Yazar "Pişkin, Turgut" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 20 / 48
  • Küçük Resim
    Öğe
    Acute renal failure caused by blunt trauma in a kidney transplant recipient
    (Medicine Science | International Medical Journal, 2016) Ünal, Bülent; Kayabaş, Üner; Taşkapan, Hülya; Pişkin, Turgut; Baysal, Tamer; Kayhan, Başak
    Injuries in renal graft are mostly caused by blunt trauma to the abdomen in any time after transplantation. The response to a trauma depends on the balance between inflammatory and antiinflammatory mediators. Trauma associated renal failure can be confused with acute humoral/cellular rejection in an allograft recipient. Delay in diagnosis and appropriate treatment can cause loss of graft in those patients. A 27-year-old male patient underwent renal transplantation because of unidentified end-stage renal failure. He was admitted to emergency department with abdominal pain on graft region, hematuria and oliguria. He informed that he fell down on his bottom from tabouret in the bath before onset of the complaints. After observing hematoma in renal pelvis of the transplanted kidney by urinary ultrasonography, an ureteral double J stent was applied. The serum creatinine level continuously increased, anuria was observed and creatinine level rose to 7.9 mg/dL. The patient was treated with pulsed doses of methylprednisolone, anti-thymocyte globulin because of acute allograft rejection with preliminary diagnosis. But both radiological findings of renal allograft and the performed immunological tests excluded the diagnosis of renal acute allograft rejection and confirmed the renal kidney failure due to post-traumatic blood clots in the renal pelvis and ureter of the allograft. Then he was discharged with functional graft through applied medical interventions.The application of basic immunophenotyping protocols together with clinical assessment may help to distinguish rejection from the other situations in renal transplant recipient with acute renal failure following blunt trauma.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Acute traumatic diaphragmatic ruptures a retrospective study of 48 cases
    (Surgery Today, 2011) Dirican, Abuzer; Yılmaz, Mehmet; Ünal, Bülent; Ersan, Veysel; Pişkin, Turgut; Yılmaz, Sezai
    Purpose. Traumatic diaphragmatic rupture (TDR) is associated with high rates of morbidity and mortality, and the preoperative diagnosis is diffi cult. Methods. Forty-eight patients with TDR were treated in our department between January 2000 and May 2009. The cause, location, size of rupture, associated morbidity and mortality, surgical material for repair, and predictive factors for overall outcome were evaluated. Results. There were 41 male patients (85%) and 7 female patients (15%) with a mean age of 33.8 years (range 17–69 years). Blunt trauma accounted for the injuries of 15 patients (31%) and 33 patients (68%) had penetrating injuries. The diagnosis was preoperatively established in 12 patients (25%) with a plain chest X-ray or/and computed tomography. The location of rupture was on the left side of the diaphragm in 35 patients (73%), on the right side in 10 (21%), and was bilateral in 3 patients (6%). Traumatic diaphragmatic rupture was repaired with interrupted nonabsorbable sutures or polypropylene mesh (8 patients). Postoperative complications were observed in 18 patients (38%). Overall mortality was observed in 7 patients (15%). The mortality was associated with hemorrhagic shock (P = 0.002), a high injury severity score (P = 0.002), and having additional injuries (P = 0.015). Conclusion. The outcome of the patients is associated with presence of hemorrhagic shock, a high injury severity score, and additional organ injury.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    Açık teknikle yapılan minimal invaziv tiroidektomi
    (2010) Söğütlü, Gökhan; Ölmez, Aydemir; Aydın, Cemalettin; Pişkin, Turgut; Doğan, Melek Serap; Işık, Sevil; Erbil, Yeşim
    Öz: Amaç: Minimal invaziv cerrahi teknikler, tüm alanlarda olduğu gibi baş-boyun cerrahisinde de önemli bir yer tutmaya başlamıştır. Minimal invaziv tiroid cerrahisinde üç teknik vardır: 1) Minimal invaziv video eşlikli tiroidektomi; 2) Endoskopik teknik (transaksiller vb); 3) Açık mini insizyon-minimal invaziv açık teknik (MIAT). Sonuçları açısından, mini insizyonla açık teknik, diğer ikisi ile kıyaslanabilir. Retrospektif karşılaştırmalı çalışmamızda, konvansiyonel ve minimal invaziv açık tiroidektomi tekniklerini, sonuçlar ve komplikasyonlar açısından karşılaştırdık. Gereç ve Yöntem: Çalışma 2004-2009 yılları arasında toplam 167 hastada gerçekleştirildi. Hastalara 100 konvansiyonel ve 67 minimal invaziv açık tiroidektomi (MIAT) uygulandı. Yaş aralığı 19-75 olmak üzere ortalama yaş 45.5 idi. Hastaların 128'i kadın ve 39'u erkek idi. Bulgular: Her iki grupta komplikasyonlar (sinir paralizisi, postoperatif hipokalsemi, hematom gibi) açısından fark olmadığı gözlendi. MIAT grubunda daha iyi bir kozmetik sonuç ve hasta memnuniyeti gözlendi. Sonuç: Küçük insizyonla yapılan teknik, doku travmasının azlığı ve iyi bir kozmetikle birlikte, daha avantajlı bir teknik olarak kabul edilebilir. Deneyimli tiroid cerrahlarınca güvenle uygulanabilirliği olan bir tekniktir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    AKRABA YAŞLI CANLI DONÖRLERDEN YAPILAN BÖBREK NAKİLLERİ
    (2014) Pişkin, Turgut; Barut, Bora; Usta, Sertaç; Gönültaş, Fatih; Kayabaş, Üner
    Öz: AMAÇ: Son dönem böbrek hastalığının en iyi tedavi yöntemi böbrek nakli yapılmasıdır. Organ kısıtlılığı nedeni ile yaşlı donörlerin kullanımı giderek artmaktadır. Bizde Kasım 2010 ile Aralık 2013 tarihleri arsaında yaşı >= 60 olan canlı donörlerden 15 böbrek nakli yaptık. Bu çalışmamızda da bu 15 böbrek nakli ile ilgili deneyimlerimizi ve sonuçlarımızı paylaşmak istedik.GEREÇ VE YÖNTEMLER: Biz merkezimizde Kasım 2010 ile Aralık 2013 tarihleri arasında 98 böbrek nakli yaptık. Bunların 15'ini yaşı >= 60 olan canlı akraba donörlerden alıcılara naklettik. Bu 15 donör ve bunların alıcılarının verileri geriye doğru toparlanıp incelendi. BULGULAR: Donörlerin ve alıcılarını sırası ile yaş ortalamaları 64, 3 ve 40.1 idi. Alıcılar için ortalama takip süresi 18.8 aydı. Bu sürede graft sağkalımı %100'dü. Ancak bir alıcımız nakil sonrası dördüncü ayında intrakranial kanama nedeni ile foksiyone greftle kaybedildi. İnfeksiyon, teknik nedenler, tekrarlayan hastalık yada rejeksiyon nedeni ile börek kaybedilmedi. Donörlerimizde hayatlarını herhangi bir problem olmaksızın saglıklı bir şekilde sürdürmektedirler.SONUÇ: Yaşlı donörler ideal donörler değildir. Ancak alıcıların başka bir donörü yoksa yaşlı donörlerden nakil yapmak bu hastalar icin bir seçenek olmaktadır.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Böbrek nakline başlarken açık donör nefrektomi güvenli bir yaklaşımdır
    (İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2013) Ünal, Bülent; Pişkin, Turgut; Yılmaz, Sezai
    Amaç: Türkiye’de canlı vericili böbrek nakli, organ bağışının azlığı nedeni ile oldukça önemlidir. Klasik retroperitoneal açık donör nefrektomi, intraperitoneal organ yaralanması ve postoperataif adezyonları önlemesi bakımından faydalı bir yöntemdir. Biz de kliniğimizde açık donör nefrektomi geçiren hastalarda başlangıç deneyimlerimizi sunmayı amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Kasım 2010 ve Haziran 2011 tarihleri arasında açık donör nefrektomi yapılan 14 hasta retrospektif olarak analiz edildi. Bu donörlerde demografik özellikler, intraoperatif ve postoperative komplikasyonlar, hastanede kalış süresi, serum kreatinin seviyeleri ( taburculuk zamanında, postoperative maksimum seviyeleri ve şimdiki değerleri) gözden geçirildi. Bulgular: Bu dönemde 14 donör opere edildi. Erkek kadın oranı 8:6 idi. Ortalama yaş 43.57yıl ( 27y-68y), ortalama vücut kitle indeksi 27.71 kg/m2 ( 21.3-36.1 kg/m2) idi. Beş sağ böbrek, 9 sol böbrek nefrektomi yapıldı. İntraoperatif organ yaralanması gözlenmedi. Tüm greftler hemen çalışmaya başladı. Transplante edilen böbreklerde vasküler tromboz olmadı. Bir adet reoperasyon gerektiren major kanama gözlendi (%7.1). Üç hastada minor yara komplikasyonları gözlendi (%21.4). Hiçbir hastada insizyonel herni gözlenmedi. Ortalama hastanede kalış süresi 5.85 gün (4-18gün), ortalama takip süresi 125gün (18-210 gün) idi. Ortalama serum kreatinin, taburculuk zamanında, postoperative en yüksek olduğu seviye ve şimdiki değerleri sırasıyla; 1.04 mg/dL (0.6-1.7 mg/dL); 1.26 mg/dL (0.8-1.9 mg/dL); 1.08 mg/dL (0.78-1.41 mg/dL) idi. Sonuç: Açık donör nefrektomi yaptığımız başlangıç serimizde major komplikasyon ile karşılaşmadık. Bu nedenle böbrek nakline yeni başlayan merkezler için başlangıçta açık donör nefrektominin güvenli bir yöntem olduğu kanaatindeyiz.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Böbrek transplantasyonu yapılan hastalarda anestezi yönetimi
    (İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2013) Aydoğan, Mustafa Said; Çolak, Yusuf Ziya; Pişkin, Turgut; Ünal, Bülent; Toprak, Hüseyin İlksen; Durmuş, Mahmut
    Amaç: Son dönem böbrek yetmezliği olan hastalarda yaşam kalitesini olumlu yönde arttıran en seçkin tedavi yöntemi böbrek transplantasyonudur. Bu araştırmanın amacı, böbrek transplantasyonunun anestezi yönetimi ve sonuçları ile ilgili dikkat edilmesi gereken noktaları sunmaktır. Gereç ve Yöntemler: 2012 yılında son dönem böbrek yetmezliği nedeni ile Turgut Özal Tıp Merkezinde böbrek transplantasyonu yapılan 33 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların özellikleri, bulguları, takip kayıtları hastanemizin elektornik veri sisteminden ve anestezi takip formundan incelendi. Bulgular: Böbrek tarnsplantasyonu yapılan terminal dönem böbrek yetmelizkli hastaların ortalama yaşı 33,6±14,4 yıl idi. Nakil yapılan böbreklerin 9’u (%27) kadavradan, 24’ü (%73) canlı donörden elde edildi. Hastaların ikisinde (%6) entübasyon güçlüğü gözlendi. Anestezi süresi ortalama 216±64 dakika olup, organların sıcak iskemi süresi 158±110 saniye, total iskemi süresi ortlama 450±178 dakika olarak bulundu. Anestezi idamesinde hastaların 15’inde (%45) desfluran ve 18'inde (%55) izofluran kullanıldı. Hastaların 23’üne (%70) santral kateter ve ikisine (%6) diyaliz kateteri uygulandı. İntraoperatif dönemde 125±20 mg mannitol ve 87±68 mg furosemid verildi. Ameliyat sırasında dört hastaya eritrosit süspansiyonu verildi. Hastalarımızda intraoperatif anestezi ile ilişkili herhangi bir komplikasyon gelişmedi .Hastane kalış süresi ortalama 6,6±3,8 gün bulundu. Bir hasta nakil dışı bir komplikasyon nedeni ile kaybedildi. Sonuç: Böbrek transplantasyonu yapılan hastalarda detaylı preoperatif hazırlık, uygun perioperatif sıvı yönetimi ve hedefe yönelik hemodinamik uygulama gereklidir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Böbrek Transplantasyonu Yapılan Hastalarda Anestezi Yönetimi
    (İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2014) Aydoğan, Mustafa Said; Çolak, Yusuf Ziya; Pişkin, Turgut; Ünal, Bülent; Toprak, Hüseyin İlksen; Durmuş, Mahmut
    Amaç: Son dönem böbrek yetmezliği olan hastalarda yaşam kalitesini olumlu yönde arttıran en seçkin tedavi yöntemi böbrek transplantasyonudur. Bu araştırmanın amacı, böbrek transplantasyonunun anestezi yönetimi ve sonuçları ile ilgili dikkat edilmesi gereken noktaları sunmaktır. Gereç ve Yöntemler: 2012 yılında son dönem böbrek yetmezliği nedeni ile Turgut Özal Tıp Merkezinde böbrek transplantasyonu yapılan 33 hasta retrospektif olarak değerlendirildi. Hastaların özellikleri, bulguları, takip kayıtları hastanemizin elektornik veri sisteminden ve anestezi takip formundan incelendi. Bulgular: Böbrek tarnsplantasyonu yapılan terminal dönem böbrek yetmelizkli hastaların ortalama yaşı 33,6±14,4 yıl idi. Nakil yapılan böbreklerin 9’u (%27) kadavradan, 24’ü (%73) canlı donörden elde edildi. Hastaların ikisinde (%6) entübasyon güçlüğü gözlendi. Anestezi süresi ortalama 216±64 dakika olup, organların sıcak iskemi süresi 158±110 saniye, total iskemi süresi ortlama 450±178 dakika olarak bulundu. Anestezi idamesinde hastaların 15’inde (%45) desfluran ve 18'inde (%55) izofluran kullanıldı. Hastaların 23’üne (%70) santral kateter ve ikisine (%6) diyaliz kateteri uygulandı. İntraoperatif dönemde 125±20 mg mannitol ve 87±68 mg furosemid verildi. Ameliyat sırasında dört hastaya eritrosit süspansiyonu verildi. Hastalarımızda intraoperatif anestezi ile ilişkili herhangi bir komplikasyon gelişmedi .Hastane kalış süresi ortalama 6,6±3,8 gün bulundu. Bir hasta nakil dışı bir komplikasyon nedeni ile kaybedildi. Sonuç: Böbrek transplantasyonu yapılan hastalarda detaylı preoperatif hazırlık, uygun perioperatif sıvı yönetimi ve hedefe yönelik hemodinamik uygulama gereklidir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Can an extended right lobe be harvested from a donor with gilbert s syndrome for living donor liver transplantation case report
    (Transplantation Proceedings, 2012) Yılmaz, Mehmet; Ünal, Bülent; Işık, Burak; Dinçer, Özgür; Pişkin, Turgut; Ersan, Veysel; Gönültaş ,Fatih; Yılmaz, Sezai
    Gilbert’s syndrome (GS) is a common cause of inherited benign unconjugated hyperbilirubinemia that occurs in the absence of overt hemolysis, other liver function test abnormalities, and structural liver disease. GS may not affect a patient’s selection for living-donor liver transplantation (LDLT). Between February 2005 and April 2011, 446 LDLT procedures were performed at our institution. Two of the 446 living liver donors were diagnosed with GS. Both donors underwent extended right hepatectomies, and donors and recipients experienced no problem in the postoperative period. Their serum bilirubin levels returned to the normal range within 1–2 weeks postoperatively. In our opinion, extended right hepatectomy can be performed safely in living liver donors with GS if appropriate conditions are met and remnant volume is 30%. Livers with GS can be used successfully as grafts in LDLT recipients.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Can an extended right lobe be harvested from a donor with gilbert’s syndrome for living-donor liver transplantation? Case report
    (Transplantation Proceedings, 2012) Yılmaz, Mehmet; Ünal, Bülent; Işık, Burak; Özgör, Dinçer; Pişkin, Turgut; Ersan, Veysel; Gönültaş, Fatih; Yılmaz, Sezai
    Gilbert’s syndrome (GS) is a common cause of inherited benign unconjugated hyperbilirubinemia that occurs in the absence of overt hemolysis, other liver function test abnormalities, and structural liver disease. GS may not affect a patient’s selection for living-donor liver transplantation (LDLT). Between February 2005 and April 2011, 446 LDLT procedures were performed at our institution. Two of the 446 living liver donors were diagnosed with GS. Both donors underwent extended right hepatectomies, and donors and recipients experienced no problem in the postoperative period. Their serum bilirubin levels returned to the normal range within 1–2 weeks postoperatively. In our opinion, extended right hepatectomy can be performed safely in living liver donors with GS if appropriate conditions are met and remnant volume is 30%. Livers with GS can be used successfully as grafts in LDLT recipients.
  • Küçük Resim
    Öğe
    A case of acute small bowel obstruction due to metastasis of undiagnosed primary carcinoma of the lung
    (Turk J Gastroenterol., 0–0., 2009) Ara, Cengiz; Dirican, Abuzer; Özgör, Dinçer; Pişkin, Turgut
    A 75-year-old man was admitted to our department with abdominal pain, nausea and vomiting. He was a heavy smoker (a packet/day/60 years) with chronic obstructive pulmonary disease.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    A case of acute small bowel obstruction due to metastasis of undiagnosed primary carcinoma of the lung
    (Turk J Gastroenterol., 2009) Ara, Cengiz; Dirican, Abuzer; Dinçer, Özgör; Pişkin, Turgut
  • Küçük Resim
    Öğe
    Current approaches to esophageal variceal bleeding
    (J Turgut Ozal Med Cent, 2015) Ünal, Bülent; Kutlutürk, Koray; Pişkin, Turgut; Otan, Emrah; Aydın, Cemalettin; Yılmaz, Sezai
    Esophageal varices are collateral veins at the distal esophagus between gastric and azygos veins arising following increased portal pressure. Vein pressure above 10 mmHg is regarded as portal hypertension, in which portal vein-hepatic vein pressure gradient is increased. This status is seen as "clinically important portal hypertension" and it is most common in liver cirrhosis. Acid and esophageal variceal bleeding is the result of portal hypertension, which are the signs of advanced disease with poorer survival rates. Esophageal varices develop in 30% of the patients with compensated cirrhosis and 60-70% of the patients with decompensated cirrhosis. Varice development incidence is around 4-12% in cirrhotic patients without varices. Esophageal variceal hemorrhage has high recurrence, mortality, and morbidity rates requiring immediate medical treatment and these constitute approximately 10% of upper gastrointestinal bleeding, which is one of the major causes of mortality in patients with cirrhosis. Bleeding develops in 30% of the cirrhotic patients with esophageal varices diagnosed during endoscopy. The mortality of the first bleeding episode ranges from 25 to 70% and after the first bleeding episode rebleeding occurs at a rate of 75-80% in six to twelve months. Variceal diameter, grade, degree of red dots, and cirrhosis are among the factors that increase the risk of variceal bleeding. The risk of bleeding in Grade 1 varices is 8% and a higher grade increases the risk of bleeding four to five folds. Pharmacological endoscopic and antibiotic treatment constitutes the basis for esophageal variceal bleeding treatment. In this study, we aimed to evaluate the current approaches to esophageal variceal bleeding.
  • Küçük Resim
    Öğe
    The effect of melatonin against FK506 induced renal oxidative stress in rats
    (The effect of melatonin against FK506 induced renal oxidative stress in rats, 2011) Ara, Cengiz; Dirican, Abuzer; Ünal, Bülent; Karabulut, Aysun Bay; Pişkin, Turgut
    Background: Nephrotoxicity is an important side effect of FK506 and oxidative stress has been considered as one of the possible mechanisms. The present investigation examines the ability of melatonin to protect against FK506-induced renal oxidative stress. Methods: Thirty rats were divided into 3 groups (n = 10 each group). Group A was the sham group. Group B received 14 days FK506 (5 mg/kg/d, intraperitoneally [i.p.]) and group C received FK506 (5 mg/kg/d, i.p.) together with melatonin (4 mg/kg, i.p.) for 14 days. Kidney tissues were harvested to determine the tissue levels of malondialdehyde (MDA), total nitrite and nitric oxide (NO), tumor necrosis factor-a (TNF-a), and interleukin-6 (IL-6). Results: In group C, the levels of TNF-a, IL-6, and NO were lower than in the group B (P < .01, P < .03, and P < .04, respectively) and although MDA levels were lower than in group B, the differences were not statistically significant (P > .05). Conclusion: These results suggest that melatonin has protective effect against FK506-induced renal oxidative stress.
  • Küçük Resim
    Öğe
    The effect of melatonin against FK506 induced renal oxidative stress in rats
    (Surgical Innovation, 2011) Ara, Cengiz; Dirican, Abuzer; Ünal, Bülent; Bay Karabulut, Aysun; Pişkin, Turgut
    Background: Nephrotoxicity is an important side effect of FK506 and oxidative stress has been considered as one of the possible mechanisms. The present investigation examines the ability of melatonin to protect against FK506-induced renal oxidative stress. Methods: Thirty rats were divided into 3 groups (n = 10 each group). Group A was the sham group. Group B received 14 days FK506 (5 mg/kg/d, intraperitoneally [i.p.]) and group C received FK506 (5 mg/kg/d, i.p.) together with melatonin (4 mg/kg, i.p.) for 14 days. Kidney tissues were harvested to determine the tissue levels of malondialdehyde (MDA), total nitrite and nitric oxide (NO), tumor necrosis factor-a (TNF-a), and interleukin-6 (IL-6). Results: In group C, the levels of TNF-a, IL-6, and NO were lower than in the group B (P < .01, P < .03, and P < .04, respectively) and although MDA levels were lower than in group B, the differences were not statistically significant (P > .05). Conclusion: These results suggest that melatonin has protective effect against FK506-induced renal oxidative stress.
  • Küçük Resim
    Öğe
    The effect of resveratrol on surgery induced peritoneal adhesions in an experimental model
    (Cell Biochemistry and Function, 2007) Söğütlü, Gökhan; Bay Karabulut, Aysun; Ara, Cengiz; Cinpolat, Özgür; Işık, Burak; Pişkin, Turgut; Çelik, Önder
    Adhesion formation is a common cause of complications following surgery. The aim of this study was to investigate the effect of resveratrol on intra-abdominal adhesion prevention in a rat model. Twenty one Wistar-Albino rats weighing 200–250 g were assigned to three groups, of 7 rats each. After a midline laparotomy was performed, a 1 cm area of the ceacum was abraded in two of the groups. They were then given either resveratrol (Group 1), or saline (Group 2) intraperitoneally. Group 3 rats (sham operation) received no treatment, without the serosal damage. On the 14th day, the rats were killed and the adhesion score was determined according to Mazuji’s adhesion grade scale. The tissue levels of malondialdehyde (MDA), nitric oxide (NO), and reduced glutathione (GSH) were measured. The mean Mazuji’s adhesion grade in the resveratrol group was 1.0 0.0, in the saline group 2.57 1.51, and zero in the sham operated group (p < 0.05 between the resveratrol group and saline group comparison). The levels of MDA and NO in the resveratrol group were significantly lower than those of the saline group (p < 0.001). The level of GSH in the resveratrol group was significantly higher than in the saline and sham operated groups (p < 0.001 and p < 0.001, respectively). Introduction of resveratrol into the peritoneal cavity at the time of surgery reduced adhesion formation effectively in this model. Resveratrol probably acts through reduction of lipid peroxidation products.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Elde subkutan yerleşimli primer kist hidatik: Olgu sunumu
    (İzmir Atatürk Eğitim Hastanesi Tıp Dergisi, 2008) Dirican, Abuzer; Ünal, Bülent; Pişkin, Turgut; Aydın, Cemalettin; Bassullu, Nuray
    ÖZET maç: Kist hidatik hastalığı; Türkiye’nin de aralarında bulunduğu pek çok ülke için önemli bir sağlık sorunudur. Kist hidatik sıklıkla karaciğer ve akciğerde yerleşim göstermekle beraber tüm vucut dokularında yerleşim gösterebilir. Subkutan yerleşimli kist hidatik nadirdir. Bu yazıda subkutan kist hidatik olgusu eşliğinde hastalığın tanı ve tedavi yöntemleri değerlendirilmiştir. Olgu sunumu: 67 yaşında erkek hasta son bir yılda sol el avuç içinde büyüyen şişlik şikayeti ile başvurdu. Hastaya öntanı olarak lipom düşünüldü. Eksizyon sırasında germinatif memebranla karşılaşıldı. Patolojik inceleme sonucunda kist hidatik tanısı kondu. Hastanın geçirilmiş kist hidatik hastalığı öyküsü yoktu ve başka organda kist hidatiğe rastlanmadı. Hastanın 3 yıllık izleminde hidatik kist nüksüne rastlanmadı. Sonuç: Kist hidatiğin endemik olduğu bölgelerde subkutan kistik kitlelerin ayırıcı tanısında kist hidatik de hatırlanmalıdır ve nüks ihtimaline karşılık kist total eksize edilmelidir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    En bloc and dual kidney transplantation two initial cases from a new kidney transplantation center
    (Transplantation Proceedings, 2012) Ünal, Bülent; Pişkin, Turgut; Köz, Süleyman; Ulutaş, Özkan; Yılmaz, Mehmet; Yılmaz, Sezai
    Aim. The aim of this study was to share our initial successful experiences with en bloc dual kidney transplantation. Cases. En bloc kidney were obtained, for case 1 from a 3-year-old deceased pediatric donor who had undergone cadaveric liver transplantation due to fulminant hepatitis A virus infection 1 week prior. The donor length was 97 cm and weight 13 kg. According to the age and weight of the donor, we selected a 50-year-old respectively. For case 2, a kidney was retrieved from a 20-month-old pediatric donor after development of hypoxic brain injury secondary to status epilepticus. The donor lengh and weight were 75 cm and 13 kg respectively. A 30-year-old female patient was of 162 cm and 59 kg. The suprarenal aorta, suprarenal vena cava, and caval and aortic lumbar branches were closed with running sutures during the backtable procedures. After the classic Gibson incision, the donor aorta was anastomosed to the recipient right common iliac artery, and the donor inferior vena cava to the recipient right common iliac vein in end-to-side fashion. The ureters were implanted with mucosa-to-mucosa ureteroneocystostomies separately according to the Lich-Gregoir technique. After the vascular anastomoses the kidneys had immediate good perfusion in both cases. Postoperative recovery was rapid, the recipients were discharged uneventfullly. Conclusion. En bloc dual kidney transplantation from young pediatric patients to adult recipients can be performed with low mortality and morbidity even by new centers.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Extraction of kidney via suprapubic or inguinal incision in total laparoscopic donor nephrectomy
    (2019) Sümer, Fatih; Gündoğan, Ersin; Altunkaya, Neslihan; Aydın, Mehmet Can; Usta, Sertaç; Doğan, Sait Murat; Pişkin, Turgut; Kayaalp, Cüneyt
    Abstract: Introduction: The objective of this study was to investigate the results of the fist 48 patients who underwent total laparoscopic transperitoneal donor nephrectomy at a single institution and to present the impact of the kidney extraction site on ischemia time. Materials and Methods: The study included patients who underwent kidney donor surgery between February 2017 and December 2018. Evaluation of the kidney transplantation candidates was performed by the kidney transplantation council. A total of 4 trocars were used for a right-side nephrectomy, and 3 trocars were used for a left-side nephrectomy. The kidneys were extracted through a suprapubic incision in the fist 18 cases and through the inguinal region in the last 30 cases. A comparison was made of the demographic characteristics and the intraoperative and postoperative results of the 2 groups. Results: Of the study patients, 30 were female and 18 were male, with a mean age of 48.0±9.6 years (range: 30–71 years). All of the patients underwent a total laparoscopic transperitoneal donor nephrectomy. Four patients underwent a right-side nephrectomy and 44 underwent a left-side nephrectomy. There was no case of conversion to open surgery. The mean operative time was 251.4±72.4 minutes (range: 127–420 minutes). In the fist 18 cases, the organ was extracted through a suprapubic incision and the ischemia time was 318±140 seconds (range: 150–720 seconds). In the last 30 cases, the organ was extracted through an inguinal incision and the mean ischemia time was 151.5±55.1 seconds (range: 80–265 seconds). The mean length of hospital stay was 5.4±1.1 days (range: 3-10 days). Conclusion: The application of minimally invasive surgery in healthy individuals undergoing donor nephrectomy leads to better physical, psychological, and social outcomes. Surgical experience and the choice of extraction site can shorten the warm ischemia time signifiantly. Extraction through the inguinal region is recommended, as it provides for a faster removal and shortens the warm ischemia time. Laparoscopic donor nephrectomy can be used safely in centers with experience performing advanced laparoscopy
  • Küçük Resim
    Öğe
    Hepatic vein stenosis developed during living donor hepatectomy and corrected with peritoneal patch technique a case report
    (Transplantation Proceedings, 2012) Yılmaz, Sezai; Kayaalp, Cüneyt; Battaloğlu, Bektaş; Ersan, Veysel; Özgör, Dinçer; Pişkin, Turgut
    An 18-year-old male living donor for his father with end-stage liver cirrhosis due to hepatitis B underwent an extended right lobe donor hepatectomy. The middle hepatic vein was visualised on the cut surface of the graft and dissected up to the confluence of the middle and left hepatic veins. After vascular clamping, right and middle hepatic veins were cut to removed the graft. While starting the stump closure, the clamp over the middle hepatic vein slipped and the vein stump sutured quickly under suboptimal exposure. Soon after this closure, the remnant liver showed increasing congestion. Intraoperative Doppler ultrasound revealed obstruction of venous outflow at the remnant left liver due to stenosis in the left hepatic vein. Under total hepatic vascular occlusion, the sutures were removed from the narrowed left hepatic vein. A 2 2 cm peritoneal patch from the subcostal area that was prepared to close the defect was sutured to the edges of the left hepatic vein defect. Venous congestion of the liver disappeared when the clamps were removed. Intraoperative Doppler ultrasound confirmed normal hepatic venous flow. The postoperative course of the donor was uneventful. There was no clinical, biochemical, or radiological problems at 47 months of follow-up. An autogenous peritoneal patch may be a good option to repair vascular defects, which are not suitable for primary sutures, due to easy accessibility and size adjustment, cost effectiveness, as well as relatively low risk of infection and thrombosis. Close dissection of the left hepatic vein during parenchymal transection over the middle hepatic vein can result in narrowing, particularly at the bifurcation of the middle/left hepatic veins that can cause congestion in the remnant liver. When we include the middle hepatic vein with the right graft, we now believe that dissection away from the left hepatic vein seems much more secure for donors.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Hidatik Kistin “Quadriceps Femoris” Kasında Primer Lokalizasyonu
    (İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2004) Çinpolat, Özgür; Pişkin, Turgut; Işık, Burak; Söğütlü, Gökhan; Ölmez, Aydemir
    Bu çalışmada hayvancılıkla uğraşan 66 yaşında bayan hastada ortaya çıkan, sol uyluk ön yüzde primer iskelet kası kist hidatiği olgusu sunuldu. Hastaya 5 ay önce aynı lezyonun drenajı uygulanmıştı. Hasta kliniğimize başvurduğunda lezyon tekrar drene edildi. Pürülan akıntının kesilmemesi üzerine sonografik inceleme sonucunda m.quadiceps femoriste ortaya konulan kistik kitle eksize edildi. Patolojik inceleme sonucunda iskelet kası kist hidatiği tanısı konuldu. Primer kas hidatidozisi nadir bir hastalık olmakla birlikte iskelet kası kistik kitlelerinin tanısal çalışmalarında akılda tutulmalıdır. Hastanın 2 yıllık izleminde hidatik kist nüksüne rastlanmadı.