Yazar "Pekdoğan, Serpil" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 11 / 11
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe 3-6 Yaş Çocuğa Sahip Ebeveynlerin Duygusal İstismar Potansiyellerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi(2020) Kanak, Mehmet; Pekdoğan, SerpilBu çalışmanın amacı, 3-6 yaş çocuğa sahip ebeveynlerin duygusal istismar potansiyellerinin bazı değişkenler açısından incelenmesidir. Araştırma çalışma grubu 3-6 yaş aralığında çocuğa sahip ve çocuğu resmi okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 464 ebeveynden oluşmaktadır. Katılımcıların duygusal istismar potansiyellerini ölçmek amacıyla araştırmacılar tarafından geliştirilen “3-6 Yaş Çocuğa Sahip Ebeveynlere Yönelik Duygusal İstismar Potansiyeli Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizinde parametrik olmayan testlerden Mann Whitney U testi ve Kruskal Wallis testleri kullanılmıştır. Annelerin babalara göre çocuklarına daha fazla duygusal istismarda bulundukları, üniversite mezunu ebeveynlerin duygusal istismara neden olan davranışları daha fazla sergilerken, lisansüstü mezunu ebeveynlerin ise önleyici davranışları daha fazla sergiledikleri yönünde anlamlı farklılıklar bulunmuştur. Ebeveynlerin yaşları arttıkça duygusal istismarı önleme potansiyellerinin arttığı, çocuk sayısı bakımından ise tek çocuklu ebeveynlerin duygusal istismarı önleme ve duygusal istismara neden olma boyutunda anlamlı farklılık oluşturdukları görülmüştür.Öğe 4-6 Yaş Çocuğa Sahip Annelerin Duygusal İstismar Potansiyellerinin Yordayıcısı Olarak Ebeveyn Tutumlar(2021) Pekdoğan, Serpil; Gözün Kahraman, ÖzlemDuygusal istismar çocuğun olumsuz psikolojik büyüme ve gelişmesiyle sonuçlanan kötü muamele olarak ifade edilebilir. Günümüzde çocuklar birçok açıdan duygusal istismara maruz kalmakta ve bu durum anneler tarafından fark edilmemektedir. Bu doğrultuda çalışmada, 4-6 yaş çocuğa sahip annelerin duygusal istismar potansiyellerinin yordayıcısı olarak ebeveyn tutumları incelenmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu 4-6 yaş aralığında çocuğu olan 219 anne oluşturmaktadır. Veriler “3-6 Yaş Çocuğa Sahip Ebeveynlere Yönelik Duygusal İstismar Potansiyeli Ölçeği (DİPÖ)” ve “Ebeveyn Tutumları Ölçeği (ETÖ)” kullanılarak toplanmıştır. Ölçme araçları araştırmacılar tarafından, annelere uygulanmıştır. Elde edilen verilerin analizinde değişkenler arasındaki ilişki Pearson Korelasyon katsayısı, duygusal istismar potansiyellerinin yordayıcılarını belirlemek için ise "çoklu regresyon” analizi yapılmıştır. Araştırmanın sonucunda annelerin duygusal istismara neden olan davranışları ile demokratik ebeveyn tutumları arasında negatif yönlü zayıf düzeyde (p<, 01), otoriter tutumları arasında ise pozitif yönlü orta düzeyde (p<, 01) anlamlı bir ilişki olduğu görülmektedir. Annelerin duygusal istismarı önleyici davranışları ile demokratik ve otoriter ebeveyn tutumları arasında pozitif yönlü orta düzeyde (p<, 01), bir ilişki olduğu görülürken aşırı koruyucu tutumları arasında negatif yönlü zayıf (p<, 01), izin verici tutumları arasında pozitif yönlü zayıf ilişki (p<,05) olduğu saptanmıştır.Öğe 4-6 Yaş Grubu Çocukların Sosyal Becerileri ve Teknoloji Kullanımları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi(2020) Özcan, Fatma; Çağlar, Atila; Pekdoğan, SerpilÖz: Bu araştırmanın amacı okul öncesi eğitime devam eden 4-6 yaş grubu çocukların sosyal becerileri ile teknoloji kullanımları arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Araştırmanın çalışma grubunu 4-6 yaş aralığında olan 298 çocuk oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeği, Okul Öncesi Çağındaki Çocukların Teknoloji Kullanımı Hakkındaki Ebeveyn Görüşleri Anketi ve kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde değişkenler arasındaki ilişkiyi incelemek için Spearman’s Brown sıra farkları korelasyon katsayısı analiz tekniği kullanılmıştır. Araştırmanın sonucunda çocukların sosyal becerileri ile ebeveynlerin çocukların teknolojinin kullanımına yönelik önerileri arasında düşük düzeyde pozitif ve negatif yönlü ilişkiler olduğu görülmüştür. Bulgular doğrultusunda çeşitli önerilerde bulunulmuştur.Öğe 6-7 YAŞ ÇOCUKLARDA OKUL ÖNCESİ EĞİTİMİN İLKOKUL BİRİNCİ SINIFTAKİ SOSYAL YETERLİK VE HAZIRBULUNUŞLUKLA İLİŞKİSİ(2019) Türkyılmaz, Muhammed İkbal; Pekdoğan, SerpilÇocuk küçük yaştan itibaren öncelik aile bireyleri ile etkileşime girerken daha sonraki süreçte ise okul öncesi eğitim boyunca sosyal çevresinde bulunan birçok kişi ile iletişim ve etkileşimde bulunur. Çocuğa sağlanan sosyal destek, okul öncesi eğitimle pekiştirilmektedir. Sosyal desteğin yanı sıra, çocuğun okul öncesi eğitimden sonra alacağı ilkokul eğitimi için de çeşitli becerileri kazanması gerekmektedir. Bu becerileri içerisinde ise sosyal yeterlik ve hazırbulunuşluk becerileri çocuğun ilerleyen dönemlerdeki akademik başarısı ve toplumsal uyumu açısından önemlidir. Bu doğrultuda çalışmanın amacı okul öncesi eğitimin ilkokul birinci sınıf öğrencilerinin sosyal davranış ve hazırbulunuşluk becerileri ile ilişkisinin incelenmesidir. Çalışmada nicel araştırma yöntemlerinden betimsel tarama modelinde ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemi basit seçkisiz örneklem yöntemiyle belirlenmiş ve örneklem grubunu 249 ilkokul birinci sınıf öğrencisi oluşturmuştur. Çalışmanın verileri 2016-2017 eğitim öğretim yılında toplanmıştır. Verilerin toplanmasında öğrencilerin demografik bilgilerinin elde edilebilmesi için “Kişisel Bilgi Formu”, sosyal yeterlikleri ölçmek için “Okul Sosyal Davranış Ölçeği” ve hazırbulunuşluk becerilerini ölçmek için ise “İlkokul Hazırbulunuşluk Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizi için SPSS 20 programı kullanılmıştır. Veriler normal dağılmadığı için, verilerin analizinde Mann-Whitney U ve Kruskal Wallis testleri yapılmıştır. Ayrıca değişkenler arasında var olan ilişkinin durumunu tespit etmek için Spearman’s Brown sıra farkları korelasyon katsayısı kullanılmıştır. Çalışmanın sonucunda okul öncesi eğitimin, ilkokul birinci sınıf öğrencilerinin sosyal davranış ve hazırbulunuşlukları üzerinde anlamlı farklılık oluşturduğu görülmüştür. İlkokul birinci sınıf öğrencilerinin sosyal yeterlik ve hazırbulunuşluk becerileri arasında ise pozitif yönlü orta düzeyde bir ilişkiye rastlanmıştır. Araştırmanın sonucunda bulgular, ilgili araştırmalar ve literatür ışığında tartışılarak bazı önerilerde bulunulmuştur.Öğe 6-7 Yaş Çocuklarda Sosyal Davranış ve Okula Hazırbulunuşluğun Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi(2019) Türkyılmaz, Muhammed İkbal; Pekdoğan, SerpilÖz: Okul öncesi yıllarda alınan eğitim çocukların sosyal davranışları ve okula hazırbulunuşlukları üzerinde önemli bir etkiye sahiptir. Bu doğrultuda araştırmanın amacı ilkokul birinci sınıfa devam eden 6-7 yaş aralığındaki çocukların sosyal davranış ve hazırbulunuşluklarının bazı değişkenler açısından incelenmesidir. Çalışmada nicel araştırma yöntemlerinden betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemi basit seçkisiz örneklem yöntemiyle belirlenmiş ve ilkokul birinci sınıfa devam eden 249 çocuk araştırmanın örneklem grubunu oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında çocuklara ilişkin demografik bilgilerinin elde edilebilmesi için “Kişisel bilgi formu”, çocukların sosyal yeterlik ve olumsuz sosyal davranışlarını belirlemek için “Okul sosyal davranış ölçeği” ve okula hazırbulunuşluklarınıbelirlemek için ise “Hazırbulunuşluk ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin analizi için SPSS 20 programı kullanılmıştır. Veriler normal dağılmadığı için, verilerin analizinde parametric olmayan testlerden Mann-Whitney U ve Kruskal Wallis testleri yapılmıştır. Çalışma sonucunda okul öncesi eğitim, cinsiyet ve anne- baba öğrenim düzeyleri değişkenlerinin çocukların sosyal yeterlik, olumsuz sosyal davranış ve okula hazırbulunuşluk düzeyinde anlamlı farklılık oluşturduğu görülmüştür. Araştırmanın sonucunda elde edilen bulgular, ilgili araştırmalar ve literatür ışığında tartışılarak bazı önerilerde bulunulmuştur.Öğe The effect of the decision making skills education programme on the preschool children’s decision making skills(İnönü Üniversitesi, 2018) Pekdoğan, Serpil; Ulutaş, İlkayÖz Çocukluk dönemi bireyin çevresini araştırdığı, iletişim kurmaya istekli olduğu ve toplumun yapısına uygun davranışları kazandığı yıllardır. Okul öncesi eğitim, çocukların problem çözme becerisini geliştirici, farklı durumlara kolay uyum sağlayabilen, araştırmacı yönü ve güven duygusu gelişmiş, kendini ifade edebilen, doğru kararlar alabilen girişimci bireyler olarak yetiştirilebilmeleri açısından önemlidir. Okul öncesi dönemde çocuk karşılaştığı problemleri çözmek için akıl yürütme, çıkarım yapma, sorgulama gibi birçok bilgi ve beceri kazanmaktadır. Bu beceriler çocuğun karşılaştığı güçlükler üzerinde çözüm yollarını aramasını, bilgi ve becerilerini kullanmasını dolayısıyla kendi başına karar vermesini sağlamaktadır. Toplumların hızlı değişen yapısı bireylerin hızlı düşünen, problem çözebilen ve doğru kararlar verebilen, kararlarının sorumluluğunu alabilen bireyler yetiştirmeyi gerekli kılmaktadır. Bu nedenle çalışmada, okul öncesi eğitime devam eden beş-altı yaşındaki çocukların karar verme becerilerinin “Karar Verme Becerileri Eğitimi Programı” ile desteklenmesi amacı ile planlanmıştır. Çalışma Öntest-sontest-izleme testi içeren çalışma yarı deneysel modelde yapılandırılmıştır. Araştırmanın Çalışma grubuna 20 deney, 20 kontrol grubu olmak üzere toplam 40 çocuk alınmıştır. Deney grubundaki çocuklar on hafta süresince haftada iki oturum olmak üzere “Karar Verme Becerileri Eğitim Programı ile desteklenmiştir. Veriler araştırmacı tarafından geliştirilen "Karar Verme Becerileri Değerlendirme Aracı-Çocuk Formu", "Karar Verme Becerileri Değerlendirme Aracı-Ebeveyn Formu" ve "Kişisel Bilgi Formu" ile veriler toplanmıştır. Çalışmanın sonucunda deney ve kontrol grubundaki çocukların karar verme becerileri puanları arasında anlamlı fark olduğu (p<,001) belirlenmiştir. Deney grubundaki çocuklara dört hafta sonra kalıcılık testi uygulanmış, son test ile kalıcılık testi puan ortalamaları arasında farkın anlamlı olmadığı (p>,05) ve eğitim programının etkisinin devam ettiği görülmüştür. Bu bulgulara dayalı olarak, okul öncesi dönem çocuklarının karar verme becerilerini geliştirmek amacıyla araştırmacılara, eğitimcilere ve ebeveynlere yönelik öneriler sunulmuştur. Anahtar Kelimeler: Okul öncesi eğitim, karar verme becerileri, çocuk, eğitim programı.Öğe The Effect of the Problem Solving Training Program on the Children's Decision Making Skills(2019) Pekdoğan, SerpilAbstract: This study aims to investigate the effect of the Problem Solving Skills Training Program on the decision-making skills of 5-6-year-old children. In the study, the pre-test/post-test experimental design with a control group was used. 5-6-year-old 50 (25 experimental/25 control) preschool children participated in the study. At the beginning stage of the investigation process, the pretest was applied to the children both in the experimental and control groups. Then, problemsolving skills training program was administered to the children in the experimental group three times a week for 5 weeks. Decision Making Skills Assessment Tool-Children Form was used for data collection. Analysis of Covariance (ANCOVA) was used in pre-test and post-test comparison. The study showed that the difference between the decision-making skills scores of the experimental group and the control group was significant (p<0,5). Based on these findings, some suggestions are offered to researchers and educators to develop the decision-making skills of preschool children.Öğe Karar Verme Becerileri Eğitim Programının Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Karar Verme Becerileri Üzerindeki Etkisi(2018) Ulutaş, İlkay; Pekdoğan, SerpilÖz:Çocukluk dönemi bireyin çevresini araştırdığı, iletişim kurmaya istekli olduğu ve toplumun yapısına uygun davranışları kazandığı yıllardır. Okul öncesi eğitim, çocukların problem çözme becerisini geliştirici, farklı durumlara kolay uyum sağlayabilen, araştırmacı yönü ve güven duygusu gelişmiş, kendini ifade edebilen, doğru kararlar alabilen girişimci bireyler olarak yetiştirilebilmeleri açısından önemlidir. Okul öncesi dönemde çocuk karşılaştığı problemleri çözmek için akıl yürütme, çıkarım yapma, sorgulama gibi birçok bilgi ve beceri kazanmaktadır. Bu beceriler çocuğun karşılaştığı güçlükler üzerinde çözüm yollarını aramasını, bilgi ve becerilerini kullanmasını dolayısıyla kendi başına karar vermesini sağlamaktadır. Toplumların hızlı değişen yapısı bireylerin hızlı düşünen, problem çözebilen ve doğru kararlar verebilen, kararlarının sorumluluğunu alabilen bireyler yetiştirmeyi gerekli kılmaktadır. Bu nedenle çalışmada, okul öncesi eğitime devam eden beş-altı yaşındaki çocukların karar verme becerilerinin “Karar Verme Becerileri Eğitimi Programı” ile desteklenmesi amacı ile planlanmıştır. Çalışma Öntest-sontest-izleme testi içeren çalışma yarı deneysel modelde yapılandırılmıştır. Araştırmanın Çalışma grubuna 20 deney, 20 kontrol grubu olmak üzere toplam 40 çocuk alınmıştır. Deney grubundaki çocuklar on hafta süresince haftada iki oturum olmak üzere “Karar Verme Becerileri Eğitim Programı ile desteklenmiştir. Veriler araştırmacı tarafından geliştirilen "Karar Verme Becerileri Değerlendirme Aracı-Çocuk Formu", "Karar Verme Becerileri Değerlendirme Aracı-Ebeveyn Formu" ve "Kişisel Bilgi Formu" ile veriler toplanmıştır. Çalışmanın sonucunda deney ve kontrol grubundaki çocukların karar verme becerileri puanları arasında anlamlı fark olduğu (p<,001) belirlenmiştir. Deney grubundaki çocuklara dört hafta sonra kalıcılık testi uygulanmış, son test ile kalıcılık testi puan ortalamaları arasında farkın anlamlı olmadığı (p>,05) ve eğitim programının etkisinin devam ettiği görülmüştür. Bu bulgulara dayalı olarak, okul öncesi dönem çocuklarının karar verme becerilerini geliştirmek amacıyla araştırmacılara, eğitimcilere ve ebeveynlere yönelik öneriler sunulmuştur.Öğe OKUL ÖNCESİ DÖNEMDE 60-72 AY ÇOCUKLARA YÖNELİK HAZIRLANAN ÖZ DÜZENLEME EĞİTİM PROGRAMININ ÇOCUKLARIN ÖZ DÜZENLEME BECERİLERİNİN GELİŞİMİNE ETKİSİ(2021) Arslan, Hande Hasibe; Pekdoğan, SerpilÖz: Çalışmanın amacı okul öncesi dönemde öz düzenleme eğitim programının 60-72 aylık çocukların öz düzenleme becerilerinin gelişimine etkisinin incelemektir. Araştırmada olarak öntest-sontest kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Çalışmaya anaokuluna devam eden 60-72 aylık 46 çocuk (23 deney, 23 kontrol) katılmıştır. Araştırmanın verileri 4-6 Yaş Çocuklarına Yönelik Öz-Düzenleme Becerileri Ölçeği (Öğretmen Formu) ile toplanmıştır. Deney grubundaki çocuklara yedi hafta boyunca haftada üç defa olmak üzere “Okul Öncesi Dönemde Öz Düzenleme Eğitim Programı” uygulanmıştır. Deney ve kontrol gruplarının ön test puanlarının karşılaştırılması bağımsız örneklemler için t testi ile ön test -son test karşılaştırmaları ise ilişkili örneklemler için t testi ile yapılmıştır. Çalışmanın sonucunda deney ve kontrol grubunda bulunan çocukların öz düzenleme becerileri puanları arasında anlamlı bir farklılık olduğu ve gerçekleştirilen eğitim programının istendik ve etkili bir sonuç ortaya koyduğu saptanmıştırÖğe Okul öncesi eğitim kurumuna devam eden beş altı yaş çocuklardaki sosyal becerilerin bazı özellikler açısından incelenmesi (Elazığ ili örneği)(İnönü Üniversitesi, 2011) Pekdoğan, Serpil; Tekin, GökçeBu araştırmanın amacı, okul öncesi eğitim kurumuna devam eden 5-6 yaş çocukların sahip olduğu sosyal becerileri etkileyen bazı değişkenlerle olan ilişkilerini incelemek amacıyla yapılmıştır. Araştırma tarama modelinde olup 2010-2011 eğitim öğretim yılında Elazığ il merkezinde bulunan bağımsız anaokullarına devam eden 5- 6 yaş grubu çocukların anne-babaları ve öğretmenleri araştırma evrenini oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak öğrencilerin anne-babalarına Sosyo-demografik Bilgi Formu, öğretmenlere ise çocukları değerlendirmeleri için Sosyal Beceri Değerlendirme Ölçeği (SBDÖ) uygulanmıştır. Araştırma verilerinin istatistiksel çözümlenmesi için SPSS 17 paket programı kullanılmıştır. Analizler sonucunda, okul öncesi eğitime devam eden 5- 6 yaşındaki çocuklar içerisinde, öncesinde kreş veya anaokulu eğitimi alan çocukların sosyal becerilerinin, kreş veya anaokulu eğitimi almayan çocuklara göre daha yüksek olduğu ortaya çıkmış, ayrıca baba eğitim seviyesi arttıkça çocukların sosyal becerilerinin arttığı belirtilmiştir. Ailelerin sosyoekonomik düzeyi ve çocukların cinsiyetleri de sosyal becerileri etkilemektedir. Araştırma sonuçlarına göre bazı önerilerde bulunulmuştur.Öğe VALIDITY and RELIABILITY STUDY OF THE SCALE FOR EMOTIONAL ABUSE POTENTIAL OF PARENTS WITH CHILDREN AGED 3 TO 6(2019) Pekdoğan, Serpil; Kanak, MehmetAbstract: This study aims to develop a measurement tool for measuring the emotional abuse potentials of parents having children at the age of 3-6 and to investigate parents’ emotional abuse potentials based on some variables. The study group consists of 357 parents having children at the age of 3- 6 for developing the measurement tool .The parents included in the study group were selected through homogenous sampling, which is a non-probability sampling method. First, an item tool was created for the measurement tool. Then the items were examined by domain experts. The content validity index (CVI) of the items contained in the measurement tool was found to be over .80, thereby ensuring content validity. Prior to the factor analysis, Bartlett’s test result was found to be (p=.000) and KMO value was found to be .97 for data fitness. These results indicated the sampling size to be excellent and the data to be fit for factor analysis. At the end of the exploratory factor analysis, the measurement tool was determined to consist of 50 items and two factors. The first sub-dimension (causal) consists of 29 items and accounts for 31.8% of the total variance. The second sub-dimension (preventive) consists of 21 items and accounts for 28% of the total variance. The fit indices obtained from the confirmatory factor analysis were also detected to be highly acceptable. The internal consistency coefficient is. 96 for the “causal” and “preventive” sub-dimensions. The internal consistency coefficient obtained for the entire scale is .97. The obtained findings demonstrated that the measurement tool is a valid and reliable measuring the emotional abuse potentials of parents having children at the age of 3-6.
