Eski Uygur Türkçesi ve Karahanlı Türkçesinde Sözcük Sonu Y Türemesi
Küçük Resim Yok
Tarih
2023
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Eski Türkçe olarak adlandırdığımız dönem esasen üç sahadan oluşmaktadır. Bu sahalar Orhon Türkçesi, Eski Uygur Türkçesi ve Karahanlı Türkçesidir. Eski Türkçe döneminden elimize en fazla eserin ulaştığı saha ise Eski Uygur Türkçesidir. Bu dönemde farklı dinî metinlerinden yapılmış geniş bir çeviri külliyatı ve telif eserler bulunmaktadır. Bazı araştırmacıların Eski Türkçe bazı araştırmacıların ise Orta Türkçe dönemi içerisinde değerlendirdiği Karahanlı Türkçesi döneminde ise Kutadgu Bilig, Dîvânu Lugâti’t-Türk, İlk Kur’an Tercümeleri ve Atebetül-Hakayık gibi önemli eserler yer almaktadır. Bu iki dönem eserleri çeşitli çalışmalarda ses bilgisi, şekil bilgisi, cümle bilgisi ve anlam bilimi gibi konular açısından incelenmiştir. Bu çalışmada Eski Uygur Türkçesi ve Karahanlı Türkçesi metinlerinde tespit edilen sözcük sonu y türemesi üzerinde durulmuştur. Bu ses türemesinden önce y ünsüzü hakkında kısa bilgi verilmiş, Eski Türkçe döneminde başta ve ortada görülen y türemesine dair örneklere değinilmiştir. Ayrıca bu ses türemesinin Eski Uygur ve Karahanlı Türkçelerinde nasıl bir farklılık gösterdiği ele alınmıştır. Sözcük sonu y türemesinin Türkçe ve alıntı sözcüklerde hangi fonetik sebepten meydana geldiği tespit edilmiştir. Değerlendirilen sözcük Eski Uygur Türkçesi ve Karahanlı Türkçesi dışındaki metinlerde geçiyorsa o döneme ait metinlerden örnekler sunulmuştur. Bu çalışmanın amacı sözcük sonunda y türemesinin meydana geldiği sözcükleri tespit etmek ve bu türemenin nedenlerini fonetik kurallar çerçevesinde açıklamaktır.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Kaynak
Turkish Studies - Language and Literature
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
18
Sayı
2
