Yazar "Selçuk, Engin Burak" seçeneğine göre listele
Listeleniyor 1 - 20 / 23
Sayfa Başına Sonuç
Sıralama seçenekleri
Öğe Anatomy Courses Content of the Medical Faculty in Turkey(2022) Karataş, Turgay; Selçuk, Engin Burak; Karatas, MehmetAim: Our research in Turkey with the Higher Education Council (YÖK) depends on the content of the courses in Anatomy operating in the Faculty of Medicine, School of Medicine has identified and studied during class hours to reveal whether there is a standard in this regard.Materials and Methods: Web pages of all Medical Faculties have been accessed by writing the names of Medical Faculties to search engines on the Internet. From these web pages, Anatomy course topics and course hours have been determined by referring to the Core Education Program (ÇEP) of the Turkish Anatomy and Clinical Anatomy Association (TAKAD) and the Medical School syllabus for the 2018-2019 period.Results: Content of the curriculum could not be reached in most of the Foundation Universities websites (75%). Nearly half (48.8%) of the State University Medical Faculties have published their course programs regularly on their web pages.Conclusion: This study makes us think that State Universities have a more serious education program in terms of accessibility to course content data, sharing knowledge experience infrastructure and archiving successes compared to Foundation University Medical Faculties. Period of anatomy class I / II is the awarding and course contents can be said to be the standard in Turkey.Öğe Clivus fracture after minor head trauma(Turgut Özal Tıp Merkezi Dergisi, 2016) Tetik, Bora; Yıldızhan, Serhat; Kiraz, İlker; Selçuk, Engin Burak; Yardım, AhmetClivus is a deep-seated complex formation that provides mechanical support for the brain stem and vascular structures therein (1). Often occurring in high-energy traumas like traffic accidents or falling down from high places, clivus fracture is rare (2) with an incidence rate of 0.55% (3). Because of its anatomical proximity to the vertebrobasilar system, brain stem, and cranial nerves, it can lead to severe neurological deficits and early mortality (4).Öğe Effects of Lycium barbarum on bacterial translocation in thioacetamide induced liver injury in rats(European Journal of Inflammation, 2015) Bilgiç, Yılmaz; Harputluoğlu, Murat; Kutlu, O; Demirel, Ulvi; Gül, Mehmet; Otlu, Barış; Temel, İsmail; Gürsoy, S.; Dertli, Ramazan; Selçuk, Engin Burak; Yılmaz, İsmet; Kilis, TubaBackground and study aim: The aim of the present study was to investigate the effects of Lycium barbarum (LB) on bacterial translocation (BT) frequency in thioacetamide (TAA)-induced liver injury in rats. Materials and methods: Group 1 was the control. In group 2 (TAA), rats received TAA daily for 3 days. In group 3 (TAA+LB), Lycium barbarum was administered orally 25 mg/kg for 21 days prior to the first TAA injection. In group 4 (LB), rats received only Lycium barbarum. Results: In our study, Lycium barbarum treatment did not attenuate liver damage. Lycium barbarum treatment decreased ileal E. coli counts and intestinal damage but it did not alter BT frequency. Conclusions: In conclusion, the effects of Lycium barbarum on BT may be related to ongoing severe liver damage in this model.Öğe Evaluating Anxiety and Stress Coping Skills and Related Variables of Mothers with Mentally Retarded Children(2016) Selçuk, Engin Burak; Zırhlı Şelçuk, Şenay; Tetik, Bora; Kayhan, Duygu; Özel Özcan, Özlem; Karataş, MehmetAbstract: Aim: Our aim is to compare the socio-demographic characteristics of mothers with mentallydisabled children with those without, and to evaluate anxiety levels and ability of these mothers tocope with stress.Materials and Method: Our study is designed as a cross-sectional descriptive study. We includedthe mothers of 110 children with mental disabilities as the study group, and mothers of 117children in a primary school without any mental disabilities as the control group. Sociodemographic data of all the mothers participating in the study were recorded and Beck AnxietyInventory and The Ways of Coping Scale were applied.Results: The mean age of the study group was 31.2±3.45 years in the study group and28.62±2.25 years in the control group; there was no statistical difference between the groups(p=0.215). Monthly household income was statistically significantly lower in the study group(p=0.005). The average Beck Anxiety Inventory score of the mothers with mentally disabledchildren was 29.88±12.68, and that of the control group was 28.76±16.86; there was nostatistically significant difference between the groups (p=0.578). The average Ways of CopingScale score of the mothers of mentally disabled children was 70.83±13.49 and average score ofthe control group was 73.64±16.20; there was no statistically significant difference (p=0.158).However, the average scores of mothers with mentally handicapped children of the threesubscales of Ways of Coping Scale, including Submissive Approach, Seeking for Social Supportand Optimistic Approach, were significantly higher than the control group (p: 0.001, 0.001, 0.005,respectively).Conclusion: We suggest that mothers of mentally disables children should be followed up closelyand supplied with psychosocial support, and rehabilitation services; even, measures to improvetheir economic situation should be taken.Öğe Evaluating the Behaviours of Citizens and Physicians During Healthcare System Changes in Turkey(2016) Karatas, Mehmet; Korkmaz, Mehmet Fatih; Selçuk, Engin Burak; Karataş, Turgay; Yalçınsoy, Murat; Kayhan Tetik, BurcuAbstract: This study may provide insights into the positive and negative perceptions of physicians and citizens in Turkey regarding the Transformation in Health Project.We aimed to evaluate the views of physicians and citizens regarding the changing healthcare system using different questionnaires.We interviewed 1190 actively working physicians and 1997 citizens using face-to-face questionnaires to determine how the changing healthcare system has affected the behaviours of physicians and citizens. When asked whether the behaviours of patients and relatives had improved, 495 physicians (41.6%) answered yes and 580 (48.7%) answered no. When citizens were asked whether the behaviours of physicians had improved, 1399 (70.1%) answered yes and 362 (18.1%) answered no. According to the results of this study, there have been some changes in our healthcare system associated with the Transformation in Health Project.Öğe Evaluation of Genotypic and Phenotypic Characteristics of Children with Familial Mediterranean Fever in Eastern Turkey(2019) Kalem, Hülya; kayhan tetik, Burcu; Elmas, Ahmet Taner; Selçuk, Engin Burak; Tabel, YılmazAbstract: Objective: Familial Mediterranean fever (FMF) is a hereditary disease. It usually affects countries in the Mediterranean region and is common in Turks. This retrospective study was conducted to evaluate phenotype-genotype characteristics of children with FMF in Malatya district and surrounding areas in eastern Turkey. Materials and methods: A total of 427 patients who had been diagnosed with clinical FMF between 2006 and 2015 were included in the study. Results: Of the patients, 207 (48.5%) were female, and 220 (51.5%) were male. The mean age of diagnosis was 7.7±3.7 years, and the age of onset of complaints was 5.7±3.5 years. The delay of diagnosis was 1.9±1.8 years. The most common complaint was abdominal pain (95.1%). The most commonly detected mutant allele was M694V (26.9%) mutation. We detected heterozygous mutations in 203 (52%) patients, homozygous mutations in 71 (18%) patients, compound heterozygous mutations in 81 (22%) patients, and no mutation in 8% of the patients. The most common homozygous mutation was M694V (57.7%), the most common heterozygous mutation was E148Q (38.4%), and the most common compound heterozygous mutation was M694V/M680I (17.1%). Conclusion: In our study, we found that the frequency of mutations was similar to that of the whole population of Turkey, and the severity of the disease was lower.Öğe Farklı düzeylerde glukoz intoleransı bulunan gebelerin kan şekeri profilleri ve perinatal sonuçlarının değerlendirilmesi(İnönü Üniversitesi, 2007) Selçuk, Engin BurakAmaç: Herhangi bir sınıflamaya dahil edilmeyen bu nedenle de standart bir takip ve tedavi protokolü bulunmayan gebe grubu olarak değerlendirilen AGTT grubunun hem normal glukoz toleransı gösteren gebe grub u ile hem de GDM grubu ile kan şekeri profilleri ve perinatal sonuçları yönünden karşılaştırılarak gruplar arasındaki fark ve benzerlikleri saptamak böylece AGTT grubunda yer alan gebelerin takip ve tedavilerine katkıda bulunmakt ır. Gereç ve Yöntem: İ nönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Turgut Özal Tıp Merkezi Gebe Poliklini ğine 01 Ocak 2006-01 Ocak 2007 tarihleri arasında ba ş vuran ve 24-28. gebelik haftaları arasında olan, bu tarihten sonra düzenli takipleri yapılan ve doğumları da hastanemizde gerçekle ş tirilen gebeler bu çalı ş maya dahil edildi. Tüm gebelere 50 gram GTT yapıldı ve sonucu poz itif olanlara 100 gram OGTT yapıldı. Gebeler GTT ve OGTT sonuçlarına göre üç g ruba ayrıldı. Grup 1 (n: 100) normal glukoz toleransı gösteren gebeler, Grup 2 (n: 100) 50 gram GTT sonucu pozitif ancak 100 gram OGTT sonucu negatif olan geb eler (AGTT) ve Grup 3 (n: 100) GDM' li gebelerden oluştu. Her üç grup demografik veriler, GTT ve OGTT sonuçları, do ğ um öncesi ve do ğ um sonrası kan ş ekeri profilleri, perinatal sonuçlar ve maternal komplikasyonlar yönünden kendi aralarında değerlendirildi. Sonuçlar: AGTT görülme sıklığı % 17,42 olarak bulunurken, GDM görülme sıklığı % 14,57 olarak bulundu. Her üç grupta yer alan gebeler arasında yaş yönünden fark bulunmadı (p>0,05). Gebelik öncesi ve 50 gram GTT sırasındaki BMI yönünden kar ş ıla ş tırıldı ğ ında, AGTT grubu normal gruba göre yüksek bulunurken (p<0,05), GDM grubu ile AGTT grubu arasınd a fark bulunmadı (p>0,05). AGTT grubunun 24 saatlik ve postpartum il k 24 saatlik kan şekeri profilleri normal grupla karşılaştırıldığında yüksek bulundu (p<0,05). Bu de ğ erler GDM grubunda da AGTT grubuna göre yüksek bulundu (p<0 ,05). Hiçbir enido ğ anda neonatal hipoglisemi saptanmadı. GDM grubunda 3 yenidoğanda (%3) makrozomi saptandı. Bu de ğ er normal ve AGTT grubu ile kar ş ıla ş tırıldı ğ ında GDM grubunda yüksek bulundu (p<0,05). Makrozomi nedenli sezaryen normal ve AGTT grubunda yapılmazken, GDM grubunda 3 gebeye (%3) yapıldı. Bu değer normal ve AGTT grubu ile karşılaştırıldığında GDM grubunda yüksek bulundu (p<0,05). Tartışma: AGTT grubunun GDM grubuna göre daha hafif şiddette ancak normal grup ile karşılaştırıldı ğ ında anlamlı kabul edilecek kadar daha şiddetli glukoz intoleransına sahip olduğu görülmüştür. AGTT grubunun, etkin bir şekilde takip ve tedavilerinin planlanabilmesi için daha yüksek sayıda gebelerin tarandığı ve uzun dönem takiplerle gebeliklerinin, gebelik son rası dönemlerinin ve bu gebelerden doğan yenidoğanların ayrıntılı olarak takip edildiği çalışmalara ihtiyaç vardır. Anahtar kelimeler: Anormal glukoz tarama testi, Gestasyonel diyabet, GebelikÖğe How does the retrocecal anatomic localization of the appendix vermiformis affect the prognosis of acute appendicitis today? A comparative prospective study(2022) Karataş, Turgay; Selçuk, Engin Burak; Karatas, Mehmet; Yıldırım, AtillaAppendix vermiformis is found in various anatomical localizations. Localization of the appendix vermiformis has been suggested to affect the clinical findings and out- comes of acute appendicitis. Aimed at investigating the effect of retrocecal localization of appendix vermiformis on the prognosis of acute appendicitis today. This study was started in August 2018 and finished in August 2021. Adult patients of both sexes who were operated in general surgery clinic with a pre-diagnosis of acute appendicitis were included in the study. Anatomic localization of appendix vermiformis were divided into two parts as retrocecal localizations and non-retrocecal localizations. The forms of appendicitis, postoperative complications, and length of hospitalization obtained from retrocecal and non-retrocecal localizations were compared and evaluated. A total of 776 patients were included in the study. Retrocecal localization was found in 15%, and non-retrocecal in 84.9% of the patients. The rate of acute appendicitis was 65.8% in retrocecal localization, 83.1% in non-retrocecal localization, perforated appendicitis at 31.6% in retrocecal localization and 11.2% in non-retrocecal localization. The perforated appendicitis rate was significantly higher in retrocecal localizations (p=.0001). Although postoperative complications were 5.1% in retrocecal appendicitis and 2.4% in non-retrocecal appendicitis, there was no significant difference between them in terms of postoperative complications (p=.105). The mean length of hospital stay was 2.4 days for appendicitis with retrocecal localization and 1.7 days for non-retrocecal localizations. The mean length of hospital stay was also significantly higher in retrocecal localizations (p=.0001). In conclusion, both perforated appendicitis rates and the mean length of hospital stay were higher in appendicitis with retrocecal localization. Therefore, appendicitis with retrocecal localization still negatively affects the prognosis of acute appendicitis today.Öğe İki büyük halk sağlığı sorununun birlikteliği: Sigara ve tüberküloz(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2010) Yalçınsoy, Murat; Afşar, Bilgen Begüm; Bağcı, Akbaba Belma; Selçuk, Engin Burak; Akkaya, EsenÖz:Günümüzde sigara kullanımı ve tüberküloz (TB) önemli iki halk sağlığı sorunudur. TB gelişiminde risk faktörleri iyi tanımlanmış olmakla birlikte sigaranın yeri hep tartışmalı kalmıştır. Son yıllarda yapılan çalışmalarda sigara içiminin TB enfeksiyonu, aktif TB gelişimi ve mortaliteye etkisi araştırılmış, sigaranın TB enfeksiyonu ve aktif TB gelişimini etkilediği, tartışmalı olmakla birlikte yayınların pek çoğunda da mortaliteyi arttırdığı sonucuna varılmıştır. Günümüzde, aktif hastalığın tedavisinin, tek başına yeterli olmadığının gösterilmesi ile değiştirilebilir risk faktörlerinin tedavideki yeri; örneğin sigara kullanımının bırakılması, yeni bakış açısı oluşturmuştur. Dünya sağlık örgütü (DSÖ) gelecekteki tüberküloz kontrol programlarını, direkt gözlem altında tedavi (DGT) uygulamaları yanı sıra sigara ve alkol gibi tehlikeli ama önlenebilir davranışsal risk faktörlerinden korunmayı da içerecek şekilde hazırlamaktadır.Öğe İki büyük halk sağlığı sorununun birlikteliği: Sigara ve tüberküloz(2010) Yalçınsoy, Murat; Güngör, Sinem; Afşar, Bilgen Begüm; Bağcı, Akbaba Belma; Selçuk, Engin Burak; Akkaya, EsenGünümüzde sigara kullanımı ve tüberküloz (TB) önemli iki halk sağlığı sorunudur. TB gelişiminde risk faktörleri iyi tanımlanmış olmakla birlikte sigaranın yeri hep tartışmalı kalmıştır. Son yıllarda yapılan çalışmalarda sigara içiminin TB enfeksiyonu, aktif TB gelişimi ve mortaliteye etkisi araştırılmış, sigaranın TB enfeksiyonu ve aktif TB gelişimini etkilediği, tartışmalı olmakla birlikte yayınların pek çoğunda da mortaliteyi arttırdığı sonucuna varılmıştır. Günümüzde, aktif hastalığın tedavisinin, tek başına yeterli olmadığının gösterilmesi ile değiştirilebilir risk faktörlerinin tedavideki yeri; örneğin sigara kullanımının bırakılması, yeni bakış açısı oluşturmuştur. Dünya sağlık örgütü (DSÖ) gelecekteki tüberküloz kontrol programlarını, direkt gözlem altında tedavi (DGT) uygulamaları yanı sıra sigara ve alkol gibi tehlikeli ama önlenebilir davranışsal risk faktörlerinden korunmayı da içerecek şekilde hazırlamaktadır.Öğe İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezi 2015 yılı Özürlü Sağlık Kuruluna başvuran olguların incelenmesi(2017) Baltacı, Hilal; Tetik, Burcu Kayhan; Selçuk, Engin Burak; Baltacı, MustafaAmaç: Ülkemizde özürlülüğün önlenmesi ve rehabilitasyonu için, uygun toplanmış detaylı verilere ihtiyaç olduğundan, çalışmamızda İnönü Üniversitesi Turgut Özal Tıp Merkezi sağlık kuruluna başvuran özürlü olguları inceleyip, mevcut verilere katkı sağlamak amaçlanmıştır.Yöntem: Sağlık Kurulu’na özürlü raporu almak için 01.01.2015-29.12.2015 tarihleri arasında müracaat eden 2241 rapor tarandı. Olgulara ait yaş, cinsiyet, başvurdukları ay, tüm vücut fonksiyon kaybı oranları, ağır özürlü ve özürlülüklerinin sürekli olup olmadığı, engel grupları, kullanım amaçları ve başvuru yaptıkları bölüm kaydedildi. İstatiksel değerlendirilmesinde SPSS for Windows Version 17.0 yazılımı kullanıldı.Bulgular: Araştırmamızda bayanların sayısı 863, erkeklerin sayısı 1378 ve yaş ortalamaları 33.18±26.63 yıl idi. Olguların özür oranı ortalaması 67.36±22.53 olup 1272 (%56.7) kişi ağır engelli idi. En fazla müracaat edilen bölüm çocuk psikiyatrisi (%29.7) ve çocuk nörolojisi (%12.9) idi. Özür türleri incelendiğinde 0-18 yaş aralığında en fazla %64.9 ile zihinsel, 19-64 yaş ve 65 yaş ve üzeri grupta ise kronik hastalıklar idi (sırasıyla %74.2 ile %87.8).Sonuç: Çalışmamızda olguların %43.2’sini çocuk yaş grubu oluşturmakta olup, çocuklarda en çok zihinsel problemler görülür iken erişkin grupta en fazla kronik hastalıklar görülmekte idi. Çalışmamızda çocuk yaş grubunda bu kadar çok zihinsel problemlerin görülmesi biz aile hekimleri olarak muayeneye gelen çocukları sadece biyolojik açıdan değil, zihinsel açıdan da değerlendirmemiz gerekliliğini ortaya koymuştur. Ayrıca aile hekimleri olarak muayene olmak için başvuran engelli bireylere uygun sosyal destek ve yardım hizmetlerinin devlet tarafından verildiği konusunda bilgilendirmelerde de bulunulmalıdır.Öğe Kardiyopulmoner resüsitasyonun tarihçesi(Kafkas Tıp Bilimleri Dergisi, 2012) Karataş, Mehmet; Selçuk, Engin BurakÖz: Kardiyopulmoner resüsitasyon (KPR); kardiyopulmoner fonksiyonları durmu? hastada hava yolu açıklığıyla birlikte solunum ve dola?ım desteği sağlamak olarak tanımlanmaktadır. Modern uygulama tekniklerine ula?ana kadar KPR pek çok a?amadan geçerek geli?mi?tir. Kapalı kalp masajı ilk önce 1960’larda tanımlandı. Bu dönemlerde Kouwenhoven ve meslekta?ları kalp masajı ve suni solunumu ba?arıyla uyguladılar. 1966’da Amerika Birle?ik Devletleri’nde Ulusal Bilim Akademisi ve Ulusal Ara?tırma Konseyi birçok çalı?madan elde ettikleri verileri topladılar ve KPR temel ve standartlarını olu?turdular. Bunlar temel olarak havayolunun sağlanması (Airway), solunum (Breathing) ve dola?ımın (Circulation) yeniden olu?turulmasıydı. Bu ön basamaklardan sonra da asıl tedavi (Definitive) gelmekteydi. Başlık (İngilizce): History of cardiopulmonary resuscitation Öz (İngilizce): Maintenance of the airway patency, and the respiratory and circulatory support to the patient with cardiopulmonary arrest is defi ned as the cardiopulmonary resuscitation (CPR). CPR evolved through history with many stages to reach its modern application techniques. Closed cardiac massage was fi rst defi ned in 1960s. During this period Kouwenhoven and his colleagues had successfully applied cardiac massage and artifi cial respiration. In 1966, National Academy of Sciences – National Research Council in the USA (NAS-NRC) collected the evidences from many studies and established the basics and the standards of CPR. Those were mainly the patency of the Airway, restoration of the Breathing and the Circulation (ABC). The fi nal and the Defi nitive therapy followed the fi rst steps.Öğe Kord basısı oluşturan çok seviyeli vertebra hemanjiyomlarında cerrahi tedavinin etkinliği ve güvenirliğinin değerlendirilmesi(Journal of Turkish Spinal Surgery, 2014) Korkmaz, Mehmet Fatih; Saraç, Kaya; Karakaplan, Mustafa; Görmeli, Gökay; Erdem, Mehmet Nuri; Selçuk, Engin BurakÖz: Bu çalışmada farklı düzeylerde spinal kord basısı yapan birden fazla vertebra hemanjiomları olan 69 yaşındaki kadın sunuldu. T12 vertebra çökme kırığı nedeniyle posterior cerrahi uygulanmış ve asemptomatik geçen 5 yılın ardından 4 aydır bel ağrısı, alt ekstremitelerde ilerleyici güç kaybı ve yürüme güçlüğü, 4 haftadır idrar ve gaita inkontinansı mevcuttu. Torakal ve lomber Manyetik Rezonans Görüntülemede (MRG ) birden fazla torakal ve lomber vertebra hemanjiomları görüldü. T10 ve L4 de hemanjiom ekstraossöz uzantısı kord basısına neden oluyordu. Seçici embolizasyonlar preoperatif yapıldı ve nöromonitörizasyon eşliğinde kordun dekompresyonu anterior T10 korpektomi ile ve L4 PVCR (Posterior Vertebral Kolon Rezeksiyonu) ile 18 ay arayla sağlandı. Postoperatif radyoterapi uygulandı. Hastanın nörolojik durumu ameliyat sonrası hızla düzeldi ve nörolojik olarak sağlam ve bağımsız olarak yürüyebildi. Vertebra hemanjiyomları ciddi ilerleyici kord basısı nedeni olabilirler. Multidisipliner yaklaşımla tedavi prensipleri doğru uygulandığı takdirde cerrahi olarak güvenle tedavi edilebilirlerÖğe Monosemptomatik enürezis nokturnalı hastalarda tedavi ve takip sonuçlarımız(2013) Oğraş, Mehmet Sezai; Yücel, Mehmet Özgür; Ağlamış, Erdoğan; Taşdemir, Cemal; Selçuk, Engin BurakÖz: Amaç: Monosemptomatik enürezis nokturnalı hastalarda, tedavi sonuçlarını değerlendirmek. Yöntemler: Monosemptomatik enürezis nokturna tanı- sıyla tedavi uygulanan toplam 97 hasta çalışmaya dahil edildi. Hastalara önce 3 aylık motivasyon ve davranışa dayalı tedavi uygulandı. Davranış ve motivasyon tedavisine devam etmek istemeyen, tedaviden fayda görmeyen veya nüks olan toplam 79 hastaya, desmopressin 60-120 mikrogram uygulandı. Gece ıslatma sayısının %90-100 azalması tam yanıt, %50-90 azalması orta derecede yanıt, % 50nin altında azalması yanıtsız olarak kabul edildi. Hastaların kontrollerinde, tedaviye alınan yanıta göre kür ve nüks oranları değerlendirildi. Bulgular: Hastaların ortalama yaşı 7.75 ± 1.96 yıl (5-12) idi. Davranış ve motivasyon tedavisi sonrası kontrole gelen 97 hastanın 20sinde (%21) kür sağlandı. Kür sağlanan bu hastaların 2sinde (%10) nüks gözlendi. Davranış ve motivasyon tedavisinden yanıt alınamayan veya nüks olan 79 hastaya desmopressin tedavisi uygulandı. Desmopressin tedavisi alan ve kontrole gelen 36 (%46) hastada tam kuruluk sağlanmıştı. Hastaların 22sinde (%28) orta derecede yanıt elde edildi. Hastaların 21 (%26)inde ise yanıt alınamadı. Yanıt alınan hastalarda desmopressin tedavisi kesilince 35 (%60) hastada nüks gözlendi. Hastalarda tedaviyi bıraktıracak herhangi bir yan etki gözlenmedi. Sonuç: Monosemptomatik enürezis nokturnada desmopressin uygulama kolaylığı ve kısa sürede olumlu yanıt alınması nedeniyle, tercih edilse de, tedavi sonrası nüks oranları çok yüksektirÖğe Ortopedik cerrahi yara enfeksiyonları: mikroorganizmaların direncine ilişkin veriler(İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2015) Görmeli, Gökay; Duman, Yücel; Karakaplan, Mustafa; Korkmaz, Mehmet Fatih; Tekerekoğlu, Mehmet Sait; Selçuk, Engin Burak; Aslantürk, OkanAmaç: Postoperatif dönemde modern ortopedik cerrahinin en önemli ve korkulan komplikasyonlarından biri cerrahi yara enfeksiyonlarıdır. Çalışmamızda ortopedik cerrahi sonrası bir yıllık sürede yara enfeksiyonlarından izole edilen mikroorganizmaların ve antimikrobiyallere direnç oranları araştırılmıştır. Yöntem: İzole edilen mikroorganizmaların konvansiyonel yöntemler ve otomatize sistemle (Phoenix Becton Dickinson ID) tür tayini yapılmıştır. Elde edilen türlerin antimikrobiyal duyarlılık testleri Clinical Laboratory Standards Institute önerileri doğrultusunda çalışıldı. Sonuçlar: İki yüz elli yedi yara örneğinden 96 (%37)’sında mikroorganizma izole edilmiştir. İzole edilen bakteriler sırasıyla Acinetobacter spp. 24 (%25), P. aeruginosa 19 (%20), S. aureus 15 (%16), E. coli 10 (%10), K. pneumonia 10 (%10), Koagulaz negatif stafilokok (KNS) 8 (%8), P. mirabilis 5 (%5), Enterobacter spp. 4 (%4) ve Enterococcus spp. 1 (%1) olarak belirlenmiştir. Acinetobacter spp. suşlarında imipeneme %92, amikasine %83, siprofloksasin %89 ve sulbaktam-ampisiline (SAM) %62 oranında direnç gözlenmiştir. E.coli suşlarında %10, K.pneumonia suşlarında ise %40 oranında GSBL (genişlemiş spektrumlu beta laktamaz) pozitifliği saptanmıştır. S.aureus suşlarının %7’si, KNS’lerin %50’si metisiline dirençli bulunmuştur. Sonuç: Sonuç olarak; gelişen cerrahi yara enfeksiyonu tedavisinde lokal epidemiyolojik verilerin dikkate alınmasının tedavideki başarı şansını arttıracağını, akılcı ve rasyonel antibiyotik kullanımını sağlayarak direnç oranlarını azaltacağı kanısındayız.Öğe Postmenopozal Dönemdeki Kadınların Osteoporoz Hakkında Bilgi, Tutum ve Davranışlarının Değerlendirilmesi(Ankara Medical Journal, 2015) Selçuk, Engin Burak; Tetik, Burcu Kayhan; Sönmez, Bilge; Tekindal, Mustafa AgahÖz: Giriş ve Amaç: Doğurganlığın azalması ile nüfus yaşlanmış ve osteoporoz önceden tedbirler alınması gereken bir halk sağlığı sorunu haline gelmiştir. Osteoporoz kadınlarda erkeklere göre daha sık görülmekte olup, en sık başvuru belirtisi kemik kırıklarıdır. Özellikle omurga bölgesi, el bileği ve kalça kemiğinde sık görülmektedir. Yaşlılarda kemik kütlesindeki azalma nedeniyle küçük travmalarda dahi kırıklar meydana gelmekte, morbidite ve mortalite oranları yükselmekte, hatta hastanın yaşamını bile tehlikeye sokmaktadır. Çalışmamızda postmenopozal dönemdeki kadınların, Osteoporoz hastalığı hakkında ki bilgi, tutum ve davranışlarını belirleyebilmek amaçlanmıştır. Materyal ve Metot: Çalışmamız kesitsel tipte bir çalışma olup Ocak- Haziran 2014 tarihleri arasında Aile Hekimliği Polikliniği'ne müracaat eden hastalardan, postmenopozal dönemde olan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 222 kadın üzerinde yapılmıştır. Elde edilen veriler, sosyal bilimler için hazırlanmış istatistik programı (SPSS) (Version 17, Chicago IL, USA) kullanılarak analiz edilmiş ve istatistiksel anlamlılık düzeyi p < 0,05 olarak kabul edilmiştir. Bulgular: Olguların ortalama yaşları 57,08 ± 10,7 yıl, ortalama boyları 160,20± 6,2 cm, ortalama kiloları 74,10 ± 13,1 kg idi. Olguların % 55,4'ü (n=123) açık tenli, %44,6'sı (n=99) esmer, %79,3'ü evli (n=176), %20,7'si (n=46) bekar/dul idi. Meslekler açısından karşılaştırıldığında, ?Osteoporoz nedir biliyor musunuz?? sorusuna ev hanımlarının %74,4'ü, memurların %90'nı, emeklilerin ise %100'ü doğru cevap vermiş ve bu oran istatistiksel olarak anlamlı olarak değerlendirilmiştir (p = 0,001). ?Osteoporoz korunulabilen bir hastalık mıdır? ? sorusuna işçilerin %33,3'ü, ev hanımlarının %73,3'ü, memur ve emeklilerin ise %100' ü evet yanıtını vermiştir (p = 0,001). Sonuç: Osteoporozun önlenmesinde sürekli bakım veren aile hekimleri özellikle postmenopozal dönemde olan kadınlara her başvurularında riskler ve korunma yöntemleri konusunda bilgilendirme yapmalıdır Başlık (İngilizce): Assesment of the Knowledge, Attitudes and Behaviours of Postmenopausal Women About Osteoporosis Öz (İngilizce): Objectives: Osteoporosis has become a public health problem that requires pre-cautions due to aging population. Osteoporosis is more common in women and the most common symptoms are bone fractures. It is commonly seen especially in the spine, wrists and hip. Because of the decrease of bone mass in elderly, fractures occur even after mild traumas and the morbidity and mortality rates increase. The aim of our study is to evaluate the knowledge, attitudes and behaviors of postmenopausal women about osteoporosis. Materials and Methods: This cross-sectional study was conducted in 222 postmenopausal women, who were admitted to the Family Medicine clinic and agreed to participate in the study, between January and June 2014. The statistical analysis was performed by using SPSS software (version 17, Chicago, IL, USA), and a level of p Results: The mean age of the patients was 57,1 ± 10,7 years, mean height was 160,2 ± 6,2 cm, and mean weight was 74,1 ± 13,9 kg; 55,4% of patients (n=123) were light-skinned, 44,6% (n=99) were brunette, 79,3% were married (n=176). The question "Do you know what osteoporosis is?" answered correctly by 74,4% of the housewives, 90% of the civil servants, and the 100% of the pensioners. The differences were statistically significant (p = 0,011). The question "Is osteoporosis a preventable disease?" was answered correctly by 33,3% of the workers, 73,3% of the housewives, and100% of the civil servants and the pensioners (p = 0,001). Conclusion: Family physicians as continuous caregivers, should inform postmenopausal women about risks and prevention methods of osteoporosis in every visit 1Öğe Proksimal humerus kırıklarının tedavisinde lateral deltoid split girişim ile deltopektoral girişimin karşılaştırılması(Ulusal Travma ve Acil Cerrahi Dergisi, 2015) Korkmaz, Mehmet Fatih; Erdem, Mehmet Nuri; Karakaplan, Mustafa; Görmeli, Gökay; Selçuk, Engin Burak; Maraş, Zeynep; Karataş, TurgayÖz: AMAÇ: Proksimal humerus kırıkları sık görülen ve fonksiyonel kısıtlanmaya neden olan kırıklardandır. Bu geriye dönük çalışmanın amacı aynı fiksasyon metodu kullanılarak deltopektoral ile deltoid split girişimin karşılaştırılmasıdır.GEREÇ VE YÖNTEM: Eylül 2005 ile Temmuz 2011 arasında bu iki girişim kullanılarak cerrahi tedavi edilen 86 hasta çalışmaya alındı. Grup A deltoid split girişim, Grup B deltopektoral girişim kullanılan hastalardan oluşturuldu. Grup A 22 erkek, 34 kadın toplam 56 hastanın yaş ortalaması 62.5 yıl (26-90 yıl), Grup B 14 erkek, 16 kadın, toplam 30 hastanın yaş ortalaması 54.8 yıl (24-84 yıl) idi. Tüm hastalarda internal fiksasyon aracı olarak PHİLOS plak vida sistemi kullanıldı. Her iki grubun fonksiyonel sonuçları ve komplikasyonları karşılaştırıldı.BULGULAR: Lateral deltoid split girişim kullanılan olgularda baş ve tüberküler fragman redüksiyonunun daha iyi olduğu ve Constant omuz skorunun erken dönemde daha yüksek olduğu saptandı (sırasıyla, 66.8-57.4; p<0.01). Aksiller sinir gözlenip askıya alındığı için bu sinire ait komplikasyon saptanmadı. Altıncı aydaki Constant skorları arasında anlamlı farklılık saptanmadı (sırasıyla, 92.2-91.3; p>0.05).SONUÇ: Deltoid split girişim, özellikle AO/ASİF B ve C tipi kırıklarda proksimal humerusun 270 derece kontrolüne, tüberküler parçalardan ve döndürücü manşet tendonlarından geçirilen dikişlerle redüksiyon ve plağa tespitine olanak sağlamaktadır. Deltopektoral girişime göre hastanın iyileşme sürecinde Constant skorları anlamlı olarak farklıdır. Aksiller siniri eksplore ederek yapılan lateral deltoid split girişim, deltoid kas fonksiyonlarını ve aksiller siniri tehlikeye atmadan geniş ve çok yönlü kırık kontrolü sağlayan faydalı bir cerrahi girişim tekniğidirÖğe Sigara Bıraktırma Polikliniğinde Vareniklin veya Bupropion Tedavisi Başlanan Bireylerin İlk 1 Yıllık Sonuçlarının Değerlendirilmesi(KONURALP TIP DERGİSİ, 2016) Selçuk, Engin Burak; Tetik, Burcu Kayhan; Karataş, MehmetÖz:Amaç: Bu çalışmada sigara bıraktırma polikliniğine başvuran bireylerde medikal tedavi seçeneklerinden olan Vareniklin ve Bupropion tedavisinin sigara bıraktırmada ki 1 yıllık etkinliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmaya Ocak 2011-Mayıs 2012 tarihleri arasında İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği Sigara Bıraktırma Polikliniği'ne başvuran ve medikal tedavi başlanan toplam 681 birey alınmıştır. Bu kişiler ilk görüşmeden sonra medikal tedavi başlanma kararı verilince 15. gün, 1. ay, 2. ay, 3. ay, 6. ay, 9. ay ve 12. ay da kontrole çağrılmış ve her gelişlerinde tedavileri kullanıp kullanmadıkları varsa yan etkileri ve sigara bırakma durumları sorgulanmıştır. Bulgular: Çalışmaya toplam 681 birey alındı. İlk görüşmede rutin tetkikleri istendi, ayrıntılı fizik muayeneleri yapıldı ve ardından tütün bıraktırma eğitimi almış doktorlar tarafından sigara bırakma yöntemleri konusunda bilgilendirilmeleri sağlandı. Bupropion başlanan bireylerin 15.günde yapılan değerlendirmesinde erkeklerin %65.6'sı (n:151) ve kadınların %65'i (n=91) sigarayı bırakmışlardı. 12. ayın sonunda yapılan kontrol görüşmelerinde ise erkeklerin %64.7'si (n=149) ve kadınların %72.8'i (n=102) sigarayı bırakmışlardı. Vareniklin başlanan bireylerin 191'i (%61.4) erkek, 120'si (%38.6) kadın idi. 15.günde yapılan değerlendirmede erkeklerin %70.1'i (n=134) ve kadınların %59.1'i (n=71) sigarayı bırakmışlardı. 12.ayın sonunda yapılan kontrol görüşmelerinde ise erkeklerin %63.3'ü (n=121) ve kadınların %53.3'ü (n=64) sigarayı bırakmışlardı Sonuç: Sigara bıraktırma süreci nikotin yoksunluk belirtilerinin de yoğun yaşandığı bir süreç olduğundan bu süreçte ilk 3 ay içerisinde mümkün olduğunca sık görüşme planlanmalıdır. Aile hekimliğinin temel özelliklerinden olan sürekli bakım ilkesi çerçevesinde bireyin biyopsikososyal olarak sürekli izlemi sigara bıraktırmada da başarının önemli bir parçası olacaktır Başlık (İngilizce):Evaluation of the First Year Results of Smoking Cessation Therapy with Varenicline or Bupropion in Outpatient Clinic Öz (İngilizce):Objective: The aim of this study was to evaluate the one year efficacy of varenicline and bupropion treatment in patients admitted to smoking cessation clinic and started medical treatment. Methods: A total of 681 individuals who admitted to Smoking Cessation Outpatient Clinic in Family Medicine Department of Inonu University School of Medicine between January 2011 and May 2012, and who have been begun medical treatment. The patients invited for follow up controls on the 15th day and in the first, second, 3rd, 6th and 12thmonths after the medical treatment was started after the first interview. The patients were questioned for whether they were going on using the medications, for any side effects and their smoking cessation status during each visit. Results: A total of 681 subjects were enrolled in the study. In the first interview, a through physical examination was performed, routine laboratory tests were performed and then the patients were informed about smoking cessation methods by physicians who have received tobacco cessation training. In the Bupropion group 65.6% of the men (n=151) and 65% of the women (n=91) had quit smoking in the 15th day evaluation. In the follow-up at the end of the first month 75.6% of the men (n=174) and 72.1% of the women (n=101), and at the end of 12th month 64.7% of the men (n=149) and 72.8% of the women (n=102) had quit smoking. In the Vareniklin group 191 patients (61.4%) were male and 120 patients (38.6%) were female. In the 15th day evaluation 70.1% of the men (n=134) and 59.1% of the women (n=71) had quit smoking. In the follow up, at the end of the first month 74.8% of the men (n=143) and 64.1% of the women (n=77), and at the end of 12th month 63.3% of the men (n=121) and 53.3% of the women (n=64) had quit smoking. Conclusion: Given that smoking cessation process is a process of intense nicotine withdrawal symptoms, interviews should be planned as frequently as possible during the first 3 months. Continuous bio-psycho-social follow-up, which is also one of the basic characteristics of family medicine, will be an important part of success in smoking cessationÖğe Sigara Bıraktırma Polikliniğinde Vareniklin veya Bupropion Tedavisi Başlanan Bireylerin İlk 1 Yıllık Sonuçlarının Değerlendirilmesi(2016) Selçuk, Engin Burak; Tetik, Burcu Kayhan; Karatas, MehmetAmaç: Bu çalışmada sigara bıraktırma polikliniğine başvuran bireylerde medikal tedavi seçeneklerinden olan Vareniklin ve Bupropion tedavisinin sigara bıraktırmada ki 1 yıllık etkinliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Araştırmaya Ocak 2011-Mayıs 2012 tarihleri arasında İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği Sigara Bıraktırma Polikliniği'ne başvuran ve medikal tedavi başlanan toplam 681 birey alınmıştır. Bu kişiler ilk görüşmeden sonra medikal tedavi başlanma kararı verilince 15. gün, 1. ay, 2. ay, 3. ay, 6. ay, 9. ay ve 12. ay da kontrole çağrılmış ve her gelişlerinde tedavileri kullanıp kullanmadıkları varsa yan etkileri ve sigara bırakma durumları sorgulanmıştır. Bulgular: Çalışmaya toplam 681 birey alındı. İlk görüşmede rutin tetkikleri istendi, ayrıntılı fizik muayeneleri yapıldı ve ardından tütün bıraktırma eğitimi almış doktorlar tarafından sigara bırakma yöntemleri konusunda bilgilendirilmeleri sağlandı. Bupropion başlanan bireylerin 15.günde yapılan değerlendirmesinde erkeklerin %65.6'sı (n:151) ve kadınların %65'i (n=91) sigarayı bırakmışlardı. 12. ayın sonunda yapılan kontrol görüşmelerinde ise erkeklerin %64.7'si (n=149) ve kadınların %72.8'i (n=102) sigarayı bırakmışlardı. Vareniklin başlanan bireylerin 191'i (%61.4) erkek, 120'si (%38.6) kadın idi. 15.günde yapılan değerlendirmede erkeklerin %70.1'i (n=134) ve kadınların %59.1'i (n=71) sigarayı bırakmışlardı. 12.ayın sonunda yapılan kontrol görüşmelerinde ise erkeklerin %63.3'ü (n=121) ve kadınların %53.3'ü (n=64) sigarayı bırakmışlardı Sonuç: Sigara bıraktırma süreci nikotin yoksunluk belirtilerinin de yoğun yaşandığı bir süreç olduğundan bu süreçte ilk 3 ay içerisinde mümkün olduğunca sık görüşme planlanmalıdır. Aile hekimliğinin temel özelliklerinden olan sürekli bakım ilkesi çerçevesinde bireyin biyopsikososyal olarak sürekli izlemi sigara bıraktırmada da başarının önemli bir parçası olacaktırÖğe SİGARA KULLANAN KADINLARIN GEBELİK PLANLARINDA SİGARA BIRAKMA ÖNGÖRÜLERİNİN BELİRLENMESİ(2023) Nacar, Gülçin; Hazar, Seda; Selçuk, Engin Burak; Taşhan, Sermin TımurAraştırma sigara kullanan kadınların gebelik planlarında sigara bırakma öngörülerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır. Tanımlayıcı türde olan araştırma, 182 doğurganlık çağındaki kadın ile yürütülmüştür. Veriler, Google Formlar üzerinden oluşturulan online anketin sosyal medya platformlarından (WhatsApp, facebook, instagram, twitter vb.) kadınlara iletilmesiyle toplanmıştır. Araştırma verilerinin toplanmasında kişisel tanıtım formu ve Sigara Bırakma Başarısı Öngörü Ölçeği (SBBÖÖ) kullanılmıştır. Araştırmada SBBÖÖ puan ortalaması arasında fark olduğu saptanan değişkenler ile kurulan çoklu doğrusal regresyon modelinde; sigara içme miktarının (?-coefficient= -0.324; p=0.001), daha önceki gebelikte sigara içme durumunun (?-coefficient= 0.192; p=0.037) ve gebelikte sigara içmenin gebelik ve bebek üzerinde olumsuz etkisi olduğunu bilmenin (?-coefficient= -0.181; p=0.041) sigarayı bırakma başarısı öngörüsünde önemli yordayıcılar olduğu saptanmıştır (p<0.05). Sağlık profesyonellerinin, gebelikte sigarayı bırakma başarısını etkileyen faktörleri dikkate alarak, sigara içen kadınlara tütün ürünlerini bırakma konusunda eğitim ve danışmanlık vermesi önerilmektedir.
