Üçlü negatif meme kanserlerinde ROR1 ekspresyon düzeyi ve EGFR mutasyonunun prognostik faktörler ile ilişkisi
Küçük Resim Yok
Tarih
2023
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İnönü Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Amaç: Tedavi kararlarını desteklemek için moleküler analiz yapmak giderek önem kazanmaktadır. Bu çalışmanın amacı üçlü negatif meme kanserlerinde ROR1 ekspresyon düzeyi ve EGFR mutasyonlarının sıklığı, kliniğe ve tedaviye yön verecek olan prognostik faktörler ile ilişkisini araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 2015-2021 yılları arasında radikal mastektomi ve lumpektomi uygulanmış; Turgut Özal Tıp Merkezi Tıbbi Patoloji laboratuvarında değerlendirilmiş; ER, PR, HER2 immünohistokimyasal olarak negatif yorumlanmış 20 adet ÜNMK olguları alınmıştır. 20 olguda RT-PCR ile ROR1 ekspresyon düzeyi ve EGFR gen mutasyonu araştırılmıştır. Ayrıca tüm olgular EGFR, CK5/6 ve CD117 immünohistokimya boyaları ile değerlendirilmiştir. Tüm sonuçlar belirlenen prognostik parametreler ile karşılaştırılmıştır. Bulgular: Çalışmamızda RT-PCR ile ROR1 ekspresyonunu kontrol gruba kıyasla test grubunda istatistiksel anlamlı artışı tespit edildi (p<0,001). Kat değişimleri hesaplandığında cut-off ve medyan değere göre sırasıyla olguların %15 ve %25'inde ROR1 aşırı ekspresyonu bulundu. RT-PCR ile EGFR gen mutasyonu hiçbir vakada saptanmadı. İmmünohistokimyasal analizde EGFR ile %80, CK5/6 ile %45 ve CD117 ile %35 oranında pozitiflik tespit edildi. ROR1 ekspresyonu, EGFR, CK5/6 ve CD117 immünohistokimya boyanma sonuçları prognostik faktörler ile karşılaştırıldığında hiçbirinde istatistiksel olarak anlamlı sonuç elde edilemedi. Sonuçlar: ROR1 ekspresyon oranları ÜNMK hasta gruplarında yüksek bulundu. ROR1, ÜNMK hastalarında yeni tedavi rejimi olan immünoterapi için potansiyel terapötik hedef molekül olabilir. ÜNMK'lerinde belirlenen moleküler alt tiplendirmeyi daha ulaşılabilir immünohistokimyasal belirteçlerle desteklemek araştırmacılar için yararlı olabilir.
Material and method: Radical mastectomy and lumpectomy were performed in the study between 2015-2021; evaluated in Turgut Özal Medical Center Medical Pathology Department; twenty ÜNMK cases that were interpreted as negative by ER, PR, cerb.B2 immunohistochemically were taken. ROR1 expression level and EGFR gene mutation were investigated by RT-PCR in 20 cases. In addition, all cases were evaluated with EGFR, CK5/6 and CD117 immunohistochemistry stains. All results were compared with the determined prognostic parameters. Result : In our study, a statistically significant increase in ROR1 expression was found in the test group compared to the control group by RT-PCR (p<0.001). When fold changes were calculated, ROR1 overexpression was found in 15% and 25% of the cases, respectively, according to the cut-off and median value. EGFR gene mutation was not detected in any case by RT-PCR. In the immunohistochemical analysis, 80% positivity was detected with EGFR, 45% with CK5/6 and 35% with CD117. When ROR1 expression, EGFR, CK5/6 and CD117 immunohistochemistry staining results were compared with prognostic factors, no statistically significant results were obtained in any of them. Conclusion: ROR1 expression rates were high in UNMK patient groups. ROR1 may be a potential therapeutic target molecule for immunotherapy, a new treatment regimen in patients with UNMK. It may be useful for researchers to supplement the molecular subsampling determined in UNMKs with more accessible immunohistochemical markers.
Material and method: Radical mastectomy and lumpectomy were performed in the study between 2015-2021; evaluated in Turgut Özal Medical Center Medical Pathology Department; twenty ÜNMK cases that were interpreted as negative by ER, PR, cerb.B2 immunohistochemically were taken. ROR1 expression level and EGFR gene mutation were investigated by RT-PCR in 20 cases. In addition, all cases were evaluated with EGFR, CK5/6 and CD117 immunohistochemistry stains. All results were compared with the determined prognostic parameters. Result : In our study, a statistically significant increase in ROR1 expression was found in the test group compared to the control group by RT-PCR (p<0.001). When fold changes were calculated, ROR1 overexpression was found in 15% and 25% of the cases, respectively, according to the cut-off and median value. EGFR gene mutation was not detected in any case by RT-PCR. In the immunohistochemical analysis, 80% positivity was detected with EGFR, 45% with CK5/6 and 35% with CD117. When ROR1 expression, EGFR, CK5/6 and CD117 immunohistochemistry staining results were compared with prognostic factors, no statistically significant results were obtained in any of them. Conclusion: ROR1 expression rates were high in UNMK patient groups. ROR1 may be a potential therapeutic target molecule for immunotherapy, a new treatment regimen in patients with UNMK. It may be useful for researchers to supplement the molecular subsampling determined in UNMKs with more accessible immunohistochemical markers.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Moleküler Tıp, Molecular Medicine
