Klasik Türk şiirinde terkiplerin edebî yönü (Fuzûlî, Bâkî, Nâilî ve Neşâtî örneği)
| dc.contributor.author | Belli, Handan | |
| dc.date.accessioned | 2018-07-02T12:05:28Z | |
| dc.date.available | 2018-07-02T12:05:28Z | |
| dc.date.issued | 2017 | |
| dc.department | Enstitüler, | en_US |
| dc.description.abstract | Klasik Türk Şiirinde Terkiplerin Edebî Yönü (Fuzûlî, Bâkî, Nâilî ve Neşâtî Örneği) adlı bu doktora tezi, dönemlerinde öne çıkan Fuzûlî, Bâkî, Nâilî ve Neşâtî'nin divanlarından hareketle klasik Türk şiirinde terkiplerin edebî yönünü ortaya koymayı amaçlamaktadır. Terkip, en az iki isim soylu kelimenin belli bir ilgi etrafında birbirine bağlanması ve kelimelerin birbirini çeşitli anlam ilgileri ile tamamlamasıyla oluşmaktadır. Terkipler yapı olarak kelime gruplarına dâhildirler. Tez içerisinde Türkçe, Farsça, Arapça terkipler, lafzın delâlet ettiği anlam bakımından hakikat, mecaz ve kinaye olmak üzere üç ana başlık altında sınıflandırılmıştır. Mecaz anlamlı terkipler içerisinde yer alan benzetme, istiare ve itibari terkipler, ifadeye katmış olduğu edebî değer bakımından ele alınmıştır. Günlük dilde tercih edilmeyen, daha çok edebî dilin bir parçası olan mecaz terkipleri, şairin beyitte kurduğu hayalin temel taşı hükmündedir. Dilde alışılmamış bağdaştırma olarak adlandırılan yapıların da mecaz terkipleri içerisinde yer alan itibari terkipler olduğu görülmektedir. Edebî bir değeri olan mecaz terkiplerinin kullanılmasının şairlere sağladığı en önemli olanağın ise soyut kavramların somutlaştırılması ve duygu aktarımı olduğu tespit edilmiştir. 16. yüzyılda klasik üslûbun temsilcilerinden Fuzûlî ve Bâkî ile Sebk-i Hindî'nin 17. yüzyıldaki temsilcileri olan Nâilî ve Neşâtî divanlarında yer alan terkiplerin incelenmesi sonucunda hem dönemsel üslûbun hem de kişisel üslûpların terkip kullanımına etkisi incelenmiştir. Hazırlanan bu tez neticesinde terkiplerin soyutun somutlaştırılmasında ve duyguları aktarmada önemli bir işleve sahip olduğu ortaya konulmuştur. Anahtar Kelimeler: Klasik Türk Şiiri, terkipler, lafız, anlam, somutlaştırma, duygu aktarımı. | en_US |
| dc.description.abstract | This doctoral thesis titled Literary Aspect of The Compositions in Classical Turkish Poetry aims to reveal the literary aspect of the classical Turkish poetry by acting from the divans of Fuzûlî, Bâkî, Nâilî and Neşâtî, which come to the fore front during their periods. The composition is formed when, the two words are tied with each other around a certain interest and the words complement to each other with various interest and meanings. Compositions are involved in word groups in respect of the structure. Within the thesis, Turkish, Persian and Arabic compositions are categorized under three main headings as the truth, metaphor and allusion, in terms of the meaning that is connoted by wording. Metaphor, figure and fictive compositions, found in metaphorical compositions were considered in terms of literary value that they have contributed to the expression. The metaphorical compositions that are more of part of literary language and are not preferred in daily language, are the foundation stone of the imagination that is builded in the couplet by poet. The structures, so-called unusual harmonisation in the language, are also seen to be fictive compositions within metaphorical compositions. It was determined that the most important opportunity that is provided to poets with usage of metaphorical compositions which has literary value, is the concretization of abstract concepts and the transfer of feelings. The effects of both periodic style and personal style on the use of compositions were investigated, as a result of examining the compositions that are found in divans of Nâilî and Neşâtî who are the representatives in the 17th century of the Fuzûlî, Bâkî and Sebk-i Hindî who are the classical style representatives of the 16th century. As a result of this thesis prepared, it was revealed that the compositions have an important role in concretizationing of abstract concepts and the transferring of feelings. Keywords: Classical Turkish Poetry, compositions, wording, meaning, concretization, transferring of feeling | en_US |
| dc.identifier.citation | Belli, H. (2017). Klasik Türk şiirinde terkiplerin edebî yönü (Fuzûlî, Bâkî, Nâilî ve Neşâtî örneği). İnönü Üniversitesi. Malatya. | en_US |
| dc.identifier.endpage | 392 | en_US |
| dc.identifier.startpage | 1 | en_US |
| dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11616/8799 | |
| dc.language.iso | tr | en_US |
| dc.publisher | İnönü Üniversitesi | en_US |
| dc.relation.publicationcategory | Tez | en_US |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/embargoedAccess | en_US |
| dc.subject | Baki | en_US |
| dc.subject | Edebi eleştiri | en_US |
| dc.subject | Literary criticism | en_US |
| dc.title | Klasik Türk şiirinde terkiplerin edebî yönü (Fuzûlî, Bâkî, Nâilî ve Neşâtî örneği) | en_US |
| dc.title.alternative | Literary aspect of the compositions in classical Turkish poetry (Fuzûlî, Bâkî, Nâilî ve Neşâtî example) | en_US |
| dc.type | Doctoral Thesis | en_US |
