Ftalatların beslenme davranışı ve obezite üzerine etkilerinin araştırılması

Küçük Resim Yok

Tarih

2024

Dergi Başlığı

Dergi ISSN

Cilt Başlığı

Yayıncı

İnönü Üniversitesi

Erişim Hakkı

info:eu-repo/semantics/openAccess

Özet

Amaç: Obezojenler, günümüzde dünyada yaygın olarak kullanılan ve obeziteye neden olan endokrin bozucu kimyasalların bir alt grubu olarak bilinmektedir. Plastikleştici olarak bilinen ftalatlar en yaygın kullanılan obezojenlerdendir. Bu çalışma ftalatlar grubunda yer alan DINP ve DIBP kimyasallarının obezite ve iştah metabolizması üzerine etkilerini araştırmak amacıyla planlandı. Materyal ve Metot: Çalışmada 56 adet erkek Spraque Dawley ırkı sıçan kullanıldı. Sıçanlar kontrol ve üç farklı DINP ve DIBP doz grubunu (sırasıyla 0,1, 0,5 ve 1 g/kg/gün) içeren yedi gruba (n=8) ayrıldı. Her iki kimyasal da mısır yağında çözdürüldü ve deney gruplarındaki sıçanlara sekiz hafta boyunca oral gavaj yoluyla verildi (kontrol grubu sıçanlarına sadece mısır yağı verildi). Deney sonunda hayvanlar dekapite edilerek beyin ve kan örnekleri toplandı. Serum leptin, ghrelin ve irisin düzeyleri ELISA ile belirlendi. AgRP ve POMC protein seviyeleri Western-blot ve immunofloresan analizleri ile incelendi. Bulgular: DINP ve DIBP uygulaması deney gruplarında kontrol grubuna kıyasla besin alımı, serum ghrelin ve irisin ve AgRP protein ekspresyonlarında istatistiksel olarak anlamlı artışlara neden oldu (p<0.05). Aksine her iki kimyasal da kontrole kıyasla serum leptin ve POMC protein düzeylerinde istatistiksel olarak anlamlı düşüşlere neden oldu (p<0.05). Sonuç: Çalışma sonuçlarımız, her ikisi de çevresel kirletici olan DINP ve DIBP'nin gıda alımını etkilediğini ve bu etkileri endokrin sistemi değiştirerek ve merkezi gıda alım yollarını etkileyerek yaptığını gösterdi. Anahtar Kelimeler: AgRP, DIBP, DINP, İrisin, Ghrelin, Leptin, Obezite, POMC
Aim: Obesogens are known as a subgroup of endocrine disrupting chemicals that are widely used in the world today and cause obesity. Phthalates, known as plasticizers, are among the most commonly used obesogens. This study was planned to investigate the effects of DINP and DIBP chemicals in the phthalates group on obesity and appetite metabolism. Materials and Methods: Fifty-six male Sprague Dawley rats were used in the study. Rats were divided into seven groups (n=8) including control and three different dose groups of DINP and DIBP (0,1, 0,5 and 1 g/kg/day, respectively). Both agents were dissolved in corn oil and rats in the experimental groups were given for eight weeks via oral gavage (control group rats were only taken vehicle). At the end of the experiment, rats were decapitated and brain and blood samples were collected. Serum leptin, ghrelin and irisin levels were determined using by the ELISA. AgRP and POMC protein levels were examined by Western-blot and immunofluorescence analyses. Results: DINP and DIBP application caused to statistically significant increases food intake, serum ghrelin and irisin, and AgRP protein expressions in the experimental groups compared to the control group (p<0.05). On the contrary, both chemicals caused statistically significant decreases in serum leptin and POMC protein levels compared to the control. Conclusion: Our study results showed that DINP and DIBP, both are environmental pollutants, affect food intake and exert these effects by affecting the central food intake pathways and altering endocrine system. Keywords: AgRP, DIBP, DINP, Irisin, Ghrelin, Leptin, Obesity, POMC

Açıklama

Anahtar Kelimeler

Fizyoloji, Physiology

Kaynak

WoS Q Değeri

Scopus Q Değeri

Cilt

Sayı

Künye