Ercişli emrah şiirlerinin müzikal yapı özellikleri ve bölge kültürüne tesiri
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2017
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İnönü Üniversitesi Kültür ve Sanat Dergisi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Türk topluluklarının sözlü edebiyatlarında şiir en önemli ifade yolu olarak görülmüştür. Yüzyıllar
boyunca hafızada yer alan metinlerden iletişim aracı olarak yararlanılarak kuşaklar arası kültürel
mirasın aktarılmasında önemli işlevleri üstlenmiştir. Bu sayede sözlü kültürün önemli hafızaları
kuşaklararası milli kültürün aktarımını yerine getirebilmiştir. Van sözlü kültürünün aktarılmasında çok
büyük bir öneme sahip olan Ercişli Emrah, şiirlerinde yaşadığı coğrafyanın tabiat güzelliklerinin yanı
sıra sevgilisine olan aşkını ve özlemini türkülerle anlatırken, bölge sosyo/kültürel yapısı hakkında da
önemli bilgileri şiir/müzik metinleri ve gelenekleri vasıtasıyla aktarmıştır. Ercişli Emrah’ın söylemek
istediklerini özentisiz bir dille ifade etmiş olması ise çok uzun yıllar hafızalarda yer etmesini
sağlamıştır. Çalışma, yöre halkından usta bir âşık olan Ummâni ile yapılan bazı görüşmeler
neticesinde büyük saz şairi Ercişli Emrah’ın yaşayan şiirleri ve Emrah geleneğinin bölgenin müzik
kültürüne etkisi çerçevesinde derleme yoluyla oluşturulmuştur. Ayrıca çalışmada konuyla ilgili basılmış
kaynaklardan ve bölge sözlü kültüründen faydalanılmıştır. Âşık Emrah şiirlerinin ezgi yönü incelenmiş
olmakla birlikte, eserlerinin güncellenmesi kapsamında ele alınmış ve halk müziğine ulusal düzeyde
katkıları doğrultusunda yorumlanarak analiz edilmiştir.
Açıklama
İnönü University Journal of Culture and Art Cilt/Vol. 3 Sayı/No. 2 (2017): 14-30.
Anahtar Kelimeler
Ercişli emrah, Türkü, Sözlü şiir, Müzikal yapı, Müzik kültürü
Kaynak
İnönü Üniversitesi Kültür ve Sanat Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
3
Sayı
1
Künye
Çakmak, S. (2017). Ercişli emrah şiirlerinin müzikal yapı özellikleri ve bölge kültürüne tesiri. İnönü University Journal of Culture and Art Cilt /Vol. 3 Sayı/No. 2 (2017): 14-30.
