Yazar "Baydar, Mehmet" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 4 / 4
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Ayak Başparmağı Distal Falanksta Gerçek Osteokondrom: Olgu Sunumu+(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2010) Ertem, Kadir; Doğan, seyfullah; Pepele, Demet; Baydar, Mehmet; Aydın, EnginOsteokondrom ya da ekzositoz iskelet sisteminin en sık görülen tümörüdür. Tüm benign kemik tümörlerinin %20-50’sini, tüm kemik tümörlerinin %10-15’ini oluşturur. Bu çalışmada sol ayak 1. parmak distal falanks proksimalinde gerçek osteokondromu olan olguyu sunmayı amaçladık.Öğe Eksternal fiksatörle tedavi edilen açık tibia diafiz kırıklarının orta takip süreli sonuçları(İnönü Üniversitesi, 2010) Baydar, MehmetTibia açık kırıkları çok eski çaglardan beri ortopedi ve travmotolojinin en önemli sorunlarından biridir. Açık tibia kırıklarında sonucu belirleyen en önemli faktörün yumusak doku oldugu konusunda herhangi bir tartısma yok iken tespitin en iyi metodu konusunda tartısmalar mevcuttur. Teknoloji ile birlikte stabilitesi arttırılan eksternal fiksatörler daha kolay uygulanabilir ve daha az invazivdir. Parçalı ya da kemik kayıplı, kontamine yaralanmalarda endosteal ve periosteal dolasımı koruyarak iyi bir tedavi seçenegi sunmaktadır. Bu çalısma kapsamına Aralık 1999 ile Ekim 2008 tarihleri arasında açık tibia kırıgı nedeniyle Turgut Özal Tıp Merkezi ortopedi ve travmatoloji acil poliklinigine basvuran eksternal fiksatörle tedavi edilen 73 hastadan yeterli takibi yapılabilen, 47 hastanın 48 açık tibia kırıgı çalısmaya dahil edildi. Hastaların ortalama takip süresi 58,3 aydı (dagılım 13?112 ay). Hastanede kalıs süresi ortalama 23,3 gündü (dagılım 6?90 gün). Hastaların 11'i (%23,6) bayan, 36'sı (%76,4) erkekti. Açık tibia kırıklı hastalarımız Gustilo-Anderson (26) sınıflamasına göre sınıflandırıldı. Buna göre 4 kırık (% 8,3) Tip I, 18 kırık (% 37,5) Tip II, 11 kırık (% 22,9) Tip III A, 8 kırık (% 16,7) Tip III B, 7 kırık (% 14,6) Tip III C idi.Eksternal fiksatörün hastalardan çıkarılma süresi ortalama 24,06±12,44 hafta (dagılım 12?54 hafta) saptandı. Tüm hastalarımızda kaynama saglandı. Kaynama süresi ortalama 27,27±13,19 hafta (dagılım 12?56) saptandı. En sık karsılasılan problem çivi dibi enfeksiyonu idi. 12 (%25,53) hastada görüldü. 5 (% 10,63) hastamızda kırık bölgesinde derin doku enfeksiyonu gelisti. Bunların 4'ünde (% 8,3) osteomyelit gelisti. Son kontrolleri yapılan hastaların fonksiyonel sonuçları Karlstrom-Olerud fonksiyonel degerlendirme ölçütlerine göre yapıldı. Bunun sonucunda 6 (% 12,5) hasta mükemmel, 16 (% 33,3) hasta iyi, 8 (% 16,7) hasta tatmin edici, 10 (% 20,8) hasta orta ve 8 (% 16,7) hasta kötü olarak degerlendirildi. Sonuç olarak açık kırık tipleri arasında kaynama süreleri açısından istatiksel olarak (p=0,001) anlamlı fark oldugu görüldü. Fonksiyonel skorları Tip I ve Tip II açık kırıklarda, Tip III açık kırıklara göre daha yüksek tespit edildi. Açık kırık tipleri arasındaki fonksiyonel skorları açısından istatiksel olarak (p= 0,0001) anlamlı fark vardı. Eksternal tespit yöntemleri düsük enfeksiyon, yüksek kaynama ve düsük yanlıs kaynama oranı nedeniyle açık tibia kırıkların acil ve kalıcı tedavisinde uygulanabilecek güvenilir bir yöntemdir. Kırık tespitinde hangi tespit yöntemini kullanacagımıza karar vermek için açık kırık tipi ve kırık parçalanma miktarına göre standart gruplar olusturulması gerekir. Bu olusturulan standart gruplara uygulanacak farklı tedavi yöntemleri arasında karsılastırma yapacak çalısmalara ihtiyaç vardır.Öğe Influence of articular arthroscopy-like washout on fracture healing of intra-articular fractures; animal experiment(2020) Orman, Osman; Öztür, Kahraman; Baydar, Mehmet; Güneren, Ethem; Taşlıdere, Elif; Orman, Müjgan; Özel, ÖmerAbstract: Aim: To examine whether the application of intra-articular lavage during arthroscopic joint fracture surgery can disturb fracture union and cartilage healing. Metods: Twenty New Zealand rabbits were then randomly divided into 3 groups; these groups consisted of 2 surgical groups including eight rabbits and a control group consisting of 4 rabbits. After both rear limbs exposed with a medial parapatellar incision, medial femoral condyle was fractured. Four groups were created by doing anatomic reduction or non-anatomic reduction and making irrigation or no irrigation. (Group 1: Fixed by creating a gap and no Irrigation; Group 2: Fixed by creating a gap and irrigation; Group 3: Fixed with complete reduction and no irrigation; Group 4: Fixed with complete reduction and irrigation) X-rays of both knees of all rabbits were taken at the end of the second week and at the end of the eighth week. The operated knees were collected for histopathological analysis. Results: Radiological data show a significant difference in the level of ossification between the groups in the 2nd week; however, this difference was lost in the 8th week. Histopathologically, at the end of week 8, it was observed that the subchondral bone tissue was incompletely renewed in all the groups. The cartilage tissue of the joint surface was not fully formed and renewed and that it did not completely coalesce with the old cartilage tissue in all of the groups. Compared with the other groups, the group that fracture was anatomically reducted with no irrigation (Group 1), the cartilaginous tissue layer formed was thicker while the surface of the tissue was flatter. Conclusion: There were no adverse effects of intra-articular lavage on fracture union and cartilage healing in an in vivo environment. Nonetheless, the findings of this study should be confirmed with a larger sample size.Öğe Outcomes of open tibial shaft fractures treated by external fixation method(2022) Baydar, Mehmet; Harma, Ahmet; Pepele, Demet; Kalın, CoskunerTibia is vulnerable to open fractures due to its relative inadequacy of soft tissue coverage. The optimal treatment method of open tibial fractures is still controversial. External fixators are widely used as a definitive treatment method for open fractures. The aim of the current study was to evaluate the outcomes of external fixators applied for open tibial shaft fractures. All open tibial fractures treated with external fixators between December 1999 and October 2008 were reviewed retrospectively. 48 limbs of 47 patients were included in this study. Fractures were classified as Type I in 4 (8.3%), Type II in 18 (37.5%), and Type III in 26 (54.2%) according to Gustilo-Anderson classification. The mean follow-up period was 58.3 months. 28 patients (29 limbs) underwent unilateral external fixation, and 19 patients received Ilizarov ring fixator. Fracture healing rates were 100% in Type I fractures, 88.9% in Type II fractures, 81.8% in Type IIIA fractures, 28.6% in Type IIIB fractures, and 62% in Type IIIC fractures. The mean time for removal of the external fixator was 24.06±12.44 weeks. The mean time to fracture union was 27.27±13.19 weeks. According to Karlstrom and Olerud criteria, the mean functional score was 31.04±3.77. Functional results were excellent in 6 limbs (12.5 %), good in 16 limbs (33.3 %), acceptable in 8 limbs (16.7%), moderate in 10 limbs (20.8%), and poor in 8 limbs (16.7%). Deep tissue infection developed in 5 limbs (10.4%). Osteomyelitis developed in 4 limbs (8.3%). The findings of our study suggest that satisfactory results can be obtained by using external fixators for the treatment of open tibial shaft fractures.
