; Aydoğan, Mustafa Said; Durmuş, Mahmut; Çolak, Cemil; Ersoy, Mehmet Özcan
Pain relief after surgical procedures continues to be a major medical challenge. Alleviation of pain has been given a high priority by medical professionals and health authorities. Improvement in perioperative analgesia is not only desirable for humanitarian reasons but also essential for its potential to reduce postoperative morbidity and mortality.1,2 Unsatisfactory analgesia increases discomfort of the patient and prolongs hospital stay.3 This means an increase in the incidence of complications and treatment costs.3 Moreover, it may lead to development of chronic pain as an adverse effect, one of the most devastating problems related to this issue if acute pain cannot be treated as required.4 Postoperative pain is not purely nociceptive in nature and may consist of inflammatory, neurogenic, and visceral components.5 Sensitization of the dorsal horn neurons has been demonstrated in acute pain models and may also play a role in the development of chronic pain after surgery.6 By reducing the hyperexcitability of dorsal horn neurons induced by tissue damage, gabapentin and pregabalin may have roles in the treatment of postoperative pain.7,8 Pregabalin is the pharmacologically active S-enantiomer of 3-aminomethyl-5- methyl-hexanoic acid.9 It is a structural analogue of -aminobutyric acid, one of the key inhibitory neurotransmitters in the brain. Its mode of action is believed to be mediated by the -2--1 subunit protein of voltage-gated calcium channels, resulting in its anxiolytic, anticonvulsant, and antinociceptive effects.10 Pregabalin is rapidly absorbed with peak blood concentrations occurring within 1 hour. The average bioavailability exceeds 90% and is independent of dose, which may produce a more predictable patient response. The elimination half-life of pregabalin ranges between 5.5 and 6.7 hours and is independent of dose.9,11 Due to these specific properties of pregabalin, preoperative single dose administration is effective in postoperative pain therapy with no need for long-term treatment.12 Although opioids continue to have an important role in postoperative pain management, they have side effects.13,14 For this reason, multimodal analgesia was suggested to improve postoperative analgesia and to reduce opioid-related side effects.15 An antineuropathic pain drug like pregabalin, as a part of multimodal analgesia, can be useful for optimization of postoperative analgesia.7,8,12,16 Early preclinical studies suggesting analgesic efficacy after tissue injury led to the development of gabapentin and pregabalin as treatments for postoperative pain.17,18 Preoperative administration of 600 mg pregabalin, but not 300 mg, significantly reduced opioid usage in patients after laparoscopic hysterectomy.7 In addition, a study reported that 75 and 150 mg doses of pregabalin did not reduce postoperative
Effects of 2 different doses of pregabalin on morphine consumption and pain after abdominal hysterectomy a randomized double blind clinical trial
(Current Therapeutic Research, 2011) Yücel, Aytaç; Aydoğan, Mustafa Said; Durmuş, Mahmut; Çolak, Cemil; Ersoy, Mehmet Özcan; Öztürk, Erdoğan
Background: Pregabalin has a similar pharmacologic profile to that of its developmental predecessor gabapentin but has shown greater analgesic activity in rodent models of neuropathic pain. Objective: The objective of the study was to compare the effects of 2 different doses of pregabalin and placebo on postoperative pain and morphine consumption. Methods: Ninety patients who underwent abdominal hysterectomy were included in the study and randomly divided into 3 groups in a doubled-blinded manner. They were given 150 mg of pregabalin (group P300, n 30), 300 mg of pregabalin (group P600, n 30), or placebo capsules (group C, n 30) 4 hours before the induction of anesthesia; they received a second dose of the drug 12 hours postoperatively. Morphine consumption, nausea, and vomiting, visual analogue scalepain intensity (VAS-PI), sedation scores, and dissatisfaction scores were recorded in the postanesthesia care unit (PACU) and at 2, 4, 6, and 24 hours after operation. Results: Morphine consumption at 24 hours was 40.80 (3.42) mg, 33.79 (5.77) mg, and 46.97 (6.67) mg in groups P300, P600, and C, respectively (P 0.001). VAS-PI scores at movement and at rest in the PACU and at 2, 4, and 6 hours decreased in group P600 (P 0.01). In the PACU and at 2, 4, and 6 hours, the sedation scores were increased in group P600 compared with the scores in group C (P 0.001, P 0.001, P 0.01, P 0.006, respectively). Patient satisfaction was higher in group P600 than in group C for all time points (P 0.001, P 0.001, P 0.001, P 0.001, P 0.001, respectively). There were no statistically significant differences between the groups for side effects such as nausea, vomiting, and dizziness (P 0.58). Conclusions: Pregabalin at a total dose of 600 mg, administered before operation and at 12 hours postoperatively after abdominal hysterectomy, reduced morphine consumption and pain intensity and increased patient satisfaction. No significant differences in side effects were observed between the study groups. (Curr Ther Res Clin Exp. 2011;72:173-183) © 2011 Elsevier HS Journals, Inc. All rights reserved.
Effects of dexmedetomidine and midazolam on motor coordination and analgesia a comparative analysis
(Current Therapeutic Research, 2013) Aydoğan, Mustafa Said; Parlakpınar, Hakan; Erdoğan, Mehmet Ali; Yücel, Aytaç; Uçar, Muharrem; Sağır, Mustafa; Çolak, Cemil
Objective: We compared the effects of 2 sedative drugs, dexmedetomidine and midazolam, on motor performance and analgesic efficacy in a rat model. Materials and methods: Rats were randomly divided into the following 4 groups on the basis of the treatment received. The first group received 83 mg/kg/min midazolam; the second, 1 mg/kg/min dexmedetomidine; the third, 83 mg/kg/min morphine; and the fourth was a control group. The rats were measured motor coordination and pain reflexes by using rotarod, accelerod, hot plate, and tail flick tests. Results: At all the tested speeds, the midazolam-injected rats remained on the rotarod longer than did the dexmedetomidine-injected rats. Furthermore, in the 10-minute accelerod test, the midazolaminjected rats remained for a longer duration than did the dexmedetomidine-injected rats. The latency time for the hot plate test was significantly higher at 10 minutes and 20 minutes in the dexmedetomidine group than in the midazolam group. Further, the latency time at 10 minutes for the tail flick test was greater in the dexmedetomidine group than in the midazolam group. Conclusions: In this rat model, midazolam results in faster recovery of motor coordination performance when compared with dexmedetomidine.
Effects of dexmedetomidine and midazolam on motor coordination and analgesia a comparative analysis
(Current Therapeutic Research, 2013) Aydoğan, Mustafa Said; Parlakpınar, Hakan; Erdoğan, Mehmet Ali; Yücel, Aytaç; Uçar, Muharrem; Sağır, Mustafa; Çolak, Cemil
Objective: We compared the effects of 2 sedative drugs, dexmedetomidine and midazolam, on motor performance and analgesic efficacy in a rat model. Materials and methods: Rats were randomly divided into the following 4 groups on the basis of the treatment received. The first group received 83 mg/kg/min midazolam; the second, 1 mg/kg/min dexmedetomidine; the third, 83 mg/kg/min morphine; and the fourth was a control group. The rats were measured motor coordination and pain reflexes by using rotarod, accelerod, hot plate, and tail flick tests. Results: At all the tested speeds, the midazolam-injected rats remained on the rotarod longer than did the dexmedetomidine-injected rats. Furthermore, in the 10-minute accelerod test, the midazolaminjected rats remained for a longer duration than did the dexmedetomidine-injected rats. The latency time for the hot plate test was significantly higher at 10 minutes and 20 minutes in the dexmedetomidine group than in the midazolam group. Further, the latency time at 10 minutes for the tail flick test was greater in the dexmedetomidine group than in the midazolam group. Conclusions: In this rat model, midazolam results in faster recovery of motor coordination performance when compared with dexmedetomidine.

Yazar "Aydoğan, Mustafa Said" seçeneğine göre listele

Sayfa Başına Sonuç

Sıralama seçenekleri