Endometriomaların histokimyasal (PAS, van Gieson) ve immünhistokimyasal (vimentin, NSE, SYN, PGP9.5, p53, c-Kit) boyanma özelliklerinin normal over dokusu ve nonendometriotik ovarian kistlerle karşılaştırılması
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2012
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İnönü Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Endometriumun glandüler doku ve stromasının uterus dışında yer alması olarak tanımlanan endometriozis genel kadın populasyonunun %5-15, infertilite nedeni ile araştırılan kadınların %40'nı oluşturan çok yaygın bir hastalıktır. Pelvik organlar içinde endometriozisten en fazla etkilenen organ overdir. Overde endometrioma denen endometriozisli hastaların %14-44'ünde tespit edilen kan ve hemosiderinle dolu ovarian kitlelere neden olur. Bu kitleler malign olmamasına rağmen hücre üremesi ve invazyon göstermesi, programlı hücre ölümünde duyarlılığın azalması ve apopitozise direnç nedeniyle malign bir potansiyel gösterir. Bu çalışmamızda cerrahi olarak uzaklaştırdığımız endometriomalarda premalign ve malign sürece giriş ile ilgili ipuçları araştırdık. Endometrioma dokusunun çeşitli immunhistokimyasal boyalarla boyanarak normal over dokusundan ve nonendometriotik kist dokularından histolojik sapmalarının olup olmadığını p53 ve c-Kit antikorları kullanılarak malignite potansiyeli taşıyıp taşımadığı tespit edilmeye çalışıldı. Bu çalışmada, İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalı jinekoloji polikliniğine başvuran ve operasyon planlanıp, hastaneye yatırılıp laparoskopi veya laparotomi yapılan, sonrasında patoloji sonucu endometrioma tanısı konan 20 hasta , yine jinekoloji polikliniğine başvuran over kisti tanısı konan ve ovarian patolojisi olmayıp total abdominal histerektomi+bilateral salpingooferektomi planlanıp, hastaneye yatırılıp laparoskopi veya laparotomi yapıldıktan sonra patoloji sonucu seröz kistadenom tanısı konan 10 hasta ,müsinöz kistadenom tanısı konan 10 hasta ve normal over dokusuna sahip 10 hasta olmak üzere toplam 30 hasta kontrol grubu olarak alındı. Malign ovarian patolojisi olan, endometrium kanser patolojisi olan, serviks kanser patolojisi olan ve postmenapozal yaş grubunda olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. 2009-2011 yılları arasında İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Kadın Hastalıkları ve Doğum Anabilim Dalına başvurup opere olmuş hastaların patolojik doku örnekleri rutin histopatolojik doku takip işlemlerinden geçirildikten sonra parafin bloklara gömüldü. Parafin bloklardan mikrotom ile alınan 6 mikrometre kalınlığındaki kesitler Hematoksilen-Eosin, Van Gieson'un pikrik asit-asit fuksin ve Periodic Acid Schiff (PAS) boyama yöntemleri kullanıldı. Çalışmanın sonunda endometrioma hasta grubunda makrofaj yoğunluğu (P<0.001) ve p53 ekspresyonunun (hem over hemde tubada) artmış olduğu görüldü (P=0.019). Normal over dokusunda da NSE, SYN, PGP9.5 antikor pozitifliğinin diğer gruplara göre anlamlı olarak yüksek bulundu (P<0.001, P<0.001, P<0.001). Sonuç olarak endometrioma zemininde inflamatuar proçesin rol oynadığını bu çalışmada tekrardan gösterildi. Endometriomaların malignite potansiyeli taşıyan bir hastalık olduğu ve endometrioziste histolojik sapmaların olduğu ve zemininde neoplazm gelişebilecebileceği gösterildi. Endometriomalarda kontrol gruplarına oranla p53 antikoru pozitifliği daha anlamlıydı (P=0.019). Bu çalışmada endometrioma zemininde histolojik sapmaların olabileceği ve malignite potansiyeli taşıdığı gösterildi. Bu çalışmada endometriomalarda p53 antikoru pozitifliği tespit edilirken aynı taraf tubal dokuda da p53 pozitifliği tespit edildi. Normal dokularda p53 ekspresyonu tespit edilmezken tubal dokularda p53 ekspresyonu endometriomalardaki tubalarda prekanseröz bir zemin hazırlayabilir.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
Sayı
Künye
Tanılır Çağıran, F. (2012). Endometriomaların histokimyasal (PAS, van Gieson) ve immünhistokimyasal (vimentin, NSE, SYN, PGP9.5, p53, c-Kit) boyanma özelliklerinin normal over dokusu ve nonendometriotik ovarian kistlerle karşılaştırılması. İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi. 1-83 ss.
