Yazar "Büyükberber, Nuray" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 5 / 5
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Aktif akciğer tüberkülozlu hastalarda antitüberküloz tedavinin serum akut faz reaktanlarının konsantrasyonu üzerine etkisi(Türkiye Tıp Dergisi Dahili Tıp Bilimleri, 1999) Yıldırım, Zeki; Şahin, Aynur; Büyükberber, Nuray; Gökırmak, Münire; Hacıevliyagil, SüleymanÖz: Tilberkillozlu hastalarda akuffaz reaktanlarinin, tedaviye cevabi ve hasiahgin aktivitesini belirlemede muhte- mel marker olabilecegi one silrulmektedir. Aktif akciger tiiberkulozu olan 30 hastada akutfaz reaktanlan uze¬ rine tuberkiiloz tedavisinin etkisini degerlendirmek if in, tedaviden Once ve tedavinin 6. aymda serum trans- ferrin, albumin ve kompleman C3 ve C4 gibi akutfaz reaktanlarinin seviyelerini ve eritrosit sedimantasyon, hi- zini (ESH) b'lgtuk. Turn akutfaz reaktanlarinin serum seviyeleri normal sinirlar icinde olasina ragmen, teda- vi sirasmda duzeylerinde degisiklikler meydana geldi. Transferrin (190,6 ± 55,9 dan 222,8 ± 76,3 mg/dL'ye) (p<0.007) ve albumin (4,0 ± 0,7dan 4,7± 0,4g/dL'ye) (p<0.0001), seviyeleri tuberkiiloz tedavisiyle artarken, kompleman C3 (173,7 ±5,8 dan 121,2 ± 31,5 mg/dL'ye) diizeyinde azalma goriildu (p<0.0001). Kompleman C4 diizeyinde onemli degisiklik gdriilmedi. ESH baslangigta yilksek (50 ± 20 mm/saat) olarak olguldiX ve teda- viyle normale (10 ± 3 mm/saat) dondii (p<0.0001). Sonugta ESHyamnda transferrin, albumin ve kompleman C3 dilzeylerinin tuberkulozda tedavi cevabinin izlenmesinde kullanish bir marker olarak degerlendirilebilece- gi dusilnilldu.Öğe Düşük riskli febril nötropeni hastalarında antibiyotik protokollerinin karşılaştırılması(Türkiye Tıp Dergisi Dahili Tıp Bilimleri, 2001) Camcı, Celalettin; Büyükberber, Nuray; Büyükberber, Süleyman; Harputluoğlu, Murat; Ak, Gürsel; Sarı, RamazanÖz: Amaç: Düşük riskli febril nötropenilerde kombine antibiyotik tedaviler ile monoterapilerirı etkinliklerinin ve toksisitelerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışmada 126 düşük riskli febril nötropeni atağında sefepim 2 g/gün (n= 34), meropenem 3 g/gün (n= 28), sefepim 2 g/gün + amikasin 1 g/gün (n= 33) ve meropenem 3 §/gün + amikasin 1 g/gün (n= 31) verildi. Bulgular: Hastaların nötrofilsayıSı tüm grup için ortalama 415 ± 137/mm3 idi. Atakların %42'sinde klinik ve mikrobiyolojik olarak herhangi bir infeksiyon etkeni saptanmazken %12.6'sında bakteremi gözlendi. Saptanan infeksiyon ajanlarının %52.9'u gram-pozitif %41.2'si gram-negatif idi. Sonuçta tüm gruplar altta yatan hastalık, nötropeni süresi ve derinliği, yan etki ve ateş cevabı açısından karşılaştırıldığında tedavi protokolleri arasında bir fark saptanmadı. Ayrıca hastalarda infeksiyona bağlı ölüm ve ciddi toksisite görülmedi. Yorum: Düşük riskli febril nötropenilerde monoterapiler en az kombine terapiler kadar etkilidir ve güvenle kullanılabilir.Öğe Febril nötropeninin değişik klinik evrelerinde serum sitokin ve CRP düzeylerindeki değişiklikler(İnönü Üniversitesi, 2002) Büyükberber, NurayNötropenik hastada en önemli değerlendirme risk grubunun belirlenmesidir. Düşük riskli hastaların hastanede izlenmemesi veya kısa sureli hospitalizasyonu maliyet ve dirençli hastane florasıyla karşılaşmama açısından arzu edilen bir yaklaşımdır. Yüksek riskli hastalarda ise sepsise gidişin erken tespit edilebilmesi hayat kurtarıcı olabilir. Günümüzde nötropenik hastada sadece klinik değişkenleri kullanarak düşük ve yüksek risk gruplarının belirlenmesi yeterince güvenilir bulunmamaktadır. Klinik verilerle desteklenecek laboratuar parametreleri bu konuda daha yararlı olabilir. Bu amaçla febril nötropeni sürecinin çeşitli klinik evrelerindeki serum sitokin ve CRP düzeylerinin tespit edilmesi riskin erken tespitini, yeni tedavi yaklaşımlarını ve prognoz tayinini mümkün kılabilir. Bu amaçla daha önce hiç bir tedavi almamış değişik maligniteleri olan 22 hastada kemoterapi öncesi, kemoterapi sonrası ateşsiz nötropenik dönemde, ateşli nötropenik dönemde ve ateşin düşüp nötropeninin düzeldiği iyileşme döneminde olmak üzere dört değişik klinik evrede toplanan serum örneklerinde IL-6, DL-8, DL-2R, TNF-a, DL-10 ve CRP düzeyleri çalışıldı. Serum DL-6, DL-8, IL-2R ve CRP düzeyleri kanserli hastalarda sağlıklı kontrollere göre kemoterapi öncesi dönemde de yüksek bulunmuştur. Bu parametreler ateşsiz nötropenik dönemde kemoterapi öncesi döneme göre anlamlı yükselmişler ve ateşli nötropenik dönemde tüm dönemlerden belirgin yüksek olarak zirve değerlerine ulaşmışlardır. Bu klinik evrelerden prediktivite çalışmaları için en önemlisi ateşsiz nötropeni evresidir. Bu dönemde klinik olarak farklı hiçbir gelişme olmamasına rağmen hastalarımızda hem DL-2R, DL-6, IL-8 hem de CRP ortalama düzeyleri yükselmişti. Ancak bu dönemde IL-8 düzeyleri sadece iki hastada, CRP düzeyleri dört hastada, IL-2R düzeyleri beş hastada, IL-6 düzeyleri dokuz hastada, bazal düzeylerine göre farklı değildi. Ek olarak ateşli nötropenik dönemde IL-2R, DL-6, DL-8 ve CRP ortalama düzeyleri zirve yapmasına karşın bu dönemde DL-8 ve CRP düzeyleri hastaların tümünde bazal düzeylerine göre belirgin artmışken, DL-2R düzeyleri bir hastada ve DL-6 düzeyleri iki hastada, bazal düzeylerine göre farklı değildi. Bu sonuçlara bakılarak en güvenilir ve kararlı artışın DL-8 için gerçekleştiği söylenebilir.Öğe İdrar Kültürlerinde Üreyen Novobiosine Duyarlı Koagulaz Negatif Stafilokoklar: Kontaminasyon Mu, Gerçek Patojen Mi?(Turgut Özal Tıp Merkezi Dergisi, 1999) Büyükberber, Nuray; Durmaz, Bengül; Özerol, İbrahim Halil; Durmaz, Rıza; Yoloğlu, SaimA totai of 66 subjects (31 asymptomatic and 35 symptomatic) vvhose urine culture yielded coagulase-negative staphylococd other than Staphylococcus saprophyticus were evaluated both dinical and laboratory findings to figüre out vvhether these bacteria are contaminant or causative agent. There was a good correlation betvveen amount of colony counts and dinical symptoms. Fifteen urine samples from symptomatic people yielded > 5.1(f CFU/ml whereas ali samples from asymptomatic ones had colony counts less than 3.1(f CFU/ml. The isolates were considered as a contaminant based on less colony counts and absent of dinical symptoms shovved more similar susceptibility profiies to antimicrobial agents than those with higher colony counts. In condusion, the findings of dinical, laboratory and antibiotics susceptibility testing procedure should be considered together to make acceptabie discussion about coagulase-negative staphyiococci other than S. saprophyticus.Öğe İdrar kültürlerinde üreyen novobiosine duyarlı koagulaz negatif stafilokoklar: Kontaminasyon mu, gerçek patojen mi?(İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezi Dergisi, 1999) Büyükberber, Nuray; Durmaz, Bengül; Özerol, İbrahim Halil; Durmaz, Rıza; Yoloğlu, SaimÖz: İdrar kültürlerinde üreyen S. saprophyticus dışındaki koagulaz negatif stafilokokların kontaminasyon mu, gerçek patojen mi olduklarının tespit edilmesinde klinik semptomlarla laboratuar bulguları arasındaki uyum analiz edildi. Bu amaçla hastanemiz polikliniklerine başvuran 317 asemptomatik ve 357 semptomatik toplam 66 kişinin idrar örnekleri incelendi. Koloni sayısı ve klinik semptomlar arasında anlamlı bir korelasyon tespit edildi. Semptomatik hastalardan alınan 15 örnekte >= 5.104 CFU/ml üreme olurken, asemptomatik hastalardan alınan örneklerin hiçbirinde 3.104 CFU/ml'den daha fazla üreme olmadı. Klinik semptomları olmayan kişilerden elde edilen ve düşük sayıda koloni oluşturduğu için kontaminant olduğu düşünülen bakterilerin, antibiyotik duyarlılık profillerindeki benzerlik yüksek sayıda koloni oluşturanlardan fazla bulundu. Bu sonuçlarla idrar kültürlerinde üreyen S. saprophyticus hariç, koagulaz negatif stafilokokların kontaminasyon mu yoksa gerçek patojen mi olduklarının değerlendirilmesinde klinik semptomların, koloni sayısının ve antibiyogram sonuçlarının birlikte değerlendirilmesinin uygun olacağı söylenebilir.
