Yazar "Öztürk, Çetin" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 7 / 7
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe 7,12 Dimetil Benzantrasenin Fare îleum Mukozasında Neden Olduğu Histolojik Değişiklikler ve Bu Değişiklikler Üzerine E Vitamini+Selenyum ve Melatoninin Etkileri(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2001) Öztürk, Feral; Vardı, Nigar; Öztürk, ÇetinPolisiklik aromatik hidrokarbonlar (PAH) potent karsinojenler olarak bilinmektedirler. Karsinojen etkilerini, serbest radikal oluşturarak gösterirler. 7,12 dimetil benzantrasen (DMBA)’de bir PAH türevidir. Bu çalışmada DMBA’nın fare ileum mukozasında oluşturduğu olası histolojik değişiklikler üzerine, antioksidant özellikleri bilinen Vit E+Se ile melatoninin etkilerini karşılaştırmalı olarak incelemeyi amaçladık. Materyal Metot: Çalışmamızda Elazığ Hayvan Araştırma Merkezi’nden temin edilen 20 adet dişi far e (mus musculus) kullanıldı. Denekler rastgele seçilerek 5’er fareden oluşan 4 grup oluşturuldu. Birinci grup kontrol grubu, II. Grup DMBA grubu, III. Grup Vit E+Se grubu ve IV. Grup melatonin grubu olarak belirlendi. İlaçlar farelere intraperitoneal yolla verildi. Onbir günlük deney süresinin sonunda farelerden alınan ileum örnekleri rutin doku takibinden sonra parafine gömüldü. Bloklardan alınan 5 mikronluk kesitler H -E, Grimelius, PAS+alcian blue ve aldehyde fuchin- alcian blue ile boyandı. Bulgular: DMBA grubunda; villuslarda kısalma, villus bağ dokusunda ödem, bez lümenlerinde genişleme gözlendi. Bezlerin bazal bölümünde farklı sitoplazma ve nükleus özelliklerine sahip değişik hücreler bulunmaktaydı. Paneth hücre granüllerinde azalma izlendi. Vit E+Se i le melatonin grubunda villuslarda kısalma ve bağ dokuda ödem belirgin değildi. Bez lümenlerinde genişleme ve bez epitel hücrelerindeki çekirdek farklılaşması melatonin grubunda daha seyrek olarak görüldü. Paneth hücreleri eozinof ilik granüllerle dolu olarak izlendi. Sonuç: DMBA’nın barsak mukozası üzerine oluşturduğu hasar üzerine VitE+Se kombinasyonundan daha çok, melatoninin koruyucu etkisi olduğu sonucuna vardık.Öğe 7,12 dimetil benzantrasenin fare ileum mukozasında neden olduğu histolojik değişiklikler ve bu değişiklikler üzerine E vitamini+selenyum ve melatoninin etkileri(2001) Öztürk, Feral; Öztürk, Çetin; Batçıoğlu, Kadir; Vardı, NigarAmaç: Polisiklik aromatik hidrokarbonlar (PAH) potent karsinojenler olarak bilinmektedirler. Karsinojen etkilerini, serbest radikal oluşturarak gösterirler. 7,12 dimetil benzantrasen (DMBA)'de bir PAH türevidir. Bu çalışmada DMBA'nın fare ileum mukozasında oluşturduğu olası histolojik değişiklikler üzerine, antioksidant özellikleri bilinen Vit E+Se ile melatoninin etkilerini karşılaştırmalı olarak incelemeyi amaçladık. Materyal Metot: Çalışmamızda Elazığ Hayvan Araştırma Merkezi'nden temin edilen 20 adet dişi fare (mus musculus) kullanıldı. Denekler rastgele seçilerek 5'er fareden oluşan 4 grup oluşturuldu. Birinci grup kontrolgrubu, II. Grup DMBA grubu, III. Grup Vit E+Se grubu ve IV. Grup melatonin grubu olarak belirlendi, ilaçlar farelere intraperitoneal yolla verildi. Onbir günlük deney süresinin sonunda farelerden alınan ileum örnekleri rutin doku takibinden sonra parafine gömüldü. Bloklardan alınan 5 mikronluk kesitler H -E, Grimelius, PAS+alcian blue ve aldehyde fuchin- alcian blue ile boyandı. Bulgular: DMBA grubunda; villuslarda kısalma, villus bağ dokusunda ödem, bez tümenlerinde genişleme gözlendi. Bezlerin bazal bölümünde farklı sitoplazma ve nükleus özelliklerine sahip değişik hücreler bulunmaktaydı. Paneth hücre granüllerinde azalma izlendi. Vit E+Se i le melatonin grubunda villuslarda kısalma ve bağ dokuda ödem belirgin değildi. Bez lümenlerinde genişleme ve bez epitel hücrelerindeki çekirdek farklılaşması melatonin grubunda daha seyrek olarak görüldü. Paneth hücreleri eozinof ilik granüllerle dolu olarak izlendi. Sonuç: DMBA'nın barsak mukozası üzerine oluşturduğu hasar üzerine VitE+Se kombinasyonundan daha çok, melatoninin koruyucu etkisi olduğu sonucuna vardık.Öğe Cape’nin Süperoksit Süpürücü Kapasitesinin In Vitro Incelenmesi(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2002) Batçıoğlu, Kadir; Öztürk, ÇetinSon yillarda CAPE (Kafeik asit fenil esteri)’nin antioksidan kapasitesi arastirilmistir, ancak su ana kadar yapilmis olan çalismalarin çogu in vivo çalismalardir. Biz bu çalismada CAPE’nin süperoksit radikallerine karsi antioksidan kapasitesini in vitro arastirdik. CAPE bal arisi kovani propolisinin aktif bir bileseni olup antimitojenik, antioksidan, antikarsinojen, antiinflamator ve immünomodülatör özellikleri bilinmektedir. Amaç: CAPE in vivo antioksidan bir moleküldür. Bu çalismada, CAPE’nin benzer kosullarda ancak in vitro ortamda ayni etkiyi gösterip göstermediginin arastirilmasi amaçlandi. Metod: McCord ve Fridovich’in SOD aktivitesi tayini için gelistirdikleri yöntem, SOD yerine CAPE kullanilarak modifiye edildi. Bulgular: CAPE’nin doza bagimli olarak artan bir süperoksit süpürücü kapasiteye sahip oldugunu saptadik. 50 ?mol/L CAPE varliginda cyt c redüksiyonu %73,66 inhibe oldu.Öğe Hepatit C virüs infeksiyonu bulunan hastaların lenfositlerinde glutatyon peroksidaz ve nitrik oksit aktiviteleri(Flora İnfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji Dergisi, 2001) Karabulut, Bay Aysun; Bayındır, Yaşar; Öztürk, Çetin; Sönmez, Emine; Sezgin, Nurzen; Gözükara, EnginÖz: Hepatit C virüsü (HCV) İnfeksiyonu bulunan hastaların lenfositlerinde glutatyon peroksidaz (GSH-Px) ve nitrik oksit düzeyini araştırdık. Bu amaçla Turgut Özal Tıp Merkezi'ne gelen 10 sağlıklı, gönüllü birey kontrol grubu (grup I), akut HCV İnfeksiyonu bulunan 10 hasta (grup II), tedavi almamış kronik HCV'li 10 hasta (grup III) ve 6 aylık Interferon tedavisini (3 milyon U x 3/hafta) tamamlamış kronik HCV'li 10 hasta (grup IV) olmak üzere toplam 40 kişide lenfosit içi GSH-Px ve total nitrit düzeyini (nitrik oksit metaboliti= NO) ölçtük. Lenfosit GSH-Px aktivitelerinin ortalama değerleri; grup l'de 548.5 ± 46.96 U/mg; grup ll'de 382.65 ± 42.2 U/mg, grup lll'de 736.01 ± 57.47 U/mg, grup IV'te 592.03 ± 56.74 U/mg idi. Gruplar arasındaki fark anlamlıydı (p< 0.0001). Lenfosit içi nitrik oksit değerlerini ise şöyle bulduk: Grup l'de 25 ?mol/dL, grup ll'de 23 ?mol/dL, grup lll' te 13 ?mol/dL, grup IV'te 23 ?mol/dL. Kontrol grubu (grup I), akut HCV grubu (grup II), tedavi gören kronik HCV grubu (grup IV)'nda nitrik oksit düzeyleri birbirine yakın iken tedavi almamış kronik HCV grubu (grup lll)'nda nitrik oksit düzeyi diğerlerine göre düşük seviyede bulundu (p< 0.0001). Sonuç olarak, lenfosit içi GSH-Px akut HCV infeksiyonlarında, nitrik oksit metabolitleri ise tedavi görmemiş kronik HCV'lilerde düşük düzeydedir. Her 2 antioksidan seviyesi Interferon tedavisi alan grupta (grup IV) normale yakın bulunmuştur.Öğe Hepatit C virus infeksiyonu bulunan hastaların plazmasında bazı sitokinlerin aktiviteleri(İnfeksiyon Dergisi, 2002) Karabulut, Aysun Bay; Sönmez, Emine; Öztürk, Çetin; Bayındır, Yaşar; Yoloğlu, Saim; Gözükara, EnginÖz: Sitokinlerden interlökin (IL) -1, IL-2, IL-6 IL-8, IL-10, IL-12, Tümör Nekrozis Faktör alfa (TNF-alfa)'nın hem sağlıklı hem de hasta bireylerde karaciğer fonksiyonları üzerine etkisi vardır. Amacı, Hepatit C Virüs (HCV) infeksiyonunda bazı sitokinlerin aktivitlerini saptamak olan bu çalışmada, HCV'li olgularda IL-1?, IL-2R, IL-6, IL-8, ve TNF-alfa düzeyi kemiluminesans yöntemiyle ölçüldü. Bu amaçla Turgut Özal Tıp Merkezi'ne gelen 10 sağlıklı, gönüllü birey kontrol olarak (Grup l), akut hepatit C'li 10 hasta (Grup II), tedavi görmemiş kronik hepatit C'li 10 hasta (Grup III) ve 6 aylık interferon tedavisini ( 3x3 milyon Ü/hafta) tamamlamış kronik hepatit C'li 10 hasta (Grup IV) olmak üzere toplam 40 kişi çalışmaya alındı. Grup I, III, IV 'de IL-1? <5 pg/ml, yani saptanamayacak düzeyde idi. Grup II'de 9.82 ±0.11 pg/ml olup istatiksel olarak bütün gruplarla arasında anlamlı fark var idi. lnterlökin-2 R Grup l, II, IV'de 515.9 ± 23. 35 - 563.05 ± 5.22 U/ml arasında; Grup III'te ise 775.85 ± 7.98 U/ml olarak bulundu. Grup l, II, III'de IL-6 < 5 pg/ml, Grup IV'te 6.84 ± 0.22 pg/ml idi. lnterlökin-8, Grup l ve II 'de <5 pg/ml iken Grup lll'te 9.39 ± 0.6 pg/ml; Grup IV'te ise 5.05 pg/ml idi. TNF-alfa Grup l'de 5.75 ± 0.36 pg/ml; Grup II, III, IV'de 10.49 ± 0.5 - 16.76 ± 0.12 pg/ml arasında idi. Sonuç olarak; IL-1? akut HCV'lilerde, IL-2R ve IL-8 tedavi görmemiş kronik HCV'lilerde, IL-6 interferon tedavisi almış kronik HCV'lilerde, TNF-alfa ise kontrol grubu dışındaki tüm hasta gruplarında yüksek bulundu. Gelecek çalışmalarda sitokinlerin kronik hepatit C infeksiyonları ve tedavisi üzerine etkisi araştırılabilir.Öğe Radial arter aterosklerozunda antioksidan enzimler ve 6-sülfatoksimelatoninin rolü(2008) Cihan, Hasan Berat; Çolak, Cengiz; Nisanoğlu, Vedat; Öztürk, Çetin; Öztürk, Feral; Erdil, Nevzat; Battaloğlu, Bektaş; Ölmez, ErcümentÖz: Amaç: Çalışmamızda koroner arter cerrahisinde greft olarak kullanılan radial arterlerde aterosklerotik tutulum oranları ve radial arter aterosklerozu oluşumunda 6-sülfatoksimelatonin ve antioksidan enzimlerin etkileri araştırıldı. Çalışma planı: Koroner arter cerrahisinde radial arteri greft olarak kullanılan 25 hasta (22 erkek 3 kadın; ort. yaş 56±3; dağılım 42-67) çalışmaya alındı. Radial arter kesitlerinde histopatolojik olarak değişik derecede ateroskleroz saptanan 10 hastanın (grup 1) verileri, ateroskleroz saptanmayan 15 hastanın (grup 2) verileriyle prospektif olarak karşılaştırıldı. Hastaların yaş, cinsiyet, hipertansiyon, diabetes mellitus, obezite, sigara içme ve periferik arteryel hastalık varlığını içeren ateroskleroz risk faktörleri kaydedildi. Hastaların kan örnekleri alınarak ayrıntılı lipid profili (kolesterol, trigliserid, lipoprotein analizleri), C-reaktif protein (CRP) düzeyi ve antioksidan enzimleri (katalaz, glutatyon peroksidaz, süperoksid dismutaz) incelendi. İdrar örneklerinde 6-sülfatoksimelatonin düzeyleri saptandı. Bulgular: Histopatolojik incelemede, grup 1 hastaların dördünde derece 1 ateroskleroz tespit edilirken, üçünde derece 2, ikisinde derece 3, birinde derece 4 aterosklerotik değişiklikler görüldü. İki grupta serum total kolesterol, trigliserid, HDL-kolesterol, LDL-kolesterol, VLDL-kolesterol, lipoprotein (a) ve CRP düzeyleri benzer bulundu (p>0.05). Grup 1'deki serum apoprotein A ve apoprotein B düzeyi grup 2'den daha yüksekti (p<0.05). Ateroskleroz grubunda arter duvarındaki antioksidan enzim düzeyleri daha yüksek, idrar 6-sülfatoksimelatonin miktarı daha düşük olmakla birlikte, bunlar anlamlı farklılık oluşturmadı (p>0.05). Sonuç: Bu sonuçlar, istatistiksel olarak anlamlı olmamakla beraber, yüksek oksidatif stres ile birlikte düşük melatonin düzeylerinin radial arter aterosklerozunda rolü olabileceğini düşündürmektedir.Öğe The skin and plasma antioxidant enzyme activities in patients with vitiligo(Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi Derg.(YA. Balkan Medical Journal, 2010) Batçıoğlu, Kadir; Hazneci, Ersoy; Öztürk, Çetin; Karabulut, Aysun Bay; Karadağ, NeşeÖz: Amaç: Oksidatif stresin vitiligo patogenezinde önemli bir faktör olduğu bilinmektedir. Biz bu çalışmada, vitiligolu hastalarda deri ve plasma antioksidan kapasite değişikliği ile vitiligo patogenezi arasındaki olası ilişkiyi araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Bu çalışmada 40 vitiligolu hasta ile 15 sağlıklı kontrollere ait normal ve vitiligolu deri ve plasma örneklerinde katalaz, glutatyon peroksidaz ve süperoksit dismutaz enzim aktiviteleri spektrofotometrik metodlarla ölçüldü. Bulgular: Doku enzim aktivitesi (U/mg prt ve Ort±SD olarak) sonuçlarımız; SOD enzimi için sırasıyla tutulum olan deride, tutulum olmayan deride ve kontrol gurubunda 0.64±0.09; 0.89±0.15; 0.41±0.57'dir, GPx enzimi için 170.98±12.35; 182.13±13.48; 121.91±16.03'dür, CAT enzimi için 78.92±10.34; 94.99±10±47; 55.95±7.24'dür. Plazma düzeyleri sırasıyla vitiligo ve control gurubunda SOD enzimi için 37.19±1.53; 39.53±3.32, GPx enzimi için 381.57±12.67; 346.13±21.90 ve CAT enzimi için 66.72±8.86; 61.24±6.32'dir. Sonuç: Vitiligolu hastalarda ve sağlıklı kontrol gurubunda deri ve plasma antioksidan enzim aktiviteleri arasında net bir korelasyon bulunmamaktadır. Özellikle vitiligolu alanda yüksek katalaz ve glutatyon peroksidaz aktivitesi (p<0.05) bu bölgede peroksitler aracılığıyla oluşan oksidatif strese karşı geliştirilen antioksidan yanıtın bir sonucu olabilir.
