Orta çağ iktisat tarihinde tefecilik yasağından kurtuluş
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2016
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İnönü Üniversitesi Akademik Yaklaşımlar Dergisi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Tefecilik, çoğu kez, borç alan kişinin parasını kullanmış olması nedeniyle borç veren kişiye karşı
üstlendiği aşırı derece ağırlıktaki bir yük ya da ödediği fazla miktar olarak düşünülmüştür. Yahveist geleneğe
göre, ilkesel olarak tefecilik, zayıfın güçlü tarafından sömürülmesinden başka bir anlamı taşımamaktadır. Kutsal
Kitap’ın ya da Tevrat’ın Çıkış (22: 4), Levililer (25: 35-37) ve Tesniye (23: 20) kitapları İsrail halkının içindeki
kimselerden faiz alınmasını kesinlikle yasaklamaktadır. Bu nedenle İsrailliler, mülkün ilk sahibine geri döndüğü
ve kölelerin de zincirlerini çıkarıp azat edildiği ellinci yıl anlamına gelen Yubil görüşünü içtenlikle
benimsemişlerdir. Elbette, saflık ve dindarlığın gerektirdiği görevler, İsrailliler dışındaki uluslar tarafından da ve
yabancıları kapsayacak kapsamda yerine getirildiği gibi, birliğin zayıflamaması için grup üyelerini dışarıdan
gelenlere karşı da sorumlu tutmuştur. Hristiyan geleneği de, fakiri ve zayıfı güçlüden korumuş, borç alan ve
veren kimselerin parasal güçlerini hiç dikkate almaksızın Orta Çağlar boyunca faiz karşılığı borç vermeyi
kötülüğün kendisi olarak görmüştür.
Usury is often considered to be an excessively high charge or surplus pay made by the lender to the borrower for the use of money. According to the Yahweist tradition usury seems to have meant nothing that principally exploitation of the weak by the strong. The Biblical or Torah books of Exodus (22: 4), Leviticus (25: 35-37) and Deuteronomy (23: 20) precisely forbade the taking of interest from those within the peoplehood of Israel. For this reason the Jews embraced the idea of jubilee year (the fiftieth year), when property was to revert to its original owners and slaves were to be unshackled. Certain purity tasks were to be done by and to outsiders, by members of the group liable to other members lest the solidarity wither. Also the christian tradition was to protect the weak from the strong, there was during the Middle Ages a concern that money-lending was itself an evil irrespective of the comparative monetary strength of the borrower and the lender.
Usury is often considered to be an excessively high charge or surplus pay made by the lender to the borrower for the use of money. According to the Yahweist tradition usury seems to have meant nothing that principally exploitation of the weak by the strong. The Biblical or Torah books of Exodus (22: 4), Leviticus (25: 35-37) and Deuteronomy (23: 20) precisely forbade the taking of interest from those within the peoplehood of Israel. For this reason the Jews embraced the idea of jubilee year (the fiftieth year), when property was to revert to its original owners and slaves were to be unshackled. Certain purity tasks were to be done by and to outsiders, by members of the group liable to other members lest the solidarity wither. Also the christian tradition was to protect the weak from the strong, there was during the Middle Ages a concern that money-lending was itself an evil irrespective of the comparative monetary strength of the borrower and the lender.
Açıklama
Akademik Yaklaşımlar Dergisi Sprıng 2016 Volume: 7 Issue: 1.
Anahtar Kelimeler
Tefecilik, Faiz, Orta çağ ekonomik düşüncesi, Usury, Interest, Medieval economic thought
Kaynak
İnönü Üniversitesi Akademik Yaklaşımlar Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
7
Sayı
1
Künye
Akalın, Kürşat H. (2016). Deliverance from the usury prohibition in the economic history of middle age. İnönü Üniversitesi Akademik Yaklaşımlar Dergisi.
