Self-miyofasyal rahatlama tekniğinin kas hasarı üzerine etkisi
Küçük Resim Yok
Tarih
2023
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İnönü Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç: Bu araştırmanın amacı kuvvet egzersizleri sonrası uygulanan SMR tekniğinin uygulama süreleri açısından kas hasarı, seçilmiş stokin parametreleri ve performans üzerindeki etkilerini incelemektir. Materyal ve Metot: Araştırmanın örneklem grubunu BATÜBESYO'da lisans eğitimi gören yaş ortalamaları 21.85±1.98 olan toplam 40 erkek katılımcı oluşturmaktadır. Katılımcılara 3 alıştırma fazı uygulandı. Araştırma 4 protokol olarak yapıldı. Her protokolde kuvvet egzersizlerinden önce, kuvvet egzersizlerinden sonra, 24., 48. ve 72. saatlerde (SMR protokollerinde SMR uygulamalarından sonra) kan alımı yapıldı ve VAS uygulandı. Kuvvet egzersizleri sonrası OMNI-RES uygulandı. Her protokol öncesi, 24., 48., 72. saatlerde saha testleri uygulandı. Bulgular: Araştırmaya katılan katılımcıların egzersiz öncesi, egzersiz sonrası, 24., 48. ve 72. saat sonrası pasif toparlanma protokolünde CK değerleri arasında, SMR1 protokolünde VAS değerleri arasında, SMR2 protokolünde LDH, CK, VAS değerleri arasında, SMR3 protokolünde CK ve VAS değerleri arasında anlamlı bir farklılık görülmüştür. SMR1, SMR2 ve pasif toparlanma, protokollerinde sağ ve sol el kavrama kuvveti testi değerleri arasında; SMR2 ve pasif toparlanma protokollerinde dikey sıçrama testi değerleri arasında; SMR1, SMR2, SMR3 ve pasif toparlanma protokollerinde yatay sıçrama ve otur uzan testi değerleri arasında; SMR2 ve SMR3 protokollerinde 20m sprint testi değerleri arasında; SMR1 ve SMR3 protokollerinde T-line testi değerleri arasında; egzersiz öncesi ölçüm, egzersiz sonrası, 24., 48. ve 72 saat sonrası anlamlı bir farklılık görülmüştür. Sonuç: Kuvvet egzersizleri sonrasında uygulanan self-miyofasyal rahatlama tekniğinin uygulama süreleri açısından kas hasarı, seçilmiş sitokin parametreleri ve performans değerlerine olumlu yönde etkilerinin olduğu tespit edilmiştir.
Aim: The aim of this study is to examine the effects of the SMR technique applied after strength exercises on muscle damage, selected cytokine parameters and performance in terms of application times. Material and Method: The sample group of the study consists of 40 male participants with a mean age of 21.85±1.98 who studied undergraduate education in BATÜBESYO. Three practice phases were applied to the participants. The research was done as 4 protocols. In each protocol, blood was drawn and VAS was applied before strength exercises, after strength exercises, at 24., 48. and 72. hours (after SMR applications in SMR protocols). OMNI-RES was applied after strength exercises. Field tests were performed at 24, 48, and 72 hours before each protocol. Results: There was a significant difference between CK values in passive recovery protocol, between VAS values in SMR1 protocol, between LDH, CK, VAS values in SMR2 protocol, between CK and VAS values in SMR3 protocol, between CK and VAS values in SMR1, SMR2 and passive recovery protocols. There were significant differences between right and left claw test values in SMR1, SMR2 and passive recovery protocols; between vertical jump test values in SMR2 and passive recovery protocols; between horizontal jump and sit and lie test values in SMR1, SMR2, SMR3 and passive recovery protocols; between 20m sprint test values in SMR2 and SMR3 protocols; between T-line test values in SMR1 and SMR3 protocols; between pre-exercise measurement, post-exercise, 24th, 48th and 72 hours after exercise. Conclusion: It was determined that the self-myofascial relaese technique applied after strength exercises had an positive effects on muscle damage, selected cytokine parameters and performance values in terms of application duration.
Aim: The aim of this study is to examine the effects of the SMR technique applied after strength exercises on muscle damage, selected cytokine parameters and performance in terms of application times. Material and Method: The sample group of the study consists of 40 male participants with a mean age of 21.85±1.98 who studied undergraduate education in BATÜBESYO. Three practice phases were applied to the participants. The research was done as 4 protocols. In each protocol, blood was drawn and VAS was applied before strength exercises, after strength exercises, at 24., 48. and 72. hours (after SMR applications in SMR protocols). OMNI-RES was applied after strength exercises. Field tests were performed at 24, 48, and 72 hours before each protocol. Results: There was a significant difference between CK values in passive recovery protocol, between VAS values in SMR1 protocol, between LDH, CK, VAS values in SMR2 protocol, between CK and VAS values in SMR3 protocol, between CK and VAS values in SMR1, SMR2 and passive recovery protocols. There were significant differences between right and left claw test values in SMR1, SMR2 and passive recovery protocols; between vertical jump test values in SMR2 and passive recovery protocols; between horizontal jump and sit and lie test values in SMR1, SMR2, SMR3 and passive recovery protocols; between 20m sprint test values in SMR2 and SMR3 protocols; between T-line test values in SMR1 and SMR3 protocols; between pre-exercise measurement, post-exercise, 24th, 48th and 72 hours after exercise. Conclusion: It was determined that the self-myofascial relaese technique applied after strength exercises had an positive effects on muscle damage, selected cytokine parameters and performance values in terms of application duration.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Spor, Sports
